Ο χρήσιμος φασισμός - ρατσισμός

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η Αριστερά και λογής-λογής ιδεολογικοί μαγκουροφόροι και εξαρτώμενοί της πάσχουν από το σύνδρομο του 1974. Αυτοί οι περίεργοι φονταμενταλιστές θεωρούν ότι: Όλοι οι Έλληνες της Κύπρου είναι ένας αξεδιάλυτος εσμός και ένας αχώνευτος πολτός φασιστών, εθνικιστών, σοβινιστών και ρατσιστών.

Είναι ο μονότονος κακόφωνος και κακόηχος αμανές τους. Δέστε τους: Από τη μια οι νεόκοποι «δημοκράτες» του ΚΙΣΑ και μερικοί άλλοι νεοφανείς υβριστές των Ελλήνων της Κύπρου και από την άλλη το ΑΚΕΛ και αξιωματούχοι του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, βουλευτές του κόμματος αυτού, μηρυκάζουν ακατάπαυστα ότι υπονομεύονται και δεν αφήνονται να επιτελέσουν το σωτήριο έργο τους. Τώρα ισχυρίζονται ότι και κάποια ΜΜΕ, χωρίς να κατονομάζονται, δεν αφήνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λύσει το Κυπριακό, επειδή συνέπηξαν πανίσχυρο μέτωπο με τους φασίστες, τους σοβινιστές, τους εθνικιστές και τον εμποδίζουν να φέρει σε πέρας το όραμά του για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Προφανώς δεν είναι οι Τούρκοι και οι αξιώσεις τους, δεν είναι η δική του πολιτική των γενναιόδωρων κα μονομερών παραχωρήσεων, δεν είναι ο ερασιτεχνισμός των κυβερνώντων, που καταβαράθρωσαν το Κυπριακό και την οικονομία. Και τσαλάκωσαν την εικόνα της Κύπρου διεθνώς. Εκείνοι που ευθύνονται, είναι οι φασίστες, οι σοβινιστές και οι εθνικιστές. Απάνω τους σύντροφοι!.. Γελάτε, κυρίες και κύριοι; Όχι, δεν πρέπει να γελάτε αλλά να ανησυχείτε και να οργίζεστε επειδή προσβάλλουν και υποτιμούν βάναυσα τη νοημοσύνη σας. Ας μας πουν, λοιπόν, αυτοί οι δημοκράτες με το γλυκό καρυδάκι, ποιοι είναι οι φασίστες; Γιατί δεν τους κατονομάζουν; Γιατί δεν κατονομάζουν τα ΜΜΕ που, τάχα, ελέγχονται από φασιστικές δυνάμεις, όπως ισχυρίζεται ο Δ. Χριστόφιας;

Έτσι έκοψεν ο νους του

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΑΚΟΥΓΑΜΕ προχτές τον βουλευτή του ΔΗΚΟ Στέλιο Ιερωνυμίδη, σε μια συζήτηση στο ΡΙΚ και είχαμε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ζούσαμε κάπου αλλού όλους τους προηγούμενους μήνες και ότι αυτός ξέρει κι όλοι οι υπόλοιποι βρισκόμαστε σε κατάσταση αφασίας. Όλοι, λίγο-πολύ, μπορεί κάποτε να απευθύνονται στο λαό και να θέλουν να κάνουν το άσπρο μαύρο σαν να απευθύνονται σε άνοες, αλλά ο κ. Ιερωνυμίδης ήταν ενοχλητικός και λόγω περιεχομένου. Πήρε το ύφος της διάνοιας και έλεγε στον κυπριακό λαό ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέσυρε την πρόταση του για παραμονή 50.000 εποίκων μετά από υπόδειξη του κ. Καρογιάν και (εννοούσε) γι΄ αυτό το ΔΗΚΟ βρίσκεται στην κυβέρνηση, για να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις και να σώζει τον τόπο. Από ποιον να τον σώζει; Μα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό ήταν το συμπέρασμα. Ότι δηλαδή ο Πρόεδρος Χριστόφιας κάνει λάθη και καταστροφικές προτάσεις και το ΔΗΚΟ βρίσκεται δίπλα του για να τον διορθώνει και να σώζει τον τόπο. Πέρα από αυτή τη φιλοσοφία, την προσβλητικότατη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που δεν είναι καινούργια (αυτό λένε από καιρό ο πρόεδρος και στελέχη του ΔΗΚΟ) ο κ. Ιερωνυμίδης, επέμενε ότι στις προτάσεις για το περιουσιακό ο κ. Χριστόφιας περιλάμβανε την πρόνοια για τους εποίκους στο πρώτο έγγραφο, αλλά μετά από παρέμβαση του κ. Καρογιάν, την αφαίρεσε στο δεύτερο, που κατέθεσε στις συνομιλίες, «στο αγγλικό κείμενο», έλεγε αφήνοντας το μυστήριο να διαχέεται, τάχα αυτός διάβασε το αγγλικό κείμενο, οι άλλοι διάβασαν κάτι άλλο.

Γιατί ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ διαπληκτίζονται αντί να κτίσουν κοινό μέτωπο;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΓΙΑΤΙ το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ τις τελευταίες ημέρες διαπληκτίζονται; Λογικά, δεν θα έπρεπε να συγκρούονται αλλ’ αντίθετα να οικοδομούν γέφυρες συνεννόησης με την προοπτική πιθανής συνένωσης του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Ενώπιον ενός αδίστακτου και επελαύνοντος παντού, αλαζονικού και υπερφίαλου, ΑΚΕΛ και ενός ΔΗΣΥ, που μόλις τώρα αφυπνίζεται, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ έχουν όλους τους λόγους να ανασυνταχθούν και να ξαναδούν, μετά τις εκλογές, την πιθανότητα συνένωσης του κεντρώου χώρου. Για τους εξής λόγους: Πρώτον, επειδή το ΑΚΕΛ δεν σταμάτησε την επιχείρηση λεηλασίας τους. Δεύτερον, διότι οι χειρισμοί της Κυβέρνησης, του προέδρου Χριστόφια και η συμπεριφορά του ΑΚΕΛ υποβάλλουν την ανάδειξη ενός άλλου πόλου, κεντρώας φοράς που, ενδεχομένως, θα συγκέντρωνε και άτομα από τον ΑΚΕΛικό χώρο. Τρίτον, τότε ναι, ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρυθμιστικό και καθοριστικό ρόλο στο δίπολο ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, του οποίου στόχος είναι η αφαίμαξη των μικρών και η καθιέρωση του πολιτικού και κομματικού διπολισμού. Και, τέταρτον, να ανακόψουν την ΑΚΕΛική λαίλαπα.

Wikileaks vs Νταβούτογλου

Του Παναγιώτης Ήφαιστου

Ο Τσε Γκεβάρα ήθελε «ένα και δύο ακόμη Βιετνάμ». Εμείς θέλουμε όχι ένα, αλλά χιλιάδες Wikileaks. Απρόσμενα συγκροτείται «πλανητική δημοκρατική επανάσταση». Δημοκρατική δημόσια πολιτική σημαίνει διαφάνεια - έλεγχος: στον κατ' αλήθειαν πολιτικό βίο στον Δήμο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, οι εντολείς πολίτες φώτιζαν και συζητούσαν τα πάντα και εξέλεγαν ή έπαυαν τους εκάστοτε εντολοδόχους κυβερνήτες. Στον δήμο προσέρχονταν ακόμη και αντιπρόσωποι αντίπαλων πόλεων.

Βέβαια, είναι μάταιο να αναμένουμε τέτοιες βαθμίδες δημοκρατικής πολιτικής οργάνωσης βραχυχρόνια. Η φορά κίνησης, εντούτοις, προς τα εκεί θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη. Η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ Κλίντον, όμως, έχει διαφορετική άποψη: οι αλήθειες που φώτισε το Wikileaks, λέει, «αποτελούν επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα». Οι δημοκρατικά μεταμφιεσμένοι σύγχρονοι δεσπότες θέλουν πολιτική και διπλωματία, συνωμοτικά κατασκευασμένη στο σκοτάδι. Οχι δημόσια και φωτισμένη. Το Wikileaks καταμαρτυρεί ότι η τεχνολογία μπορεί να καταστεί δημοκρατικός δυναμίτης και καταλύτης πλανητικών αντι-ηγεμονικών συσπειρώσεων σε όλα τα επίπεδα. Αποστάσεις εκμηδενίζονται, μια πρωτόγνωρη «πλανητική άμεση δημοκρατία» αναδύεται άπιαστη και ασύλληπτη. Το νέο πολιτικό μας δόγμα μπορεί να είναι: «Πίσω από κάθε κομπιούτερ να κάθεται και ένας πολίτης, μπροστά από κάθε εξουσία να ορθώνονται δικτυωμένοι πολίτες και κρατικά, διακρατικά και οικουμενικά χιλιάδες Wikileaks να φωτίζουν τη δημόσια πολιτική».

Η θηλιά σφίγγει

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ της Νέας Υόρκης έδωσε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και ένα μελετημένο βήμα προς την επιδιαιτησία. Μέχρι τη συνάντηση του Ιανουαρίου, οι πιέσεις θα αυξηθούν και οι δύο πλευρές θα είναι υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ, δηλαδή του Ντάουνερ. Η θηλιά σφίγγει γύρω από τον λαιμό μας. Τα σχοινιά της θηλιάς τα τραβάνε ο Ντάουνερ, ο Πάσκο και οι Άγγλοι. Το κάνουν αργά-αργά, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, έτσι ώστε να φτάσουμε στον πνιγμό της ελληνοκυπριακής κοινότητας (μέσω αυτοχειριασμού) με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Έτσι δίνουν την ευκαιρία στον Δ. Χριστόφια να δηλώνει ικανοποιημένος, δίνουν όμως και τον χρόνο ώστε η προπαγάνδα - η οποία μέχρι τώρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους - να προσπαθήσει να λειτουργήσει. Αφήνουν, επίσης, στον Δ. Χριστόφια τη δυνατότητα να μιλά ακόμα για διαδικασία «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», μια διαδικασία που δεν υφίσταται, αλλά λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού, το οποίο δίνει την πλασματική εικόνα ότι τάχα αποφασίζει η τουρκοκυπριακή κοινότητα για τη στάση της και αφήνει στο απυρόβλητο τον εισβολέα (ή μήπως είναι εθνικισμός να αποκαλούμε την Τουρκία εισβολέα;).

Προπαγάνδα ΑΚΕΛ στο ελληνικό κοινοβούλιο!

Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Όταν μιλά ένας κρατικός ηγέτης, ενώπιον ενός κοινοβουλίου, οφείλει να μιλά με σοβαρότητα και με το κύρος του αξιώματός του, αλλά και στο επίπεδο των ανθρώπων που τον ακούν. Όταν, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μιλά για πρώτη φορά ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και τον τιμούν ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλει να αρθρώνει πολυσήμαντο πολιτικό και φιλοσοφικό λόγο. Δεν εκφωνεί λόγο του επιπέδου της προσφώνησης που κάμνει σε κομματικό ακτίβ της περιοχής Κελλακίου.

Επικίνδυνη θολούρα

Του Γιώργου Κολοκασίδη*

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφυγε από την Νέα Υόρκη χωρίς προφανή τραύματα. Και για αυτό εμφανίζεται ανακουφισμένος. Ακόμη και κατευχαριστημένος. Στηλίτευσε δε αυτούς που προέβλεπαν κακά. Σε αυτό όμως δεν έχει δίκαιο. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος ο πρόεδρος δήλωνε επανειλημμένα τις επιφυλάξεις του απέναντι σε τέτοια συνάντηση. Τελικά όταν ορίστηκε η συνάντηση, ακώντος του προέδρου, θύμωνε με όποιους του υπενθύμιζαν τις δικές του επιφυλάξεις! Μετά δήλωνε τοις πάσι ότι δεν υπήρχε κίνδυνος αιφνιδιασμού στη Νέα Υόρκη και ότι ο ίδιος ασμένως προσερχόταν. Από την άλλη έκανε κινήσεις, σωστές βέβαια, για να αποφύγει τα χείριστα. Τελικά βγήκε από τη συνάντηση αφήνοντας να νοηθεί ότι αγωνίστηκε και άντεξε στις πιέσεις. Καλά έπραξε. Όχι όμως να μέμφεται όλους που του επεσήμαιναν τους κινδύνους. Αυτούς, δαιμονοποιούς του ΟΗΕ τους ανέβαζε κινδυνολόγους τους κατέβαζε. Αν ο Οργανισμός είναι τέτοιων αγαθών προθέσεων τότε γιατί ανακουφίζεται και ο ίδιος βγαίνοντας από τη συνάντηση; Αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε γιατί είμαστε ευχαριστημένοι απλώς με την κατανομή ίσων ευθυνών από τον ΟΗΕ; Διότι όταν ο ΓΓ λέγει ότι τα δύο μέρη πρέπει να κάνουν περισσότερα εννοεί ότι και το θύμα και ο θύτης πρέπει να προβούν σε παραχωρήσεις. Τόσο ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος έδωσε ήδη τόσα πολλά, όσο και οι Τούρκοι οι οποίοι δεν έδωσαν τίποτα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι οι συναντήσεις με τον ΓΓ υποκρύπτουν κινδύνους.

Αγοράσαμε τη γη μας από τους Βρετανούς!

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Είναι κι αυτό ακόμα ένας παραλογισμός που πρέπει να συνηθίσουμε για να μην φαινόμαστε παράξενοι. Οι Βρετανοί χρωστούν στο κυπριακό κράτος εκατομμύρια για τις Βάσεις και τις διευκολύνσεις που τους παρέχει σε όλη την ελεύθερη επικράτεια, αρνούνται να πληρώσουν εδώ και μισό αιώνα, δεν τους ζητά τα οφειλόμενα το κυπριακό κράτος, αλλά τους πληρώνει από πάνω και €12 εκατομμύρια για να αγοράσει τη γη του. Από τους Βρετανούς! Αγόρασε η Κυπριακή Δημοκρατία τον οικισμό Βερεγγάρια στα Πολεμίδια (240 σκάλες κυπριακής γης) που κατείχε η βρετανική Κυβέρνηση από το 1960 και πρέπει να πανηγυρίζουμε κιόλας γιατί πετύχαμε καλή τιμή. Δηλαδή, αν δεν συμφωνούσαμε θα μπορούσε η βρετανική Κυβέρνηση να πουλήσει αυτή τη γη σε κάποιον άλλο, στην τουρκική Κυβέρνηση ας πούμε;

Αλλά με ποιον άλλο κάνει διαπραγματεύσεις η κυπριακή Κυβέρνηση για να αποκτήσει κυπριακό έδαφος; Όπου κρίνει αναγκαίο να περάσει στην ιδιοκτησία της ιδιωτική γη, προχωρά σε απαλλοτρίωση κι ο ιδιοκτήτης, αν έχει παράπονο, ας τρέχει στα δικαστήρια. Γι΄ αυτή τη γη γιατί δεν έκανε απαλλοτρίωση και μάλιστα με ένα συμβολικό ποσό, έναντι όσων έχει να παίρνει κι ας τρέχει στα δικαστήρια η βρετανική Κυβέρνηση; Θα μπορούσε να ήταν κι αυτό ένα μέτρο αντίδρασης στη βρετανική πολιτική, που σήμερα έφτασε στο σημείο, διά του πρώην υπουργού Εξωτερικών Τζακ Στρο, να υποβάλλει στη διεθνή κοινότητα ότι ήρθε η ώρα για αναγνώριση του ψευδοκράτους και διχοτόμηση της Κύπρου.

ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ ως… χεράκια του Ντάουνερ!

Η νέα συμπαιγνία των δύο κομμάτων εξευτέλισε την αξιοπιστία της Βουλής

Του Σάββα Ιακωβίδη

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για ένα Κοινοβούλιο για να χάσει τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία του, παρά μόνον ένας: Να υποκύψει σε εξωκοινοβουλευτικές πιέσεις και να δώσει την εικόνα υποχείριου και πειθήνιου οργάνου, που υπακούει σε έξωθεν πιέσεις και επιθυμίες. Η Κυπριακή Βουλή εξευτελίστηκε την περ. Πέμπτη, μετά την κατά πλειοψηφίαν -ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ- απόφαση της Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως να αναβάλει τη συζήτηση θέματος για την άθλια συμπεριφορά του Ειδικού Αντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ, Αλεξάντερ Ντάουνερ.

Η συζήτηση θα διεξαχθεί μετά τις 18 Νοεμβρίου, δηλ. μετά την τριμερή συνάντηση στη Νέα Υόρκη. Το θέμα που είχε εγγραφεί τον περ. Οκτώβριο από τους βουλευτές Ρίκκο Ερωτοκρίτου και Ανδρέα Σ. Αγγελίδη αφορούσε τη θεσμική προστασία αξιωματούχων του κράτους, θρησκευτικών ηγετών και Κυπρίων πολιτών που, διά των αποκαλυφθέντων εγγράφων Ντάουνερ, στο γνωστό βιβλίο, «Σημαδεμένη τράπουλα», των Αιμιλιανίδη, Κοντού και Κέντα, χλευάζονται, διασύρονται, κατηγοριοποιούνται κατά τρόπο ανάρμοστο από τον Ντάουνερ και άλλους λειτουργούς του ΟΗΕ.

Το βιβλίο «Σημαδεμένη τράπουλα» κυκλοφόρησε τον περ. Αύγουστο και ήδη έγινε μπεστ σέλερ για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του για τη συμπεριφορά και την τεχνοτροπία του Ειδικού Αντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ. Από τον Αύγουστο μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου, ουδείς ενοχλήθηκε. Ούτε και ο Ντάουνερ. Μόλις, όμως, δημοσιοποιήθηκε ότι οι δύο βουλευτές ενέγραψαν θέμα προς συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών, ενεργοποιήθηκαν διάφοροι: Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και εφημερίδες. Και επειδή ο Ντάουνερ γνωρίζει, προφανώς, την τέχνη της διαβουκόλησης και αξιοποίησης πρόθυμων πληρεξουσίων, τους άφησε να ενεργήσουν εκείνοι, αντ’ αυτού.

Με συνοδεία στη Νέα Υόρκη;

Του Χρύσανθου Τσουρούλη

Σκέψεις για μετάβαση και των πολιτικών αρχηγών ενόψει τριμερούς

Τελικά αποφεύχθηκε η 15η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι Τούρκοι γιορτάζουν και εμείς... θρηνούμε, και ορίστηκε η 18η του μηνός για το «μεγάλο ραντεβού» της Νέας Υόρκης.

Οι Δημήτρης Χριστόφιας και Ντερβίς Έρογλου θα συναντηθούν με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, σε μια τριμερή συνάντηση. Η επιλογή από το ημερολόγιο δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού μόλις μερικές ημέρες αργότερα, στις 23 του μήνα, θα υποβληθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας η σχετική έκθεση του Γ.Γ. των Η.Ε. για την πρόοδο των συνομιλιών. Καθόλου τυχαία δεν είναι και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Του Συμβουλίου Ασφαλείας προεδρεύει η Βρετανία, ενώ την έκθεση των Η.Ε. για το Κυπριακό θα παρουσιάσει ως εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα, ο πολυσυζητημένος Αλεξάντερ Ντάουνερ.

Ψάχνει «συντροφιά» στη Νέα Υόρκη;

Εύκολα θα έλεγε κανείς ότι οι οιωνοί δεν είναι καθόλου θετικοί για την ελληνική πλευρά. Ίσως να είναι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο που τις τελευταίες ημέρες ωριμάζει πολύ, σε κύκλους του Προεδρικού, η ιδέα να ζητήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τους αρχηγούς των κομμάτων να τον συνοδεύσουν στη Νέα Υόρκη. Μια προκαταρκτική βολιδοσκόπηση των προθέσεών τους, μας εξομολογείται αξιόπιστη πηγή του Προεδρικού, θα γίνει την ερχόμενη Τρίτη, στο άτυπο Συμβούλιο Αρχηγών. Μια τέτοια κίνηση, στο πρότυπο της πρακτικής που εφάρμοζαν στο παρελθόν και άλλοι Πρόεδροι, σίγουρα θα ελαφρύνει κάπως το βάρος στους ώμους του Δημήτρη Χριστόφια. Προκύπτει, όμως, ένα σοβαρό δίλημμα. Και προβληματίζει σοβαρά τους εμπνευστές της «ιδέας για εθνική αποστολή στη Νέα Υόρκη». Αν ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάριος Καρογιάν θα πρέπει να μείνει πίσω, και ως Πρόεδρος της Βουλής θα αναπληρώνει τον Πρόεδρο, τότε το κόμμα θα εκπροσωπήσει ο αναπληρωτής του, Γιώργος Κολοκασίδης. Αυτό από μόνο του «αποτελεί εφιάλτη» στους συγκεκριμένους κύκλους. Ενώ αρκετά δύσκολο, έως απίθανο, είναι να δεχτεί σε αυτήν τη συγκυρία μια τέτοια πρόσκληση ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, λόγω της όλης μέχρι σήμερα τοποθέτησης του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος ασκεί έντονη κριτική και διατυπώνει αντιρρήσεις, τόσο για την απουσία ενημέρωσης όσο και για τα «τετελεσμένα» ενώπιον των οποίων έφερνε ο Πρόεδρος Χριστόφιας το Εθνικό Συμβούλιο. «Θα ερχόταν σε πλήρη αντίφαση με την αποδοχή μιας τέτοιας πρόσκλησης την υστάτη», υποστηρίζει στέλεχος της ανώτερης βαθμίδας του ΔΗΣΥ.

Πάντως, τις τελευταίες ημέρες στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών υπήρξαν πυρετώδεις προεργασίες για τον καθορισμό, τόσο του περιεχομένου όσο και της διαδικασίας της συνάντησης του Γ.Γ. με τους δυο ηγέτες. Έγκυροι κύκλοι αναφέρουν στη «Σ» από την έδρα των Η.Ε., ότι κατέληξαν να γίνει μόνο μια συνάντηση των τριών. Ο σκοπός αυτής της μεθόδευσης θα είναι, μετά τη συνάντηση, σύμφωνα πάντα με τους ίδιους κύκλους, ο Μπαν Κι Μουν να είναι σε θέση να ανακοινώσει κάποιες συγκλίσεις στο περιουσιακό, έστω και σε δευτερεύοντα ζητήματα. Σαν τέτοιες συγκλίσεις εκτιμάται ότι θα προβληθούν τα σχετικά με την Επιτροπή Αποζημιώσεων και τον Οργανισμό Γης. «Χωρίς να υπάρχει καμία ελπίδα όχι να καταλήξουν, αλλά έστω και να βρεθούν σε σύγκλιση επί της ουσίας του ζητήματος, σε αυτά τα επιμέρους έχουμε την προσδοκία ότι, έστω και την υστάτη, θα γεφυρωθούν οι διαφορές...».

Ο «φάκελος Ντάουνερ»

Της Μικαέλλας Λοΐζου

Ήταν Κυριακή, 23 Νοεμβρίου 2008, όταν η αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα» δημοσίευσε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, υπό τον τίτλο «Ο μεσολαβητής που είναι πράκτορας», ανοίγοντας έτσι το κουτί της Πανδώρας, σε σχέση με τον Ειδικό Σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο Αλεξάντερ Ντάουνερ. Λίγο καιρό πριν, ο Ντάουνερ είχε αναλάβει τα νέα του καθήκοντα στην Κύπρο, ως ένας διπλωμάτης με μακρά εμπειρία σε διπλωματικά θέματα, λόγω του προηγούμενού του ρόλου ως ΥΠΕΞ της Αυστραλίας. «Υπάρχει, όμως, μια άλλη πτυχή της δραστηριότητας του κ. Ντάουνερ, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς τον εμπλέκει στον σκοτεινό κόσμο της σύγχρονης κατασκοπίας», έγραφε η εφημερίδα.

Όπως εξηγούσε περαιτέρω το ρεπορτάζ, ο Ντάουνερ είχε πιάσει δουλειά από το Μάιο του 2008 στην εταιρεία Hackluyt & Co, η οποία ιδρύθηκε από πρώην πράκτορες της Μ16, με σκοπό να προσφέρει πληροφορίες «στρατηγικής σημασίας», δηλαδή απόρρητα κρατικά μυστικά, σε πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θέλουν να επενδύσουν σε συγκεκριμένες περιοχές με ασταθές πολιτικό ή οικονομικό περιβάλλον. Όπως, παραδείγματος χάριν, η Κύπρος. Το «Βήμα» είχε διασταυρώσει την πληροφόρησή του με στέλεχος της εταιρείας, ενώ σχολίασε ότι «ο κ. Ντάουνερ ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το προφίλ του… μεταμοντέρνου κατασκόπου».

Μετάλλαξη όρων ή στόχων;

Της Αναστασίας Παπαδοπούλου*

Εδώ και ένα και πλέον μήνα ακούμε παντού να συζητείται το «περιουσιακό». Ακούμε να συζητείται κάθε πρόνοια και κάθε όρος, κάθε πρόταση και αντί-πρόταση. Και σε όλη αυτή τη συζήτηση, για μένα μόνο μια απορία παραμένει αναπάντητη. Πότε οι πρόσφυγες μας έγιναν απλά κάποιοι γαιοκτήμονες; Πότε έγινε το Κυπριακό απλά και μόνο, θέμα οικονομικό;

Η ορολογία μας καθορίζει και τους στόχους μας. Όταν μαθαίναμε το «Δεν Ξεχνώ» στο σχολείο, δεν θυμάμαι να συνοδευόταν από «την αγοραία αξία γης στην οποία δεν έχουν γίνει βελτιώσεις». Όταν στο δημοτικό σχολείο έδιναν συσσίτιο, δεν θυμάμαι να έλεγαν στους μαθητές ότι αυτό θα αφαιρεθεί από τις αποζημιώσεις τους. Ή μήπως τα μωρά στους καταυλισμούς έκλαιγαν γιατί ήταν κάτω των 10 ετών και ήξεραν ότι δεν θα είχαν δικαίωμα επιστροφής;

Κυρίαρχη σε ολόκληρο τον εναέριο χώρο η Κυπριακή Δημοκρατία

Το βρετανικό Εφετείο απέρριψε την αξίωση Τ/κ για απευθείας πτήσεις

ΑΠΟΦΑΣΗ-ορόσημο, που κατοχυρώνει με τον πιο εμφαντικό και κατηγορηματικό τρόπο την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας επί του εναέριού της χώρου, εκδόθηκε χθες από το Εφετείο της Βρετανίας. Η απόφαση αφορά στην έφεση που ασκήθηκε από τις εταιρείες Κibris ΤurkΗava Υollari και CΤΑ ΗolidaysLimited κατά της πρωτόδικης απόφασης ημερομηνίας 28/7/2009, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή των ίδιων εταιρειών κατά της απόρριψης από το Βρετανικό Υπουργείο Μεταφορών αίτησης για χορήγηση άδειας διεξαγωγής απευθείας πτήσεων μεταξύ αεροδρομίων της Βρετανίας και του παράνομου αερολιμένα της Τύμπου.

Μακάρι να ήταν «εισβολέας» η μάνα Ελλάδα

Του Λάζαρου Μαύρου

Μ Α Κ Α Ρ Ι η μητέρα πατρίδα μας, η Ελλάδα, να ήταν «εισβολέας» στην Κύπρο. Χιλιάδες χρόνια την παρακαλούσαν, την εκλιπαρούσαν και ματαίως την ανέμεναν να «εισβάλει» στην Κύπρο, όλες οι γενιές των προγόνων μας. Από την Επανάσταση του Ονήσιλου το 499 π.Χρ. εναντίον της περσικής κατοχής και εναντίον των εδώ περσόδουλων (ανάμεσά τους κι ο αδελφός του Ονήσιλου ο Γόργος), μέχρι και το 2010 μ.Χρ. τού «Ελλάς - Ελλάς - Σκέπασε και μας», ο κύριος και διαχρονικός λόγος των παθημάτων της ελληνικής μεγαλονήσου ημών των Κυπρίων, ήταν και είναι η απροθυμία της μητρός Ελλάδος να «εισβάλει» στην Κύπρο…

Μισή αλήθεια και αυτοπροστασία

Του Άριστου Μιχαηλίδη

«Θα πάψουμε να καταδικάζουμε τη Χούντα, θα πάψουμε δηλαδή, να λέμε την ιστορική αλήθεια; Θα παραχαράξουμε την ιστορία αυτού του τόπου;», ρωτούσε χτες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του περί εισβολής της Ελλάδας. Αλλά ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να θέτει στο λαό ρητορικά ερωτήματα, έπρεπε να δίνει απαντήσεις. Αλλά, ακόμα και ο τρόπος που έθεσε τα ερωτήματά του χτες μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκόπιμη διαστρέβλωση των γεγονότων. Θέλει να μας πει ότι όσοι του ασκούν κριτική το κάνουν για να πάψουν να καταδικάζουν τη Χούντα; Έγιναν ξαφνικά όλοι χουντικοί σ΄ αυτό τον τόπο; Και την ώρα που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοράσεις, ξανά και ξανά, τη δήλωσή του, ο ίδιος στρέφει τα πυρά του σε ένα μόνο δημοσιογράφο, ο οποίος απομόνωσε δήθεν τη φράση του. «Ένας δημοσιογράφος αν θέλετε, θέλησε να απομονώσει μια λέξη και να δημιουργηθεί όλο αυτό το αλαλούμ». Φταίει ο δημοσιογράφος δηλαδή και όχι το περιεχόμενο όσων είπε ο ίδιος! Πράγματι όμως, ένας μόνο δημοσιογράφος πρόβαλε τη συγκεκριμένη δήλωση, διότι οι υπόλοιποι ενημερώθηκαν από το κυβερνητικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το οποίο φρόντισε τυχαία να μη μεταδώσει ούτε λέξη από το προβληματικό απόσπασμα.

Ημέρα Ανεξαρτησίας

Του Πέτρου Παπαπολυβίου*

Γιορτάστηκε χθες η επέτειος της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή «Ημέρα Ανεξαρτησίας», βέβαια, είναι η 16η Αυγούστου 1960, ενώ η 1η Οκτωβρίου καθιερώθηκε αργότερα ως η ημέρα του επετειακού εορτασμού. Τα μεσάνυκτα της Δευτέρας, 15ης Αυγούστου προς την Τρίτη 16η Αυγούστου, υπογράφτηκαν τα έγγραφα της κυπριακής ανεξαρτησίας από τον απερχόμενο κυβερνήτη Φουτ, τον πρέσβη της Ελλάδας Χριστόπουλο, τον Τούρκο πρόξενο Τουρέλ, τον πρόεδρο Μακάριο και τον αντιπρόεδρο Κουτσιούκ. Την τελετή συνόδευσαν οι ήχοι της Φιλαρμονικής της Αστυνομίας, ενώ επέστεψαν 21 χαιρετιστήριοι κανονιοβολισμοί.

Στις 10:00 το πρωί έγινε στο κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων η «τελετή εγκαθιδρύσεως», που ξεκίνησε με την ορκωμοσία των πενήντα βουλευτών και την εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου του σώματος (Κληρίδης και Μουντερίσογλου). Στη συνέχεια δόθηκε η διαβεβαίωση του προέδρου και του αντιπροέδρου της Δημοκρατίας και ακολούθως, στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, έγινε η ορκωμοσία των υπουργών. Ορκίστηκαν οκτώ από τους δέκα υπουργούς (Αραούζος, Γιωρκάτζης, Θεοχάρης, Κυπριανού, Μανιέρα, Ορέκ, Α. Παπαδόπουλος και Πλουμέρ). Δεν είχε οριστεί ακόμη υπουργός Εξωτερικών, ενώ ο υπουργός Εργασίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, βρισκόταν στην Αγγλία για ιατρικούς λόγους. Μετά την ορκωμοσία των υπουργών έγινε η έπαρση της κυπριακής σημαίας στο κτίριο της Βουλής και η επίσημη δοξολογία στο ναό της Φανερωμένης.

Πόσο να απολογηθούμε, λοιπόν, ΕΛΔΥΚάριοι αδελφοί μας;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΔΥΝΗ. Οργή. Απελπισία. Απόγνωση. Λύπη. Ντροπή. Αυτά τα συναισθήματα συνέχουν την πλειοψηφία των Ελλήνων του τόπου κι εμάς, μετά την ανεκδιήγητη αναφορά του Προέδρου Χριστόφια, ότι οι λεγόμενες Μητέρες-Πατρίδες έκαναν και οι δύο εισβολή στην Κύπρο. Αυτή η ανιστόρητη αλλ’ ενσυνείδητη τοποθέτηση του Δ. Χριστόφια έγινε ενώπιον Αμερικανών και ξένων διπλωματών, ακαδημαϊκών, ειδικών και δημοσιογράφων. Ο Πρόεδρος προσκλήθηκε να μιλήσει στο Brookings Institution, μια πασίγνωστη αμερικανική δεξαμενή σκέψης, στην οποία συνήθως προσκαλούνται ξένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, πρωθυπουργοί, υπουργοί και άλλες προσωπικότητες. Κάποιος όφειλε να προειδοποιήσει τον Δ. Χριστόφια ότι δεν μπορούσε να πάει για… κουνουσμά. Όφειλε να πει μερικά σταράτα πράγματα: Ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κατεχόμενη από μια χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στη χορεία των πολιτισμένων κρατών. Ότι η Τουρκία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού και ότι οι Κύπριοι δικαιούνται να απολαμβάνουν των θεμελιωδών ελευθεριών όπως όλοι οι άνθρωποι.

Κομματάρχης στρατευμένος στην πολιτική του ΑΚΕΛ

Του Κωστάκη Αντωνίου

Όταν ένας κομματάρχης αναβαθμίζεται σε ηγέτη κράτους, αλλά μέσα στο μυαλό του δεν είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, αλλά του κομματικού, ή θέλει να εξυπηρετήσει το εθνικό συμφέρον μέσα από τις ιδεοληψίες του, τότε το κράτος, ο λαός, το εθνικό συμφέρον θα δεινοπαθήσουν.

Αυτός είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας. Εξελέγη αρχηγός κράτους, αλλά παρέμεινε κομματάρχης. Και εξελίσσεται σε θεομηνία και οδοστρωτήρα για την εθνική υπόθεση.

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ το ομολόγησε: Όσα είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ουάσινγκτον, αποτελούν την ξεκάθαρη και διαχρονική θέση του του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια, είπε ο Άντρος Κυπριανού.

Ο άνθρωπος, δηλαδή, πήγε στην εκδήλωση της μεγαλύτερης δεξαμενής σκέψης των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι για να μιλήσει ως ηγέτης του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά για να εμπεδώσει στους Αμερικανούς την ιδεολογική αγκύλωση του ΑΚΕΛ.

Εμείς τα κάναμε στρατηγέ Σαμπρί, μην επιμένεις

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Μα κι αυτοί οι Τούρκοι στρατηγοί να μην ακούνε τι τους λέμε. Να κάνουμε εμείς την προπαγάνδα τους και να ενοχοποιούνται μόνοι τους. Έκαναν λέει προβοκάτσιες, έκαιγαν τζαμιά για να τα φορτώνουν στους Ελληνοκύπριους και να ξεσηκώνουν τους Τουρκοκύπριους εναντίον τους. Μα τι λες στρατηγέ Σαμπρί Γιρμπιμπέσογλου; Δεν ακούς τι λένε οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι τόσο καιρό; Ότι οι Ελληνοκύπριοι τα έκαναν όλα αυτά. Ο Μακάριος, ο Γιωρκάτζης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Λυσσαρίδης… Δεν ακούς τον ίδιο το νόμιμο Πρόεδρο της Κύπρου, που δεν χάνει ευκαιρία να εξηγά στους ξένους ότι «εκάμαμεν τζιαι εμείς πολλά» και πρέπει να μετανοήσουμε και να πληρώσουμε το τίμημα; Δεν ακούς τους δημοσιογράφους της νεοκυπριακής νομενκλατούρας, τους πανεπιστημιακούς νέας τάξεως, τους πολιτικάντηδες των πρεσβειών; Τα λένε και τα ξαναλένε μέχρι που κατάφεραν να βάλουν τη θηλιά στο λαιμό μας και να δικαιολογήσουν την τουρκική εισβολή και όλες τις άδικες προσεγγίσεις της διεθνούς κοινότητας. Κι έρχεται ξαφνικά ένας Τούρκος, που ήταν λέει στέλεχος της Διεύθυνσης Ανορθόδοξου Πολέμου στην Τουρκία και είχε αναλάβει να ξεσηκώνει τους Τουρκοκύπριους εναντίον των Ελληνοκυπρίων, να ομολογεί αυτά που αρνείται να αντιληφθεί το θολωμένο μυαλό των νεοκυπρίων. Ότι, έκαναν δολιοφθορές «εναντίον ορισμένων αξιών, δημιουργώντας την εντύπωση ότι το έκανε ο εχθρός».

«Η ρίζα της σημερινής ανώμαλης κατάστασης»

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Που θα πάει, θα το χωνέψουμε. Άμα μας το λέει μέρανύχτα ο Πρόεδρός μας, σιγά-σιγά θα το θεωρούμε αυτονόητο και δεν θα σηκώνει και αντίρρηση. Ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει που δεν προσέχαμε τα όνειρά μας πριν από το ’74 και τα αφήναμε ελεύθερα να κυκλοφορούν τις νύχτες σαν τα φαντάσματα. Φταίει που σφάζαμε τους Τουρκοκύπριους, φταίει που δεν θέλαμε να μοιραστούμε μαζί τους την εξουσία, φταίει που θέλαμε την ένωση, φταίει που κάναμε πραξικόπημα. Τα είπε πάλι την περασμένη βδομάδα στο συνέδριο των αποδήμων, όπως τα είπε και στο ίδιο συνέδριο πέρσι: Ότι «στρώσαμε το χαλί εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία να εισβάλει και να κατακτήσει και να μην φεύγει από την Κύπρο» και «πρέπει επιτέλους να το λέμε και αυτό εάν θέλουμε να κερδίζουμε και συμπάθειες στη διεθνή κοινότητα». 

Το μπόι ενός πιτσιρικά...

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Δεν ξέρω αν είναι κατάρα ή ευλογία να ‘χεις ακουστά -πρόσωπο με πρόσωπο- ιστορίες ιδωμένες από τα μάτια ανθρώπων σαν τον Μανώλη Γλέζο. Μα τούτες οι μέρες του Αυγούστου -επέτειος της άλλης σφαγής της Κοκκινιάς- φέρανε τέτοιες θύμισες. Ήτανε λέει στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, που οι «προοδευμένοι» και «πλεονασματικοί» -σήμερα- στον προϋπολογισμό τους κατακτητές, εκτελέσανε 200 πατριώτες. Γνωστή η Ιστορία σχεδόν σε όλους. Άγνωστη η ΙΣΤΟΡΙΑ, έτσι, με κεφαλαία γράμματα, ενός πιτσιρικά 12 χρονώ που συνελήφθη με τους υπόλοιπους άνδρες.

Γκιαούρ Ισμίρ (Άπιστη Σμύρνη)

Του Κώστα Σωτηρόπουλου

19 Αυγούστου 1922. Ο Αριστείδης Στεργιάδης, ύπατος αρμοστής της «Σμύρνης των απίστων», όπως την αποκαλούσαν οι Τούρκοι εκείνης της εποχής, έδωσε εντολή στους υπαλλήλους της αρμοστίας να μαζέψουν τα αρχεία τους και να είναι έτοιμοι για αναχώρηση. Η εντολή αυτή συνοδευόταν από την επισήμανση όλες οι ενέργειές τους να γίνουν με ταχύτητα και κάθε μυστικότητα. Παράλληλα, έδωσε εντολή στις αρχές της πόλης να μην αφήνουν τους κατοίκους να φεύγουν και να τους προτρέπουν να παραμένουν στη Μικρά Ασία, παρά τα τραγικά νέα για την κατάρρευση του μετώπου και τον επερχόμενο στρατό του Κεμάλ Ατατούρκ. 

Το πολιτικό status της Ταϊβάν και τα κατεχόμενα

Του Κώστα Παναγιώτου*

Ξάφνιασε η είδηση για υπογραφή εμπορικής συμφωνίας μεταξύ της Κίνας και της Ταϊβάν. Οι δύο χώρες βρίσκονται στην ουσία σε εμπόλεμη κατάσταση από το 1949. Οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν θερμανθεί τα τελευταία δύο χρόνια με την ανάληψη της εξουσίας στην Ταϊβάν από τον Πρόεδρο Μa Υing-Jeou τον Μάιο του 2008. Απευθείας ταχυδρομικές, αεροπορικές και ναυτιλιακές επαφές έχουν εγκατασταθεί με 70,445 Κινέζους τουρίστες να επισκέπτονται την Ταϊβάν τους πρώτους πέντε μήνες του 2010.

Αναλυτές εκτιμούν ότι ο οικονομικός εναγκαλισμός της Ταϊβάν από την Κίνα στοχεύει στη σταδιακή, βήμα προς βήμα ενοποίηση των δύο κρατών. Η δε ενέργεια αυτή θα βοηθήσει την Ταϊβάν να διεισδύσει περισσότερο στην κινεζική αγορά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για σύναψη παρόμοιων συμφωνιών με άλλα κράτη της περιοχής. Το πολιτικό πρόβλημα μεταξύ των δύο κρατών όμως παραμένει άλυτο, όπως άλυτο παραμένει και το status της Ταϊβάν στις διεθνείς σχέσεις.

Η αλήθεια και η δόξα

Του Γιώργου Λιλλήκα

Ενα σχόλιο του Φιλελεύθερου (για την ακρίβεια του Τάκη Κουνναφή) οδήγησε τον κ. Ρολάνδη σε ένα άρθρο όπου περίπου ισχυρίζεται πως ό,τι έχει γίνει στον τομέα αξιοποίησης των υδρογονανθράκων της Κυπριακής Δημοκρατίας και ό,τι θα γίνει στο μέλλον το έκανε, το ξεκίνησε, το σκέφτηκε ή σκόπευε να το σκεφτεί εκείνος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Ρολάνδης αντιδρά με αυτόν τον τρόπο μόλις κάποιος αναφερθεί σ’ αυτό το θέμα.

Εκείνο που ουσιαστικά ο κ. Κουνναφής επισήμανε είναι ότι στη στρατηγική που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και την Κυβέρνησή του, προνοείτο και η προώθηση της ενσωμάτωσης και της Ελλάδας στην προσπάθειά μας για διασφάλιση των θαλάσσιων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων μέσα από την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών αλλά και της διενέργειας θαλάσσιων ερευνών. Έγιναν παροτρύνσεις προς την Αθήνα γιατί πιστεύαμε ότι με παράλληλες και ταυτόχρονες κινήσεις, βάσει κοινού σχεδιασμού, θα μπορούσαν να διασφαλιστούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Η τελική, όμως, απόφαση ανήκε στην Ελληνική Κυβέρνηση. Η υπερεκτίμηση των τουρκικών αντιδράσεων οδήγησε την Αθήνα τότε σε αδράνεια.

Αυτό δεν ήταν πολιτική ευθιξία

Του Γιώργου Αγαπίου

«ΕΓΩ ποτέ δεν έχω προωθήσει παράλογο αίτημα», είπε χθες το πρωί στο ΡΙΚ ο Βάσος Γεωργίου, σχολιάζοντας το σάλο για το ρουσφέτι από τη… γραμματέα του. «Ανέλαβα πλήρως την πολιτική ευθύνη και αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης», πρόσθεσε.

Βέβαια, η «ουσία της υπόθεσης» δεν είναι αν ο κ. Γεωργίου «ανέλαβε πλήρως την ευθύνη». Ούτε είναι η ουσία της υπόθεσης αν προώθησε «παράλογα αιτήματα» ή αν έκανε παρεμβάσεις (άγνωστο σε ποιους και πότε και με ποια ιδιότητα) για να προωθήσει «ανθρωπιστικά» αιτήματα. Η ουσία είναι ότι δεν είναι δουλειά του διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας και προϊστάμενου της ΚΥΠ (παρακαλώ), να εξετάζει πότε ένα αίτημα είναι «ανθρωπιστικό» και πότε είναι «παράλογο». Ίσως να είναι δουλειά της γραμματέα του, αλλά αυτό είναι άλλο… θεσμικό ζήτημα που αφορά το νόμο περί ρουσφετιού και την Εισαγγελία.

Εστίαζαν στις προεδρικές του 2008

Αποχαρακτηρισθέντα έγγραφα για Κύπρο-Ελλάδα για την περίοδο 1973-2008

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ- ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Χιλιάδες έγγραφα που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο κατάφερε να κερδίσει και να αποχαρακτηρίσει ομάδα ερευνητών με έδρα την Ουάσινγκτον. Η απόκτηση των εγγράφων έγινε με απόλυτα νόμιμο τρόπο και η διαδικασία δεν είχε καμία σχέση με τη διαρροή των εγγράφων για το Αφγανιστάν.

Οι ερευνητές απέκτησαν τηλεγραφήματα αμερικανικών πρεσβειών ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ στην Αθήνα και την Άγκυρα. Σύμφωνα με πληροφορίες τα έγγραφα καλύπτουν την περίοδο 1973-2000, ενώ τα τηλεγραφήματα της πρεσβείας στην Κύπρο αναφέρονται στις προεδρικές εκλογές του 2008 αναδεικνύοντας το έντονο ενδιαφέρον των Αμερικανών για την υποψηφιότητα του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

.....

Στο δεύτερο πακέτο των εγγράφων συμπεριλαμβάνονται πρόσφατα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας της Λευκωσίας, που αφορούν τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2008. Σ’ αυτά οι Αμερικανοί δείχνουν ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την απόφαση του ΑΚΕΛ να συγκρουστεί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και να υποστηρίξει τον τότε γενικό γραμματέα του κόμματος και νυν πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Η διαφαινόμενη σύγκρουση φαίνεται να προκαλεί ικανοποίηση στους Αμερικανούς.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 29/7/2010

Ο Αττίλας είναι πάντα εκεί

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ηταν σαν σήμερα, τριάντα έξι χρόνια πριν. Στις 20 Ιουλίου 1974 άρχιζε η υλοποίηση της τελευταίας φάσης του αμερικανικού σχεδίου για τη διχοτόμηση της Κύπρου, με την έναρξη της εισβολής του Αττίλα. Η προδοτική χούντα των συνταγματαρχών της Αθήνας είχε πια ολοκληρώσει το έγκλημά της. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε προ πολλού αποσύρει την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης είχε ανατρέψει στις 15 Ιουλίου 1974 με φασιστικό πραξικόπημα των ελληνικών στρατευμάτων στο νησί τον πρόεδρο Μακάριο.

Τα πάντα ήταν έτσι έτοιμα για την τουρκική εισβολή.

Πρώτον, η Αγκυρα είχε πλέον κάθε δικαιολογία να προφασιστεί ότι η εισβολή της αποσκοπούσε δήθεν στην "αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας". Η "προδοτική" όπως απεκαλείτο στην εποχή της, Συνθήκη της Ζυρίχης, που είχε υπογράψει ως πρωθυπουργός ο εκλιπών Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκχωρούσε όντως αυτό το δικαίωμα στους Τούρκους.

Δεύτερον, ολόκληρη η Ευρώπη ήταν εναντίον του φασιστικού καθεστώτος των πραξικοπηματιών στην Κύπρο, άρα κάθε άλλο παρά ενστάσεις είχε στην κρίσιμη αρχική φάση της τουρκικής εισβολής.

Τρίτον και σημαντικότερο, η εγκαθίδρυση στην Κύπρο καθεστώτος πρακτόρων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εξουδετέρωνε εντελώς τη Σοβιετική Ενωση, η παρέμβαση της οποίας είχε σώσει την Κύπρο το 1964. Θα ήταν προφανώς γελοίο να περίμενε κανείς να παρεμπόδιζαν οι Σοβιετικοί το 1974 την τουρκική εισβολή για να διασώσουν τα... όργανα των ΗΠΑ που είχαν καταλάβει την εξουσία στη Λευκωσία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και η 9η Ιουλίου 1821

Του Κωστή Κοκκινόφτα

Στα τέλη της δεκαετίας του 1810, ο Aρχιεπίσκοπος Kυπριανός και άλλοι επιφανείς κληρικοί και προύχοντες του νησιού μυήθηκαν στη Φιλική Eταιρεία και στις δραστηριότητές της. Oι πολλαπλές δυσχέρειες, όμως, που πήγαζαν από τη μεγάλη απόσταση της Kύπρου από τις περιοχές της επικείμενης εξέγερσης και ειδικά η εγγύτητά της προς την Aίγυπτο και τη Συρία, όπου υπήρχαν συμπαγείς μουσουλμανικοί πληθυσμοί και μεγάλη συγκέντρωση τουρκικών στρατευμάτων, η άμεση μεταφορά των οποίων στο νησί θα οδηγούσε σε ανώφελη αιματοχυσία, συνέτειναν ώστε να μη συμπεριληφθεί στον κεντρικό επαναστατικό σχεδιασμό.

Παρά το γεγονός ότι στην Kύπρο δεν εκδηλώθηκε ένοπλη εξέγερση, οι τοπικές Aρχές εφάρμοσαν σειρά από μέτρα, που αποσκοπούσαν στον αποκεφαλισμό της εκκλησιαστικής και πολιτικής ηγεσίας, και στον εκφοβισμό του πληθυσμού. Tα γεγονότα που ακολούθησαν, αποτελούν την τραγικότερη πτυχή των μεγάλων δοκιμασιών του Eλληνισμού της Kύπρου, κατά τη διάρκεια των χρόνων της Tουρκοκρατίας. Oι εκκλησιαστικοί ηγέτες, με επικεφαλής τον Aρχιεπίσκοπο Kυπριανό και τους τρεις Mητροπολίτες Kιτίου Mελέτιο, Πάφου Xρύσανθο και Kυρηνείας Λαυρέντιο, καθώς και μεγάλος αριθμός προκρίτων εκτελέστηκαν και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν. «Όταν το 1822 πέρασα για τελευταία φορά από τη Λάρνακα», έγραφε ο Σουηδός περιηγητής Γιάκοπ Mπέργκρεν, «ο ελληνικός πληθυσμός του νησιού είχε περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό, που πολλά μεγαλοχώρια ήταν εντελώς ακατοίκητα. Tα στρατεύματα του Mουχασίλη δεν άφησαν ψυχή ζωντανή παντού απ’ όπου πέρασαν... H Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν έρημα και πιτσιλισμένα με αίμα».

«Φταίει» ο Τάσσος...

Του Χρύση Παντελίδη*

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι σημερινοί κυβερνώντες επιρρίπτουν ευθύνες στον Τάσσο Παπαδόπουλο για λόγια που δήθεν είπε, αποφάσεις που δήθεν έλαβε και παραχωρήσεις που δήθεν έκανε... Η φράση «φταίει ο Τάσσος» είναι, δυστυχώς, η πιο προσφιλής φράση των σημερινών κυβερνώντων, η οποία πλέον ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο στ’ αφτιά της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών που αναπόφευκτα κάνουν τη σύγκριση ανάμεσα στο πού ήμασταν πριν από τρία χρόνια και στο πού είμαστε σήμερα.

Παραθέτω αυτούσιο απόσπασμα από τα τελευταία Συμπεράσματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την κυπριακή οικονομία και πιο συγκεκριμένα την παράγραφο (4) υπό τον τίτλο «Δημοσιονομική Πολιτική»: «Η πρώτιστη πρόκληση πολιτικής για την Κύπρο είναι η αντιστροφή του μεγάλου διαρθρωτικού δημοσιονομικού ελλείμματος το οποίο δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Στο έλλειμμα συνέβαλαν σημαντικά η απότομη αύξηση στην απασχόληση και στο κρατικό μισθολόγιο καθώς και η διεύρυνση των κοινωνικών παροχών, πλείστες εκ των οποίων δεν ήταν επαρκώς στοχευμένες ώστε να ενισχύουν τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού. Στο μεταξύ, το τέλος της αλματώδους ανάπτυξης του τομέα των ακινήτων προκάλεσε μια διαρκή απώλεια στα σχετιζόμενα εισοδήματα, τα οποία δεν θα επιστρέψουν στα προηγούμενα επίπεδα ακόμη και όταν η οικονομία ανακάμψει. Ενώ το επίπεδο του δημόσιου χρέους της Κύπρου είναι περιορισμένο σε σχέση με άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, ως αποτέλεσμα προηγούμενων πολιτικών (as a result ofpast policies), εντούτοις η χώρα πρέπει να δράσει με αποφασιστικότητα ώστε να προστατέψει την ευνοϊκή αυτή «κληρονομιά» (this favourable legacy) και να προστατεύσει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Η ανάγκη για δράση έχει καταστεί πιο επείγουσα ενόψει της αυξανόμενης πίεσης που ασκείται στις αγορές κυβερνητικού χρέους στις χώρες της ζώνης του ευρώ και της αυξανόμενης εστίασης των αγορών στις δημοσιονομικές ανισορροπίες».

Θέλουν να μας επιβάλουν σχέδιο χειρότερο από το Ανάν

Νικόλας Παπαδόπουλος: Η Έκθεση του Γ.Γ. είναι χειρότερη και από την επιστολή Έρογλου

Συνέντευξη στον Σωτήρη Μιχαήλ

Η σιωπή σημαίνει συνενοχή. Γιατί η κυπριακή κυβέρνηση δεν αντέδρασε και γιατί δεν καταδίκασε την τελευταία έκθεση του γενικού γραμματέα και αφήνει τα πράγματα να κυλούν παραμένοντας σαν απλοί θεατές; Γιατί δεν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες ώστε ν’ αποτρέψουμε αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις;

Εκτιμά ότι το Κυπριακό βρίσκεται στο χειρότερο σημείο των τελευταίων 35 χρόνων. Ο αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος Νικόλας Παπαδόπουλος τονίζει ότι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ με τη δική μας συναίνεση, μας οδηγεί σε μια διεθνή διάσκεψη, στην οποία θα επιδιώκουν να επιβάλουν στον κυπριακό λαό ένα σχέδιο χειρότερο από το σχέδιο Ανάν. Ο κ. Παπαδόπουλος ασκεί έντονη κριτική για τους χειρισμούς στο Κυπριακό και ζητά μια νέα διεκδικητική πολιτική. Ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ δίδει τη δική του ερμηνεία για τις δημοσκοπήσεις με τα χαμηλά ποσοστά του κόμματος και ακόμα υπογραμμίζει ότι τελευταία, τα συλλογικά όργανα του ΔΗΚΟ έχουν αδρανήσει.

Ο Ν. Παπαδόπουλος τονίζει πως «εάν κάποιοι πιστεύουν ότι κάτω από τέτοιες πιέσεις θα επιτύχουμε μια λύση καλύτερη από το σχέδιο Ανάν, είναι γελασμένοι. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι είτε το αδιέξοδο είτε μια λύση πολύ χειρότερη του σχεδίου Ανάν».

Διχοτόμηση ή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;

Του Γιώργου Λιλλήκα

Το πλέον προβεβλημένο, σε βαθμό τετριμμένου, δίλημμα που τίθεται στο λαό είναι: «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση». Ασφαλώς κανένας από αυτούς που προσφεύγουν σ’ αυτό το δίλημμα - εκβιασμό, δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει, τι σημαίνει Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία όχι θεωρητικά, αλλά συγκεκριμένα, με βάση τα όσα συζητούνται ή και έχουν συμφωνηθεί. Να μας εξηγήσει ποιο θα είναι το περιεχόμενο της υπό διαπραγμάτευσιν λύσης.

Η διχοτόμηση λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε τι είναι. Είναι ο διαχωρισμός του λαού στα δύο, ο διαμελισμός του εδάφους, η παράνομη παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στη γη μας, είναι η συνέχιση της προσφυγιάς, η αύξηση του αριθμού των εποίκων, κ.λπ. Όλα αυτά τα βιώνουμε από το 1974 και εντεύθεν, και θεωρούμε ότι αυτή η κατάσταση είναι άδικη και απαράδεκτη.

Για 36 χρόνια αγωνιζόμαστε, για να ανατρέψουμε αυτά τα δεδομένα της διχοτόμησης. Κύριο όπλο στον αγώνα μας είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος του ΟΗΕ, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι το Κράτος μας που τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης.

Η λύση που η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία οραματίζονται οδηγεί σε επανένωση του λαού, των εδαφών και των θεσμών, ή πρόκειται για μιαν άλλη μορφή διχοτόμησης, με νομιμοποιημένο καθεστώς; Ποιο από τα δεδομένα και χαρακτηριστικά της διχοτόμησης ανατρέπει η υπό διαπραγμάτευσιν λύση; Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της λύσης που διαπραγματευόμαστε;

Όργανο του Ισραήλ ο Χριστόφιας!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ολέθριες συνέπειες για την πορεία του Κυπριακού θα έχει αναπότρεπτα η απόφαση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να δράσει αντικειμενικά ως όργανο του αιμοσταγούς κράτους - τρομοκράτη του Ισραήλ εναντίον της Παλαιστίνης!

Ο Δ. Χριστόφιας υιοθέτησε κατάπτυστη στάση, αποφασίζοντας να απαγορεύσει την επιβίβαση σε πλοίο ακτιβιστών που κατευθύνεται προς τη Λωρίδα της Γάζας μιας ομάδας Ελλήνων και ξένων βουλευτών που βρίσκονταν στην Κύπρο ακριβώς για να επιβιβαστούν στο πλοίο, το οποίο συμμετέχει σε στολίσκο που μεταφέρει ανθρωπιστικό υλικό στους πολιορκημένους Παλαιστίνιους.

Πρόκειται για τους Ελληνες βουλευτές Οδυσσέα Βουδούρη του ΠΑΣΟΚ και Τάσο Κουράκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ (δηλαδή του κόμματος του Κύπριου προέδρου!) Κυριάκο Τριανταφυλλίδη, έναν Σουηδό, τρεις Ιρλανδούς και έναν Βούλγαρο βουλευτή.

Σημεία και τέρατα έκανε η κυπριακή κυβέρνηση, στέλνοντας ελικόπτερα να υπερίπτανται απειλητικά των πλοίων της αποστολής αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους και παρατάσσοντας, κατά τις πληροφορίες των ακτιβιστών, ένοπλους (!) λιμενοφύλακες για να τους τρομοκρατήσουν και να μην επιτρέψουν την επιβίβαση στο σκάφος των βουλευτών.

Έξι χρόνια ματαίωσης

Του Λάζαρου Μαύρου

Ε Ξ Ι  ΧΡΟΝΙΑ σήμερα από το κορυφαίο Σάββατο, 24η Απριλίου 2004, που ο κυπριακός Ελληνισμός, αυτοθέλητα και αυτοπροσώπως, με το 76% της Εθνικής Αντίστασης, στο δημοψήφισμα, διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τον κίνδυνο διάλυσής της και μετατροπής της σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο, που εξυφάνθηκε με το Σχέδιο Ανάν. Διέσωσε, τότε, ο λαός, την ελπίδα και την προοπτική, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να διεκδικήσει, με περισσότερη αποτελεσματικότητα, ακέραιη την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών της πατρίδας: Λευτεριά κι Επιστροφή! Να διεκδικήσει, αποτελεσματικότερα, μια λύση ελευθερίας. Και δημοκρατίας. Και πραγματικής ασφάλειας. Και επαρκώς προστατευόμενης ειρήνης. Και πλήρους εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως κάθε άλλο κράτος - μέλος της Ε.Ε., με τα σύνορά μας στην Κερύνεια.

Ευτυχώς που δεν παρέστησαν στις εκδηλώσεις για την ΕΟΚΑ

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΕΙΣΗΛΘΑΜΕ αισίως στη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, αλλά κάποιοι πολιτικοί δεν θα μας αφήσουν να ηρεμήσουμε. Φέτος η 1η Απριλίου συμπίπτει με τη Μεγάλη Πέμπτη. Γι’ αυτό αποφασίστηκε από τους διοργανωτές της καθεχρονικής εκδήλωσης, για να τιμηθεί ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, όπως αυτή πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 28 Μαρτίου. Είθισται, ανέκαθεν, το πρωί να τελείται τρισάγιο στα Φυλακισμένα Μνήματα και το απόγευμα, στο στάδιο «Ελευθερία» να διοργανώνεται εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα λαμπρά μας παλληκάρια που, υπό τον Μακάριο κα τον Διγενή, το 1955 έγραψαν την ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού. Είθισται… Προχθές, έλαμψαν διά της ηχηρής απουσίας τους ο Πρόεδρος Χριστόφιας και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μ. Καρογιάν. Πέρσι, ο Δ. Χριστόφιας παρέστη στη δοξολογία, στον Αϊ-Γιάννη και στα Φυλακισμένα Μνήματα, και σε δηλώσεις του αντέκρουσε κατηγορίες της αντιπολίτευσης, ότι η Κυβέρνησή του διαστρεβλώνει την ιστορία. 

Τα διλήμματα της επιβολής

Του Κώστα Βενιζέλου

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ τα διλήμματα είναι αποτέλεσμα αδυναμίας αλλά κατά βάθος και προσπάθεια επιβολής. Από τη θέση πως «όποιος διαφωνεί με τους χειρισμούς στο Κυπριακό δεν θέλει λύση, είναι υπέρ της διχοτόμησης», περάσαμε εσχάτως στο μέγα δίλημμα: Όποιος δεν θέλει να στηρίξει τον Ταλάτ, ευνοεί εκλογή του Έρογλου. Αυτή δεν είναι πολιτική προσέγγιση. Είναι ξεπερασμένες πολιτικές πρακτικές από τις οποίες απουσιάζει το στοιχείο της διαλεκτικής, ίδιον διαχρονικά της αριστεράς. (Όχι της καθεστωτικής, της κατεστημένης, αλλά της δημιουργικής/διαλεκτικής, η οποία αγνοείται στην Κύπρο).

Οι πολιτικές επιλογές, όμως, κρίνονται ενίοτε από τα αποτελέσματα. Αυτός είναι ο πλέον απλουστευμένος τρόπος αξιολόγησης, όμως είναι βασικό εργαλείο για να κριθούν έργα. Είναι γεγονός ότι ο Ταλάτ δεν είναι Ντενκτάς, ούτε Έρογλου. Όμως για δύο σχεδόν χρόνια βρίσκεται σε διαδικασία απευθείας διαπραγματεύσεων και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς διαφοροποιήθηκε από τις πάγιες τουρκικές θέσεις; Εκτός από να εισπράττει από την ε/κ πλευρά, τι έδωσε ο Ταλάτ στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων; Δεν είναι από την Κυβέρνηση που ειπώθηκε, όχι μια αλλά περισσότερες φορές, ότι θέσεις που καταθέτει είναι συνομοσπονδιακές; Ή πως τις θέσεις στις διαπραγματεύσεις καθορίζει η Άγκυρα;

Πού πάμε σύντροφοι;

Του Κώστα Βενιζέλου

ΟΤΑΝ η πολιτική «βγάλαμε την Κύπρο από τη γωνία» οδηγεί «στη γωνία», τότε η αποτίμηση δεν μετριέται με τον αριθμό των ταξιδιών. Ή πόσες φορές τηλεφωνά ο Γκόρντον Μπράουν ή εάν αποσπούμε τα χαμόγελα της Μέρκελ. Η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και μόνο έτσι μπορεί να γίνει αξιολόγηση των πρόσφατων εξελίξεων.

1. Το ΕΔΑΔ αναγνωρίζει τη λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων ως εσωτερικό ένδικο μέσο, εξουδετερώνοντας τη δυνατότητα σε Ελληνοκύπριους να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αναβαθμίζει ταυτόχρονα το ψευδοκράτος, ανεξαρτήτως με τις περί του αντιθέτου αναφορές στη σχετική απόφαση.

2. Ο Ταλάτ προσκαλείται από ξένες κυβερνήσεις για επίσημες συναντήσεις, δημιουργώντας ένα σοβαρό «προηγούμενο», το οποίο θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.

3. Στις Βρυξέλλες επανέρχεται ο μπαμπούλας του απευθείας εμπορίου. Κρατήθηκε σε απόσταση ασφαλείας για έξι χρόνια. Σήμερα βρέθηκε φόρμουλα όχι μόνο να κάνει την εμφάνισή του ο κανονισμός, αλλά να έχει σοβαρές πιθανότητες να εφαρμοσθεί.

Η Ευρώπη κάνει δικαστή τον... Αττίλα!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Συντριπτικό είναι το πλήγμα που υπέστησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες με την απόφαση που πήρε την Παρασκευή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Με μια προκλητική όσο και μοιραία για τον κυπριακό Ελληνισμό απόφαση, το δικαστήριο αυτό απέρριψε όλες τις προσφυγές Ελληνοκυπρίων που αφορούσαν περιουσίες τους στα Κατεχόμενα. Το χειρότερο όμως είναι ότι το ΕΔΑΔ υπέδειξε στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες να προσφύγουν στην... Επιτροπή Αποζημιώσεων των τουρκικών δυνάμεων κατοχής για να αποφασίσει ο «Αττίλας», όχι φυσικά αν θα τους επιστρέψει ποτέ τις περιουσίες τους, αλλά πόσα λεφτά θέλει να τους δώσει ως αποζημίωση! Το δικαστήριο αυτό δηλαδή αποφάσισε ουσιαστικά να δώσει τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στους Τούρκους κατακτητές και σφετεριστές είτε αυτοί είναι αιμοσταγείς έποικοι «κατσαπλιάδες» είτε Τουρκοκύπριοι!

Οι Βίκινγκ είπαν «Οχι» με... 93%!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εμβρόντητη η Ευρώπη έμαθε το ασύλληπτο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που προκάλεσαν στην Ισλανδία οι πολίτες και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αρνούμενοι να αποδεχθούν οι πρώτοι και να επικυρώσει τυπικά ο δεύτερος τη ληστρική συμφωνία που είχαν επιβάλει στην ψοφοδεή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της χώρας η Βρετανία και η Ολλανδία. Πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση δημοκρατικής χώρας που σε ένα δημοψήφισμα το «Οχι» πήρε... 93,2% (!!!) και το «Ναι» μόλις... 1,8%, με τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια λευκά ή άκυρα.

Το ΔΗΚΟ θα μοιραστεί την ευθύνη των ερειπίων…

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΔΗΚΟ, Μ. Καρογιάν, τις μεταμεσονύχτιες ώρες της Τρίτης, έκανε μια περίεργη δήλωση. «Έχουμε αγνές προθέσεις», είπε. «Μας άπλωσαν το χέρι, αυτό το χέρι εμείς το πιάνουμε. Το πιάνουμε για να πάμε μπροστά». Ποιοι του άπλωσαν το χέρι; Μα, ασφαλώς, ο πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Και γιατί ο Μ. Καρογιάν το έπιασε; Για να πάει μπροστά, υπογράμμισε. Πού; Οι σκεπτόμενοι ΔΗΚΟϊκοί και οι πολίτες, ακόμα δεν παραφρόνησαν. Θυμούνται ότι, εδώ και δύο σχεδόν χρόνια, το ΔΗΚΟ βροντοφωνάζει, σε όσους θέλουν να το πιστέψουν, ότι ο Δ. Χριστόφιας έκανε απαράδεκτες και καταστροφικές υποχωρήσεις στους Τούρκους. Αποδέχτηκε την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο. Αποδέχτηκε χωρίς ανταλλάγματα και μονομερώς την παραμονή 50.000 εποίκων, θέμα για το οποίο ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ καυχιέται ότι πρώτος το έθεσε στο Εθνικό Συμβούλιο. Ο Δ. Χριστόφιας δέχτηκε και άλλες ρυθμίσεις στην εσωτερική διακυβέρνηση, με τις οποίες το κόμμα διαφωνεί έντονα. Το ΔΗΚΟ ήταν οργισμένο για υβριστικούς χαρακτηρισμούς, εκ μέρους του ΑΚΕΛ, εναντίον στελεχών και αξιωματούχων του κόμματος.

Βυθίστηκε στην ανυποληψία το ΔΗΚΟ

Του Δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Το ΔΗΚΟ με την απόφασή του να στηρίξει μια πολιτική με την οποία διαφωνεί, υπέγραψε την αυτοακύρωσή του. Η απόφαση ότι μένει αλλά διατηρεί τάχα τις διαφωνίες του, είναι απλώς ένας τρόπος για να ξεγελαστούν όσοι είναι πρόθυμοι να ξεγελούν τον εαυτό τους και τη συνείδησή τους. Άλλωστε επειδή ήθελαν να ξεγελαστούν και να ξεγελάσουν, αρπάχτηκαν από την επιστολή του Δ. Χριστόφια που δεν έλεγε τίποτε απολύτως. Τη χρησιμοποίησαν ως άλλοθι για να κρατηθούν στην εξουσία και τα οφέλη της. Το ΔΗΚΟ έχει ήδη απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Το κόμμα που είχε ως βασική έγνοια του το κυπριακό και τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού, μεταλλάχτηκε. Τώρα έχει άλλες προτεραιότητες. Το κόμμα του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου των Ελλήνων ξενέρωσε. Έγινε κολαούζος του ΑΚΕΛ - αύριο μπορεί να είναι κολαούζος του ΔΗΣΥ, με ανάλογα «επιχειρήματα» και άσχετα με το κυπριακό. Είχα γράψει αμέσως μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές ότι οι ξένοι, αφού είχαν ήδη τη συναίνεση των ηγεσιών ΔΗΣΥκαι ΑΚΕΛ για μια λύση τύπου Ανάν (με εκ περιτροπής προεδρίες κ.λπ.), θα στόχευαν στη διάβρωση του ΔΗΚΟ που ήταν ένας πυλώνας αντίστασης, έτσι ώστε να περάσουν ένα καταστροφικό σχέδιο όπως αυτό που επωάζεται. Δυστυχώς η διαδικασία διάβρωσης είναι σε εξέλιξη.

Ο ανυπάκουος και ασεβής υδραυλικός

Του Μάριου Δημητρίου

Σχεδόν τρεις μήνες άντεξε την απεργία πείνας ο Ορλάντο Ζαπάτα Ταμάγιο, 42 χρονών, Κουβανός πολιτικός κρατούμενος, που διεκδικούσε καλύτερες συνθήκες κράτησης στα μπουντρούμια του καθεστώτος, και αγωνιζόταν ειρηνικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία στην πατρίδα του. Πέθανε προχθές σε νοσοκομείο της Αβάνας, όπου είχε μεταφερθεί από τη φυλακή, μετά από 85 μέρες αποχής από στερεά τροφή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη κτηνώδη μεταχείριση και τα σωματικά βασανιστήρια που υπέφερε ο ίδιος και άλλοι συγκρατούμενοί του από τους δεσμοφύλακες στη φυλακή Κίλο 7, στην ανατολική επαρχία Καμάκουεϊ.

Ήταν ένας από τους 75 συλληφθέντες ακτιβιστές της Μαύρης Άνοιξης του 2003, που η κυβέρνηση Κάστρο αποκαλεί μισθοφόρους των Αμερικανών και αντεπαναστάτες…

Ξέρετε τι σημαίνει να πεθαίνει ένας άνθρωπος από πείνα; Για σκεφτείτε το. Εννοώ να επιλέγει να αρνείται το φαγητό για μέρες πολλές. Και για εβδομάδες. Και για μήνες. Να χρησιμοποιεί το θάνατό του, αργό και βασανιστικό, σαν το μόνο όπλο που του απέμεινε, ενάντια στη βάναυση εξουσία των κομματικών λογοκριτών.

Γιατί ο Καρογιάν οφείλει να σαλπίσει αποχώρηση

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΣΤΗ ΖΩΗ των ανθρώπων όπως και στην Ιστορία των λαών και των ηγετών έρχεται η στιγμή, που το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι» να αποφασίσουν. Ευτυχείς οι άνθρωποι που γνωρίζουν πότε πρέπει να πουν το «ναι» ή το «όχι». Δυστυχείς οι πολιτικοί και δυστυχεστέρα η πατρίδα όταν δεν γνωρίζουν πότε και γιατί λένε «ναι» ή «όχι». Σε ποια θέση θα βρεθεί σήμερα ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Χριστόφια; Η εντύπωση που ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ δίνει σε τρίτους, είναι ότι δεν φαίνεται να επιθυμεί αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση, όπως ήδη έπραξε η ΕΔΕΚ. Δεν γνωρίζουμε ποιους ενδεχομένως λόγους ο Μ. Καρογιάν θα έχει, και αυτοί αναμφίβολα θα εξαρτηθούν και από τι θα του πει σήμερα ο Δ. Χριστόφιας. Ας μη θητεύσουμε σε θεωρίες συνωμοσίας. Ας μείνουμε στο επίπεδο του πολιτικά ορθού και ηθικά επιβαλλόμενου. Τις τελευταίες ημέρες, ο Μ. Καρογιάν επιμένει ότι το ΔΗΚΟ εμμένει μόνο σε αρχές, επειδή οι διαφορές του με τον Δ. Χριστόφια εστιάζονται σε κεφαλαιώδεις και ουσιώδεις πτυχές του Κυπριακού. Συνεπώς, λέγει ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, δεν τους αφορούν οι θώκοι ούτε τα «ταξίματα» αλλ’ οι αρχές.

Ρut the chair down, now!

Του Κώστα Βενιζέλου

Η ΕΔΕΚ έβαλε ένα τέλος στην πολιτική παραδοξότητα που επικρατούσε για δύο περίπου χρόνια και αποφάσισε την αποχώρησή της από την Κυβέρνηση. Η παραμονή στην Κυβέρνηση δεν εξυπηρετούσε ούτε τους Σοσιαλιστές αλλά ούτε και τον Πρόεδρο Χριστόφια, λόγω των συνεχών διαφωνιών και δημόσιων αντιπαραθέσεων. Όταν διαφωνεί κανείς με βασικά και σημαντικά ζητήματα πολιτικής και παραμένει σε ένα κυβερνητικό σχήμα, τότε χάνει το τρένο της πολιτικής αξιοπιστίας και κερδίζει την μπακαλίστικη λογική της συμμετοχής στη νομή της εξουσίας. Μικρά- μικρά ρουσφέτια και ενίσχυση του παραγοντισμού.

Το δούλεμα είναι εκ περιτροπής

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΠΑΕΙ κι έρχεται η εκ περιτροπής προεδρία και όποτε το φέρει η ανάγκη (π.χ. για να απαντηθεί η αποχώρηση της ΕΔΕΚ) επανέρχεται και το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι αυτή η πρόνοια δεν είναι πρόταση του Προέδρου Χριστόφια, αλλά την είχε αποδεχτεί προηγουμένως η ηγεσία, ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το ενοχλητικό δεν είναι ότι κάποιοι πιστεύουν σ΄ αυτή την πρόνοια και επιχειρηματολογούν για να την υποστηρίξουν, είναι η προσπάθεια να πεισθεί ο λαός ότι οφείλει να την αποδεχτεί, όχι επειδή είναι μια καλή ρύθμιση, δημοκρατική, λειτουργική, αλλά επειδή την είχαν αποδεχτεί οι προηγούμενοι. Είναι άδικο, λένε, να κατηγορείται ο Πρόεδρος Χριστόφιας γι΄ αυτή την πρόταση, αφού υπάρχει και στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου του 2005 και την αποδέχτηκε κι ο τότε Πρόεδρος Παπαδόπουλος, διότι όταν έστειλε αντιπροσώπους στον Ανάν δεν έθεσε θέμα διαφωνίας του με την εκ περιτροπής, άρα συμφωνούσε. Επειδή πες - πες, η πλύση εγκεφάλου φαίνεται να λειτουργεί και μερικοί αναγνώστες μας ρωτούσαν προχτές ποια είναι τελικά η πραγματικότητα (όταν άκουγαν ξανά το επιχείρημα) πρέπει να πούμε το εξής:

Το 2005 το Εθνικό Συμβούλιο προσπαθούσε να βρει τρόπο να σπάσει το αδιέξοδο, που ακολούθησε το δημοψήφισμα και τα κόμματα κατέθεσαν προτάσεις αλλαγών στο σχέδιο Ανάν με την ελπίδα να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έκανε τη σύνοψη των προτάσεων και με βάση αυτήν έστειλε στον ΟΗΕ τους αντιπροσώπους του για να διαβουλευθούν. Μιλώντας στο συνέδριοτου ΑΚΕΛ το Νοέμβριο του 2005 (ήταν μια ομιλία η οποία επίσης χρησιμοποιείται σήμερα παραπλανητικά) ο τότε Πρόεδρος εξήγησε:

«Με βάση αυτή τη «σύνοψη», οι αντιπρόσωποι μου που απέστειλα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε συνεχείς και εντατικές συναντήσεις που διάρκεσαν για μια, σχεδόν, βδομάδα, παρουσίασαν, εξήγησαν με λεπτομέρεια και καθαρότητα τις απαιτήσεις μας για αλλαγές που είτε ήσαν ομόφωνες είτε συγκέντρωναν τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κομμάτων. Όλες οι προτάσεις που υπέβαλαν οι αντιπρόσωποι μου, περιορίζονται αυστηρά στη «σύνοψη» που θεωρώ ότι εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο.

»Διατήρησα και διατηρώ για τον εαυτό μου, το δικαίωμα είτε να προσθέσω είτε να αφαιρέσω θέματα, αναλόγως της προόδου των διαπραγματεύσεων, αλλά δεν πρόκειται να απαριθμήσω επίσημα ή να ιεραρχήσω τις αλλαγές, που επιδιώκουμε προτού καν αρχίσουν οι συνομιλίες».

Η επιλογή είναι μεταξύ αξιοπρέπειας και διασυρμού

Του Κωστάκη Αντωνίου

Τι περιμένει η ηγεσία του ΔΗΚΟ και βρίσκει αφορμές παράτασης της παραμονής στην Κυβέρνηση; Τι αναμένει να ακούσει ο Μάριος Καρογιάν από τον Πρόεδρο Χριστόφια, ώστε να διατηρήσει το ΔΗΚΟ σε μιαν απομονωμένη ετερόκλητη συμμαχία, στην οποία το Δημοκρατικό Κόμμα πληρώνει με κόστος τη σύμπραξή του;

Αναμένει ο Μάριος Καρογιάν πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα του ανακοινώσει πως αποφάσισε απόσυρση των προτάσεών του περί εποίκων, εκ περιτροπής προεδρίας και σταθμισμένης ψήφου; Αναμένει πως θα του ανακοινώσει αναπροσαρμογή στρατηγικής; Αναμένει να του δηλώσει πως θα εγκαταλείψει τη φιλοσοφία του ότι ο Ταλάτ και οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να αποτελέσουν τροχοπέδη στα σχέδια της Τουρκίας; Αναμένει να του πει ότι θα εγκαταλείψει τη συμφωνία της 23ης Μαΐου και θα επανέλθει στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου;

Δεν νομίζουμε ότι ο Μάριος Καρογιάν είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα εγκαταλείψει όσα προκαλούν την αντίθεση του ΔΗΚΟ και πως θα ευθυγραμμιστεί με τη φιλοσοφία του.

Ένα απόρρητο έγγραφο και το «νερό της ειρήνης»

Ο Βασιλείου ετοίμασε σχέδιο για μεταφορά νερού από την Τουρκία στην Κύπρο και για διανομή του νερού αυτού σε ολόκληρο το νησί

Του Σενέρ Λεβέντ

Το γεγονός συνέβη το 1995. Τότε ήταν στην κυβέρνηση ο Οζκέρ Οζγκιούρ. Αναπληρωτής Πρωθυπουργός. Και Πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ). Μια μέρα, συγκάλεσε την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. «Θα σας αποκαλύψω κάτι πολύ σημαντικό», τους είπε. Όλοι τον άκουγαν με πολλή προσοχή. Ο Δάσκαλος μπήκε στο θέμα. Περιήλθε στην κατοχή του ένα πολύ σημαντικό έγγραφο. Ήταν πολύ απόρρητο, λέει. Εμφανίστηκε μετά από μια συνάντηση ενός «Think-Tank», στο οποίο λάμβαναν μέρος Αμερικανοί και 'Αγγλοι. Ο Δάσκαλος ζήτησε από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να διαβάσουν αυτό το έγγραφο και να του γράψουν ο καθένας ξεχωριστά τι κατάλαβαν από αυτό. Όμως, δεν τους έδωσε καν φωτοαντίγραφο. Το κράτησε ο ίδιος. Όλοι έγραψαν την άποψή τους και του την έδωσαν χωρίς να γνωρίζουν τι είχαν γράψει οι άλλοι. Ο αγαπητός φίλος Μπαρίς Μπουρτζού, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και παρευρισκόταν σε αυτή τη συνάντηση, συγκέντρωσε τις απόψεις του στα δύο πιο κάτω σημεία: Το πρώτο ήταν ότι το νότιο μέρος της Κύπρου θα ενταχθεί στην ΕΕ ως Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ο βορράς θα μείνει υπό τον έλεγχο της Τουρκίας μέχρι να καταστεί μέλος της ΕΕ. Το δεύτερο ήταν ότι θα μεταφερθεί νερό στο νησί από την Τουρκία και από τις εγκαταστάσεις που θα ανεγερθούν στην Καρπασία με ισραηλίτικα κεφάλαια, θα διοχετεύεται νερό τόσο σε ολόκληρη την Κύπρο όσο και στο Ισραήλ. Και το αντάλλαγμα για το νερό αυτό θα αξιολογηθεί ως αποζημίωση της Τουρκίας για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες στο βορρά. Δηλαδή, η Τουρκία θα πληρώσει τα χρέη της με το νερό αυτό με την πάροδο του χρόνου.

Ε, φτάνει! Έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΕΔΩ και μια βδομάδα «κάποιοι» βγάζουν το παλούκι καθημερινά δίνοντας διαστάσεις εθνικής τραγωδίας σε ένα σύνθημα εναντίον του Δημήτρη Χριστόφια, που ακούστηκε στο περιθώριο εκδήλωσης της Αδούλωτης Κερύνειας. Το καταδίκασαν μια, το καταδίκασαν δυο, κατηγόρησαν βουλευτές που ήταν παρόντες, ζήτησαν εξηγήσεις, ξαναζήτησαν, έγιναν δεκάδες σχετικές συζητήσεις και τελικά δεν έμεινε κανένας στην Κύπρο που δεν έμαθε ότι «κάποιοι» έβρισαν τον Πρόεδρο και έπληξαν τον θεσμό. Το γεγονός όμως δεν είχε τις διαστάσεις που του έδωσε η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα και είναι πια άξιο μελέτης γιατί με την παραμικρή αφορμή να δίνονται τόσες προεκτάσεις, που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε περιοριστεί σε ένα περιβάλλον πενήντα ανθρώπων, που ήταν γύρω από τους φωνασκούντες. Είναι καταδικαστέα από όλους τα υβριστικά συνθήματα, αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά, η επιμονή «κάποιων» να συνεχίζουν αυτή την ιστορία, όταν μπροστά μας βρίσκονται πολύ πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν, είναι τουλάχιστον ύποπτη.

Νέα βιβλία για το Κυπριακό

Του Πέτρου Παπαλυβίου*

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά νέα (και καλά) κυπρολογικά βιβλία που βρίσκει ο ρέκτης βιβλιόφιλος στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων μας, προστέθηκαν τις τελευταίες βδομάδες, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, και το «Μακάριος: τα τρία λάθη», του Πολύβιου Γ. Πολυβίου, και «Τα σχέδια λύσης του Κυπριακού (1948-1978)» του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Θα το λύσω σε τρεις μήνες

Άρθρο του Ετχέμ Ντουράκ στη Βολκάν

Αφήσαμε πίσω έναν ακόμη χρόνο. Το 2009 είχε μόνο προβλήματα. Κατέρρευσε η οικονομία και οι τσέπες των πολιτών ήταν άδειες.Το χειρότερο ήταν ότι εξανεμίστηκαν οι ελπίδες από τις συνομιλίες. Είχαμε κάποιους που υποστήριζαν ότι θα λύσουν το χρονίζον πρόβλημα της Κύπρου εντός τριών μηνών. Έχουμε μια παροιμία που λέει «Μεγάλο μπούκο φάγε, μεγάλο λόγο μη λες». Με όλα ταύτα, η μπουκιά θα πάει στο στομάχι αν κατεβάσεις κανένα ποτήρι νερό. Αν όμως εκστομίσεις κάποιο λόγο, αυτός μένει, δεν κατεβαίνει στο στομάχι όπως η μπουκιά.

Θα μπορούσες να πεις οτιδήποτε αν η λύση του προβλήματος εξαρτάτο από σένα. Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να επιθυμούν τη λύση αμφότερες οι πλευρές. Η ε/κ πλευρά όχι μόνο δεν στοχεύει στη λύση αλλά θέλει να την περιπλέξει περισσότερο.

Δικαιώθηκε από το Βρετανικό Εφετείο ο Μ.Αποστολίδης στην υπόθεση Όραμς

Θα εκτελεστεί η απόφαση του κυπριακού δικαστηρίου

Το Βρετανικό Εφετείο εξέδωσε σήμερα την απόφασή του σε σχέση με την υπόθεση Αποστολίδη εναντίον Οραμς.

Το Εφετείο απεφάνθη ότι η απόφαση του Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να εκτελεστεί.

Το κυπριακό Δικαστήριο αποφάσισε ότι το ζεύγος Οραμς θα πρέπει:

1. Να καταβάλει αποζημιώσεις στον Μελέτη Αποστολίδη   
2. Να κατεδαφίσει την παράνομη ανάπτυξη στην περιουσία του στην κατεχόμενη Λάπηθο
3. Να τερματίσει τις επεμβάσεις σε αυτήν
4. Να την παραδώσει στο νόμιμο ιδιοκτήτη της

Ικανοποίηση εξέφρασε ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας Μελέτης Αποστολίδης, σημειώνοντας ότι η σημερινή απόφαση αποτελεί «νίκη των θεσμών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Παράλληλα εκτιμά ότι η συγκεκριμένη απόφαση αφορά όλες τις πτυχές του περιουσιακού.

Ο δικηγόρος του Μελέτη Αποστολίδη, Κωνσταντής Καντούνας, σε μια πρώτη αντίδραση μετά τη σημερινή απόφαση του Βρετανικού Εφετείου δήλωσε πως η εν λόγω απόφαση είναι ''οριστική και αμετάκλητη, χωρίς περιθώριο για έφεση''.

Εξέφρασε ευχαριστίες σε όλους όσοι έχουν συμβάλει στην προσπάθεια αυτή.

Σημειώνεται ότι ούτε το ζεύγος Οραμς αλλά ούτε και η Σιέρι Μπλερ ήταν στο δικαστήριο κατά τη σημερινή ακροαματική διαδικασία.

Ο κ. Καντούνας εξέφρασε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, προσθέτοντας ότι δικαιώθηκε ο πελάτης του.


Πηγή: εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 19/1/2010

Μην μαραζώνετε, το πλοίο φεύγει

Του Σενέρ Λεβέντ

Είδατε την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι "Το πλοίο φεύγει"; Σε εκείνο το πλοίο υπήρχε και ένας πρίγκιπας και ένας δημοσιογράφος. Και υπέβαλε την εξής ερώτηση ο δημοσιογράφος στον πρίγκιπα από τον οποίο έπαιρνε συνέντευξη μια μέρα: "Ποια η γνώμη σας για τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα;" Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η απάντηση του πρίγκιπα. "Όλοι καθόμαστε στην άκρη ενός βουνού", είπε. Όμως, ο μεταφραστής του πρίγκιπα διαφωνούσε και διόρθωσε αυτό που είπε ο πρίγκιπας. Είπε "κάτω από το βουνό" και όχι "στην άκρη του βουνού". Κατόπιν τούτου άρχισε μια συζήτηση. Για το αν ήταν στην άκρη του βουνού ή κάτω από αυτό. Έτσι τελείωσε εκεί αυτή η συνέντευξη.

Πάντα με αυτό το γεγονός παρομοιάζω το κυπριακό ζήτημα, τις ερωτήσεις που υποβάλλουν οι δημοσιογράφοι στους πολιτικούς και τις απαντήσεις που οι τελευταίοι δίδουν. Με την ερώτηση που υποβλήθηκε στον πρίγκιπα, την απάντηση που εκείνος έδωσε και τις παράλογες συζητήσεις που άρχισαν γύρω από αυτή την απάντηση. Με αυτό που λένε ότι ένας τρελός ρίχνει μιαν πέτρα στο πηγάδι και χίλια άτομα δεν μπορούν να τη βγάλουν από εκεί. "Τι προσδοκάτε από τη φετινή χρονιά;", ρώτησαν τον άνθρωπο. "Λύση", τους απαντά. Τι άλλο να έλεγε; Γιατί υποβάλλει μια τέτοια ερώτηση ο δημοσιογράφος αφού γνωρίζει την απάντηση που θα πάρει; Μήπως απλώς για να υποβάλει ερώτηση; Πάλιωσαν πολύ όσα λέγονται και γράφονται, οι τίτλοι των εφημερίδων και οι δηλώσεις των ηγετών για το Κυπριακό. Και δεν είναι πια καθόλου δημιουργικά. Στη σακούλα του παλιατζή υπάρχουν ένα σωρό ειρηνευτικά σχέδια, μεσολαβητές, τραπέζια διαπραγμάτευσης και φωτογραφίες. Έχει δίκιο ο πρίγκιπας του Φελίνι. Όλοι καθόμαστε στην άκρη ενός βουνού. Και το πλοίο φεύγει.

Κομουνιστές της λιμουζίνας

Του Δημήτρη Γεωργιάδη

Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν κάποια άτομα. Έχεις ένα στόχο. Ψάχνεις να βρεις τον καλύτερο τρόπο να τον πετύχεις και αρχίζεις να εφαρμόζεις το σχέδιό σου.

Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα τον πρόεδρο του ΠΑΣΥΞΕ (κεφαλαιοκράτη) Χάρη Λοϊζίδη, ΑΠΟΕΛίστα (αντι-ομονοιάτη) και μέλος του ΔΗΣΥ (νεοφιλελεύθερο), να βγαίνει στην τηλεόραση και να διαμαρτύρεται ότι αν επιβληθεί ο φόρος στην κτηματική περιουσία οι ξενοδόχοι θα οδηγηθούν στην καταστροφή. Τι αναμένει λοιπόν ο κ. Λοϊζίδης να πετύχει με τη συγκεκριμένη του ενέργεια; Να επισπεύσει την εφαρμογή του μέτρου;

Εγώ σας υπογράφω ότι μόλις έμαθαν για τις δηλώσεις Λοϊζίδη στο Ανώτατο Σοβιέτ τής Εζεκία Παπαϊωάννου παράγγειλαν τη νέα τηλεόραση NEC MultiSync LCD8205, 82 ιντσών FullHD, αξίας 50 χιλ. ευρώ και την έστειλαν στο Προεδρικό. Εκεί κάθισαν στις δερμάτινες πολυθρόνες τους οι ψευδο-κομουνιστές Δημήτρης Χριστόφιας (ένα μέτρο πιο μπροστά από τους άλλους και σε σαφώς ψηλότερη πολυθρόνα) και οι κ.κ. Νεοκλής Συλικιώτης και Σωτηρούλα Χαραλάμπους. Έβλεπαν τον κ. Λοϊζίδη να κάνει τη δήλωση και ηδονίζονταν. Φώναζαν στον υπηρέτη τους ξανά-ξανά και μόλις τέλειωνε η σκηνή ξανά-ξανά.

Μακάριος - Κυπριανού απέρριπταν διζωνική

Του Κωστάκη Αντωνίου

Μέσα από τα προσφάτως αποκαλυφθέντα έγγραφα του Φόρεϊν Όφις, για το 1979, καταδεικνύεται ότι ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ούτε ο Σπύρος Κυπριανού είχαν αποδεχθεί τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Προέδρου Χριστόφια. Και η πρώτη φορά, κατά την οποία έγινε αναφορά από κυπριακής πλευράς στον όρο διζωνική, ήταν μετά το θάνατο του Μακαρίου, τον πρώτο καιρό της ανάληψης της προεδρίας από τον Σπύρο Κυπριανού, από τον τότε Υπουργό Εξωτερικών, Γιαννάκη Χριστοφίδη. Μάλιστα, η αναφορά έγινε εν αγνοία του Σπύρου Κυπριανού, ο οποίος, σύμφωνα, με το Νίκο Ρολάνδη, του ανέθεσε, να ζητήσει από το Γιαννάκη Χριστοφίδη, να του εξηγήσει, πώς προχώρησε σε αυτή την αναφορά. Στα βρετανικά έγγραφα αναφέρεται ότι τα προβλήματα που άρχισαν να παρουσιάζονται στις διακοινοτικές συνομιλίες (συνάντηση των δύο συνομιλητών Γεώργιου Ιωαννίδη και Σουλεϊμάν Ονάν, 18 Ιουνίου 1979) οφείλονται στην επιμονή της τουρκοκυπριακής πλευράς όπως η αρχή της διζωνικότητας και το θέμα της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων υιοθετηθούν ως αποφασισθέντα στοιχεία της Συμφωνίας Μακαρίου-Ντενκτάς. Ο Ελληνοκύπριος συνομιλητής, όμως, αρνήθηκε ότι αυτά τα στοιχεία είχαν υιοθετηθεί στη Συμφωνία. Και όντως δεν αναφέρετο στη Συμφωνία η ορολογία «διζωνική». Ο Ντενκτάς, φυσικά, αργότερα, ισχυρίστηκε ότι η Συμφωνία προνοούσε για διζωνική ομοσπονδία αλλά ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε «να αποφευχθούν λέξεις και όροι που θα δημιουργούσαν μια δύσκολη κατάσταση ανάμεσα στην κοινότητα». Όμως, είναι γνωστές οι ψευδολογίες στις οποίες κατέφευγε ο τότε κατοχικός ηγέτης προκειμένου να διαστρεβλώσει και να αντλήσει πολιτικά οφέλη, ώστε δεν μπορεί να δοθεί πίστη στους ισχυρισμούς του.

Αντί ευχών για το νέο έτος που μόλις υποδεχτήκαμε:

Το 2010 θα είναι ένα πολύ δύσκολο έτος!

Η πορεία στις διαπραγματεύσεις είναι μη αναστρέψιμη…

Το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη μορφή που τη γνωρίσαμε από το 1960 έως το 2009, θα κριθεί από την αποθέματα αντίστασης ΟΛΩΝ μας.

Εντός του 2010, ίσως κληθούμε (ξανά) να απαντήσουμε αν αποδεχόμαστε Τούρκο κυβερνήτη στη γη των πατέρων μας….

Καλή δύναμη!