Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ποιοι επιδιώκουν φυσική εξόντωση του Προέδρου

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Από το επίσημο βήμα του κυπριακού κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού έκανε προχτές μια φοβερή καταγγελία. Ότι κάποιοι επιδιώκουν τη δολοφονία του Προέδρου της Δημοκρατίας και μάλιστα κάποιοι γενικά και αόριστα έτσι που να αγγίζει η καταγγελία όλους όσοι διαφωνούν με την πολιτική του στο Κυπριακό.

«Το τελευταίο διάστημα, είπε ο κ. Κυπριανού, είμαστε μάρτυρες μιας χυδαίας και εκβιαστικής επίθεσης, που γίνεται ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσα από διάφορα μπλογκ στο Ίντερνετ, σατιρικές δήθεν εφημερίδες και άλλους. Ενθαρρύνεται η φυσική εξόντωση του Προέδρου».

Η ευκολία με την οποία ανακοινώθηκε μια τόσο σοβαρή πληροφορία, αλλά και οι συνεχείς προσπάθειες, τόσο του κ. Κυπριανού όσο και του ίδιου του Προέδρου Χριστόφια και των ανθρώπων του, να δημιουργούν την εντύπωση ότι οποιοσδήποτε εκφράζει διαφωνίες με την κυβερνητική πολιτική, είναι ένας ακραίος εχθρός του λαού, ένας εν δυνάμει πραξικοπηματίας, δημιουργούν πολλές αμφιβολίες για τη σοβαρότητα αυτής της νέας καταγγελίας.

Αλλά, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη από τη στιγμή που διατυπώθηκε επίσημα στη Βουλή από τον Γ.Γ. του κυβερνώντος κόμματος.

Δεν είναι καθόλου ικανοποιητική η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που κλήθηκε να σχολιάσει την καταγγελία του κ. Κυπριανού: «Τελεία ως εδώ. Νομίζω ότι δεν θα πρέπει να δώσουμε συνέχεια σε αυτό το θέμα», είπε. Η καταγγελία όμως έγινε και το κράτος οφείλει να τη διερευνήσει και να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη αποτελέσματα. Τι σημαίνει «τελεία ως εδώ»! Υπάρχουν όντως Ελληνοκύπριοι που επιδιώκουν ή οργανώνουν ή ενθαρρύνουν τη φυσική εξόντωση του κ. Χριστόφια; Με ποιον τρόπο; Σχεδιάζουν να τον πυροβολήσουν, μήπως οργανώνουν πραξικόπημα ή επιδιώκουν τον θάνατό του από το ψυχολογικό στρες που του δημιουργούν με τις διαφωνίες τους;

Και νεκρό τον φοβούνται;

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Η σύληση του τάφου του αείμνηστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου δεν είναι μια αστυνομική ή ιδιωτική υπόθεση. Είναι πρωτίστως ένα μείζον πολιτικό θέμα, όπως άκρως πολιτικό ον ήταν ο αείμνηστος Τάσσος μέχρι και την τελευταία του στιγμή.

Αν δεν ήταν τέτοια η υφή του ζητήματος, τότε οι άγνωστοι εγκληματίες δεν θα επέλεγαν το συγκεκριμένο τάφο για να εκτελέσουν το ανίερο σχέδιο τους, αλλά κάποιον άλλον, στο ίδιο ή σε διαφορετικό κοιμητήριο.

Για πρώτη ίσως φορά στα παγκόσμια χρονικά, η σορός ενός πρώην προέδρου γίνεται αντικείμενο κλοπής και αγνοείται. Το γεγονός από μόνο του συνιστά μείζονα πολιτική ανωμαλία που θα διαρκεί μέχρις ότου λάμψει η αλήθεια, έως ότου, οι ένοχοι συλληφθούν και η σορός επιστραφεί.

Όμως, η τραγική αυτή εξέλιξη, αποτέλεσε την αφορμή και για μια σειρά πικρών διαπιστώσεων: Φαντάζομαι τι θα συνέβαινε αν παρόμοιο περιστατικό ελάμβανε χώρα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα αν αντί της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, άνανδροι εγκληματίες έκλεβαν τη σορό του Κένεντι, του Μιτεράν, του Καραμανλή ή ακόμα του Ετζεβίτ. Βλέπω από τώρα τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Ερντογάν, τον Παπανδρέου να επισκέπτονται τις τεθλιμμένες οικογένειες και να τους προσφέρουν λόγια στήριξης αλλά κυρίως να στέλλουν το πολιτικό μήνυμα ότι τέτοιες ανυπόφορες πράξεις δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να μην προκαλούν τον αποτροπιασμό και τη σύσσωμη καταδίκη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Δεν είναι δυνατόν να μην εκλαμβάνονται ως απειλή που στρέφεται θεμελιακά εναντίον του πολιτικού συστήματος, των αξιών, αρχών και παραδόσεων μας, σύμφωνα με τις οποίες τους νεκρούς-και δη τους επιφανείς, «τα άξια τέκνα της πατρίδας»- τους σεβόμαστε ή τουλάχιστον αφήνουμε εκείνους που τους αγάπησαν να τους σέβονται και να τους τιμούν.

Οι Βρυξέλλες, η Κερύνεια και η κατήχηση στη διζωνική

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Στις Βρυξέλλες αποδείχτηκε ότι η πολιτική του καλού παιδιού δεν δημιουργεί φίλους - το αντίθετο. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου που περιμέναμε για να ασκήσουμε πιέσεις στην Τουρκία, ακυρώθηκε. Σε αντίθεση με τον «κακό» Τάσσο που το 2006 πήρε ομόφωνη απόφαση για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, ο αρεστός στους ξένους Δ. Χριστόφιας, έκανε μονομερή δήλωση χωρίς τη στήριξη κανενός. Η κυβέρνηση ετοίμασε το έδαφος για την απομόνωσή της, εξυμνώντας για δύο χρόνια τον Ταλάτ, μιλώντας για συγκλίσεις και για «κυπριακή διαδικασία» αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. Τι να πιστέψουν οι ξένοι τη τελευταία στιγμή; Τι τους έλεγε άραγε τόσο καιρό ο Μάρκος Κυπριανού; Οι Άγγλοι φίλοι του Δ. Χριστόφια που επικροτούν τους χειρισμούς του -όπως καμαρώνει ο ίδιος- και που υπογράφουν μαζί του πρωτόκολλα συναντίληψης (πρωτόκολλα κοροϊδίας θα έπρεπε να λέγονται), έδρασαν και πάλι όπως όλοι - εκτός από τον Δ. Χριστόφια - ανέμεναν. Στόχος τους ήταν και είναι να περάσει η Τουρκία αλώβητη και να λυθεί το Κυπριακό με καταστροφική λύση στο επόμενο εξάμηνο. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ν. Αναστασιάδης μιλούσε για εξάμηνη αναβολή - για να μη χαλάσει το κλίμα και να έλθει σχέδιο «λύσης» πριν φύγει ο Ταλάτ. Αυτή είναι η θέση και του Δ. Χριστόφια, γι’ αυτό και άφησε το ορόσημο να περάσει. Είναι ανεξήγητη πάντως η προσκόλληση του Δ. Χριστόφια στους Άγγλους. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την πολιτική σκέψη του Προέδρου, κι αυτό αυξάνει τις ανησυχίες για όλους τους χειρισμούς του. Η πολιτική των Άγγλων είναι φανερά και φανατικά φιλοτουρκική - τι σημαίνει λοιπόν ένα μνημόνιο συναντίληψης μαζί τους;

Αν η Τουρκία αποδεχόταν ένα Ανάν για τους Κούρδους

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Ο Τέμπλαρ γράφει:

«Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία (Τουρκική Δημοκρατία) παύει να υφίσταται, εφ’ όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν (σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα) τη νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δυνατότητα (μελλοντικής) επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και στην Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στη νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα "Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία", και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Μπορεί να το χειριστεί το κράτος και η ηγεσία;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Αναρωτιόμαστε τι μήνυμα θα έστελνε η πολιτική ηγεσία του τόπου προς τους ιερόσυλους και προς τον ανήσυχο λαό, όποιο κι αν είναι το κίνητρων αυτών που βεβήλωσαν τον τάφο και το νεκρό σώμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αν εμφανίζονταν όλοι μαζί στο ετήσιο μνημόσυνο δίπλα από τη σύζυγο και τα παιδιά του. Πιστεύουμε ότι θα έδιναν την πιο ηχηρή απάντηση και εμπράκτως θα διέλυαν το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, που ίσως να θέλουν να αναμοχλεύσουν με την πράξη τους οι ιερόσυλοι. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτε. Θα απαντούσαν σιωπηρά και συμβολικά. Όμως στο μνημόσυνο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, το ετήσιο και το αμέσως μετά από την ανίερη επίθεση και την (απίστευτη!) απαγωγή του νεκρού, δεν πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ούτε ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος. Και αντιθέτως, φρόντισαν επιδεικτικά να υποβαθμίσουν και την εκπροσώπησή τους. Ο ΔΗΣΥ δεν έστειλε κανέναν εκπρόσωπο. Κανέναν! Το ΑΚΕΛ εκπροσωπήθηκε από τον εσχάτως βουλευτή και γενικό γραμματέα της Ενωσης Κυπρίων Αγροτών Πανίκο Χάμπα. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εμπορίου Αντώνη Πασχαλίδη, που ανήκει στο ΔΗΚΟ. Δεν μπόρεσαν άραγε να ξεπεράσουν σε αυτή την τραγικά δύσκολη στιγμή, την εχθρότητά τους προς τις πολιτικές θέσεις ενός ανθρώπου που πέθανε πριν από ένα χρόνο και σήμερα είναι το θύμα της χειρότερης ίσως πολιτικής επίθεσης που έγινε ποτέ στην Κύπρο; Φοβήθηκαν ότι η παρουσία τους θα αναβάθμιζε τον συμβολισμό του;

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Α-κυρώσεις, θλίψη και πανηγύρια…

Του Σάββα Ιακωβίδη

Γιατί η Τουρκία πέρασε αλώβητη, παρά τις πολιτικές λαφαζανιές της ηγεσίας μας;
Στην πλάστιγγα των συμφερόντων, της αξιοπιστίας και της πολιτικο-διπλωματικής επάρκειας και ικανότητας, η Τουρκία ζύγισε περισσότερο από την αναιμική, ευρωφοβική και ιδεολογικά αγκυλωμένη και κομματικά εγκυστωμένη πολιτική της κυβέρνησης Χριστόφια. Οι πολιτικές λαφαζανιές του Προέδρου και των συγκυβερνώντων κομμάτων για κυρώσεις κατά της Τουρκίας, έστω και μόνο από τη Λευκωσία, απεδείχθησαν ανέξοδοι και κωμικοί παλληκαρισμοί, προς κατανάλωση από αφελείς κομματικούς οπαδούς.



Χριστόφιας-Μ. Κυπριανού κατέστρεψαν την πολιτική Τάσσου, γωνιάσματος της Τουρκίας, τεσσάρων χρόνων
Γιατί η Τουρκία πέρασε, τελικά, αλώβητη την αξιολόγηση, παρά τους φανφαρονισμούς των συγκυβερνώντων κομμάτων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Χριστόφια; Οι εξηγήσεις είναι απλές για όσους θέλουν να δουν τα πράγματα με ουδέτερο, ρεαλιστικό φακό και όχι με ροζ κομματικά ματογυάλια. Να επισημάνουμε ότι πριν από ενάμιση σχεδόν χρόνο είχαμε προειδοποιήσει ότι η Κυβέρνηση έπρεπε να αρχίσει να προετοιμάζεται για το ορόσημο του Δεκεμβρίου του 2009. Ο Δ. Χριστόφιας, όμως, δεν ήθελε να ακούσει ούτε για σενάριο Β’ για το Κυπριακό, ούτε για προετοιμασίες για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενου όσον αφορά την αξιολόγηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Ο Πρόεδρος ήταν άκρως απασχολημένος με τη… χημεία του με τον καρντάση του, κατοχικό Ταλάτ, πώς να αποδείξει στους ξένους και δη στους Βρετανούς, πόσο «πρόεδρος λύσης» ήταν και πόσο ευέλικτος, γενναιόδωρος και έτοιμος ήταν για την επανένωση του νησιού. Προφανώς δεν σκέφτηκε ή δεν υπολόγισε ότι στον ευρωπαϊκό χώρο, η διεκδίκηση συμφερόντων και η στερέωση θέσεων γίνεται με την οικοδόμηση συμμαχιών, φιλιών, συνεργασιών με εταίρους, με τους οποίους μπορεί ή έχουμε κοινότητα συμφερόντων. Κάποια εποχή, η Γαλλία και η Γερμανία, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ ήταν ακριβοί φίλοι μας. Και κάποια στιγμή δόθηκε η εντύπωση ότι η Λευκωσία στρεφόταν για υποστήριξη, μετά και τα ανοίγματα του μ. Τάσσου, προς το γαλλογερμανικό άξονα.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Και νεκρός ο Τάσσος ποιους, ακόμα, ενοχλεί;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΑΥΤΟΣ ο τόπος δεν πρόκειται να ησυχάσει. Δεν τον αφήνουν να λειτουργήσει ως συντεταγμένο κράτος και ως ευνομούμενη πολιτεία. Δεν θέλουν, προφανώς, να υπάρχουμε ως κράτος, ως Έλληνες, ως τόπος που δικαιούται να απολαμβάνει όλα εκείνα τα αγαθά, που προσφέρει η δημοκρατία, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η ευνομία. Ίσως μας θέλουν ανδράποδα, αχυρανθρώπους, λοβοτομημένα όντα, άνοα και έρμαια σε άλλων εντολές και αξιώσεις. Κακοί δαίμονες, έξωθεν και ίσως έσωθεν, μάχονται για να μας διαλύσουν, να μας μειώσουν, να μας εξουθενώσουν και να μας παραδώσουν ως σφάγιο σε ξένους αυθέντες. Αυτός ο τόπος δεν σταματά να βάλλεται, να υπονομεύεται, να διασύρεται και να προσβάλλεται. Πώς να χαρακτηρισθεί, διαφορετικά, η χθεσινή πρωτοφανής βαρβαρότητα και ιεροσυλία κατά του τέως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μ. Τάσσου Παπαδόπουλου; Βάνδαλοι, ιερόσυλοι και διεστραμμένοι ολονυχτίς και υπό συνεχή βροχή ανέσκαψαν το μνήμα του, άνοιξαν το φέρετρό του και έκλεψαν τη σορό του!

Ένας χρόνος χωρίς τον Τάσσο...

Του Χρύση Παντελίδη

Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έφυγε από τη ζωή. Ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Μια μάχη που την έδωσε μέχρι την τελευταία του πνοή, με την αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα που διέκριναν τη ζωή και την πολιτική παρουσία του.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Τάσσος δεν ζει, δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Και επιχείρησαν να του φορτώσουν λόγια που δεν είπε, επιλογές που δεν έκανε, αποφάσεις που δεν πήρε και ευθύνες που δεν του αναλογούν. Αυτό επιβάλλει η ανασφάλεια που τους κυριεύει, η ανεπάρκεια που τους διακρίνει, τα σύνδρομα που τους χαρακτηρίζουν και τα λάθη που διαπράττουν.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι ενταφίασαν όσα πέτυχε στο Κυπριακό, απεμπόλησαν όσα εξασφάλισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωσαν διεθνώς το κράτος μας και γκρέμισαν την ισχυρή οικονομία που οικοδομήθηκε.

Φοβούνται το δημοψήφισμα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ευρωπαϊκό Συμβούλιο «Αξιολόγησης» (κατ’ άλλους μη αξιολόγησης) της τουρκικής (μη) συμμόρφωσης στις ανειλημμένες υποχρεώσεις και ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξήγγειλε «εκστρατεία διαφώτισης» της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης για να καταλάβει τι είναι η «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» και πως θα εφαρμοστεί στην Κύπρο αυτό το «μοντέλο λύσης». Για την ιστορία, το «μοντέλο», που δεν έχει γίνει ακόμα «κατανοητό», χρονολογείται από 32 ετών…

Προτού όμως εκδοθούν και κυκλοφορήσουν τα «φυλλάδια» που υποσχέθηκε ο Κύπριος Πρόεδρος και αναληφθούν οι άλλες δράσεις, «στοχευμένες» σε κρίσιμες για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης ομάδες, η … τουρκική αεροπορία και το πολεμικό ναυτικό ανέλαβαν δική τους «εκστρατεία διαπαιδαγώγησης», παρενοχλώντας μεταξύ άλλων την πτήση του ‘Ελληνα Υπουργού ‘Αμυνας στην Κύπρο. Μπορεί η Τουρκία να έχει αρχίσει και συνεχίζει (έστω και μετ’ εμποδίων) τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την υποστήριξη Λευκωσίας και Αθήνας, αλλά τις αγαπημένες της συνήθειες δεν τις εγκαταλείπει. Δεν απέφυγε έτσι προ ημερών να κάνει μερικούς «εικονικούς βομβαρδισμούς» του Αγαθονησίου και να παρενοχλήσει ελληνογαλλική άσκηση στην ίδια περιοχή, ενώ το ναυτικό της επανέλαβε τον «πόλεμο της τσιπούρας» με τους ‘Ελληνες ψαράδες…Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή και για να περνάνε τα «σωστά μηνύματα», όπως παρατήρησε σαρκαστικά ο κυπριακός τύπος.

Ο Κύπριος Πρόεδρος επέκρινε επίσης τα ΜΜΕ της χώρας του, γιατί αναφέρονται περισσότερο στα αρνητικά της όποιας λύσης, αντί να προβάλλουν τα θετικά και να καλλιεργούν μια «κουλτούρα λύσης». Απομένει να δούμε τα νέα έντυπα και ιδίως με ποιόν ακριβώς τρόπο θα εξηγήσουν στους Ελληνοκυπρίους ότι οι δικές τους ψήφοι θα «μετράνε» πέντε φορές λιγότερο από τις τουρκοκυπριακές. Ομολογουμένως δεν είναι η ευκολότερη δουλειά στον κόσμο, ακόμη και για τους έμπειρους και σκληραγωγημένους «αγκιτάτορες» του ΑΚΕΛ, που ορκίζονται στον «μαρξισμό-λενινισμό». Ακόμη κι αν έχουν την υπομονή να διαβάσουν τους 56 τόμους των απάντων του Λένιν π.χ., δύσκολα θα εντοπίσουν κάτι που να μοιάζει με συνηγορία στη «σταθμισμένη ψήφο», την «εκ περιτροπής προεδρία» ή τις καλές προθέσεις της Μεγάλης Βρετανίας!

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Η Κύπρος εάλω στην ΕΕ

Του Γιώργου Δελστίκ

Δραματικές επιπτώσεις για το διεθνές κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έχει η προχθεσινή ομόφωνη απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ αναφορικά με τη σύνοδο κορυφής των «27» που αρχίζει σήμερα στη βελγική πρωτεύουσα. Οι Ευρωπαίοι δεν επέβαλαν απολύτως καμία κύρωση στην Τουρκία για την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας που έχει υπογράψει με την ΕΕ και το οποίο της επιβάλλει να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της και στα πλοία και αεροπλάνα υπό κυπριακή σημαία. Πέρασε έτσι άπρακτη και η... τρίτη (!) προθεσμία που είχε δώσει η ΕΕ στην Άγκυρα για να συμμορφωθεί με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις στο θέμα αυτό - οκτάμηνη η πρώτη, δεκαεξάμηνη η δεύτερη, τρίχρονη η τρίτη. Σαν να μην έφτανε η μη επιβολή κυρώσεων, οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ τώρα πλέον δεν εισηγούνται καν να μπει κάποια προθεσμία συμμόρφωσης της τουρκικής κυβέρνησης.

Οι Ευρωπαίοι αφήνουν έτσι αχαλίνωτη την Άγκυρα να αισθάνεται - και δικαίως - ότι δεν υπάρχει πια καμιά δέσμευση για την Τουρκία εκ μέρους της ΕΕ που να αφορά υποχρεώσεις της Αγκυρας έναντι της Κύπρου! Εξέφρασαν υποκριτικά μόνο μια «βαθιά λύπη» για το ότι η Τουρκία δεν συμμορφώθηκε και μετά από αυτό αποφάσισαν να μην της ξαναβάλουν προθεσμία και τη στενοχωρήσουν και επιπροσθέτως να ανοίξουν πριν από το τέλος του χρόνου, δηλαδή στο επόμενο εικοσαήμερο ένα ακόμη διαπραγματευτικό κεφάλαιο, αυτό για το περιβάλλον που είναι και επίκαιρο!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Και τώρα και πάντα ΑΚΕΛ - Ταλάτ;

Του Κωστάκη Αντωνίου

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε, πρόσφατα, ότι "αν οι συνομιλίες αποτύχουν, και εγώ και ο Χριστόφιας είμαστε τελειωμένοι πολιτικά. Θα πέσει το ταβάνι και θα μας καταπλακώσει". Όντως, Χριστόφιας και Ταλάτ είναι τελειωμένοι πολιτικά. Ο δεύτερος είναι τελειωμένος από τώρα. Τον Απρίλη θα πάει να συναντήσει τον άλλο κατοχικό ηγέτη, τον Ντενκτάς, στη σύνταξη.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας εξελέγη με το σύνθημα "Πρόεδρος λύσης" και αν δεν φέρει λύση, αυτοδιαψεύδεται και ως πολιτικός και ως φορέας μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας και πολιτικής. Αν πάλι φέρει λύση, είναι σίγουρο πως, όπως εξελίσσονται οι συνομιλίες, ο λαός δεν πρόκειται να πει Ναι.

Όταν δύο ηγέτες συνομιλούν για να λύσουν ένα πολιτικό πρόβλημα και αισθάνονται ότι, αν αποτύχουν, είναι πολιτικά τελειωμένοι, αυτή η δαμόκλεια σπάθη που επικρέμαται επί των κεφαλών τους, είναι και δαμόκλεια σπάθη για την υπόθεση που εκπροσωπούν και για τις κοινότητες που αντιπροσωπεύουν.

Είναι ανθρώπινο, προκειμένου να αποφύγουν την πολιτική εξαφάνιση και να επιβιώσουν, να κάμουν ό,τι μπορούν για να επιτύχουν και να βρουν λύση. Αλλά αυτό συνεπάγεται και αβαρίες.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Γιατί ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ πρέπει τάχιστα να αποχωρήσουν

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουν. Και να αποφασίσουν σοβαρά και υπεύθυνα: Είτε θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση Χριστόφια και θα ανέχονται καθημερινά να εξευτελίζονται, να γελοιοποιούνται και να καραγκιοζοποιούνται, καθιστάμενα συνένοχοι στις συνεχείς υποχωρήσεις του προέδρου Χριστόφια και, άρα, συνυπεύθυνα στις εντεύθεν καταστροφικές συνέπειες για το Κυπριακό και τον τόπο. Είτε εύτολμα θα τερματίσουν, έστω και τώρα, τη συνεργασία μ’ έναν Πρόεδρο, του οποίου την πολιτική δεν αντέχουν και κατακρίνουν έντονα. Και θα αποχωρήσουν με το κεφάλι ψηλά, διασώζοντας τουλάχιστον την κομματική, πολιτική και προσωπική τους αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα, αφού αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, να απευθυνθούν εξίσου εύτολμα προς το λαό και να του εξηγήσουν γιατί δεν θέλουν πλέον να συνεργάζονται με τον Δ. Χριστόφια και να αναλύσουν τους προφανείς κινδύνους, που απορρέουν από την πολιτική πρακτική του, για τον τόπο και το μέλλον του Ελληνισμού.

Υπονόμευση του βέτο Καραμανλή

Του Γιώργου Δελαστίκ

Δικαιολογημένα προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο και αναπαράχθηκε από πληθώρα έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης η αποκάλυψη του «Εθνους της Κυριακής» για τις θέσεις που εξέφρασε η τότε υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη κατά τη συνάντηση που είχε στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2008 με τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλοσόσκι.

Η καταγραφή του περιεχομένου της συνάντησης σε απόρρητο έγγραφο «ειδικού χειρισμού» από το πλέον αρμόδιο άτομο στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον τότε πρέσβη στο Παρίσι Δ. Παρασκευόπουλο, καταδεικνύει απογύμνωση του βέτο κατά της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που είχε προβάλει προ πενταμήνου στο Βουκουρέστι ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο εξαιτίας των θέσεων που κατά το απόρρητο έγγραφο πρόβαλε η Ντόρα.

Ούτε μέχρι ούτε μετά τον Απρίλιο

Του Σενέρ Λεβέντ

Ο αγαπητός Μακάριος Δρουσιώτης πήγε στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Κάθισαν στο προεδρικό μέγαρο ο ένας απέναντι στον άλλο και έβαλαν το μαγνητόφωνο στο τραπέζι. Ο Δρουσιώτης ρωτούσε και ο Ταλάτ απαντούσε. Η εκτίμηση στην οποία προέβη ο Δρουσιώτης μετά από αυτή τη συνέντευξη είναι η εξής: «Αν δεν εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό ούτε με αυτό τον ηγέτη, δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους». Σάστισα πολύ όταν το διάβασα αυτό. Εγώ γνωρίζω τον Δρουσιώτη ως άτομο αισιόδοξο πάντοτε, ως άτομο που ελπίζει. Τι είναι τώρα αυτή η απαισιοδοξία; Μήπως σώνει και καλά με τον Ταλάτ θα πρέπει βρεθεί λύση; Μήπως δεν υπάρχει κανείς άλλος μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα; Για παράδειγμα, μήπως δεν μπορεί να βρεθεί λύση με τον Μουσταφά Ακιντζί; Ή με τον Αλί Ερέλ; Μήπως θα ήταν χειρότερα τα πράγματα στην περίπτωση του Σενέρ Ελτσίλ ή του Αλπάι Ντουρντουράν;

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Κουλίας: Το ΑΚΕΛ στοχεύει μέχρι και στη διάλυση του ΔΗΚΟ

Πυρ και μανία με το ΑΚΕΛ εμφανίζεται, σε συνέντευξή του στη «Σ», ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας και το κατηγορεί για άγαρμπη παρέμβαση στα εσωτερικά του κόμματός του.

Ο Ζαχαρίας Κουλίας υποστηρίζει πως το ΑΚΕΛ παρεμβαίνει στα εσωτερικά του ΔΗΚΟ, με στόχο να του προκαλέσει ύψιστα πρόβλημα, μέχρι και αυτή τη διάλυσή του. Μάλιστα, λέει ότι ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού ενεργεί ως να είναι επιστάτης του ΔΗΚΟ, κατά την έκφρασή του, και υπογραμμίζει πως υπάρχει ευθύνη, από τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ έως το τελευταίο στέλεχος, να διαφυλάξουν την ενότητα του κόμματος.

Αναφερόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, ο Ζαχαρίας Κουλίας τον κατηγορεί για αθέτηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων και λέγει χαρακτηριστικά πως «τελικά, αποδείχθηκε ότι ναυαρχίδα του ήταν οι κατά συρροήν υποχωρήσεις».

Σε σχέση με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο κόμμα του, ο κ. Κουλίας χαρακτηρίζει ως παραφωνίες τους Μάρκο Κυπριανού και Άκη Κλεάνθους, παραπέμποντας σε δηλώσεις στις οποίες προέβησαν αναφορικά με το Κυπριακό, ενώ κληθείς να τοποθετηθεί επί του ενδεχομένου διαγραφών στο ΔΗΚΟ, υπογραμμίζει ότι, αν κάποιοι επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, στην ουσία, θα πλήξουν το ίδιο το κόμμα και την ενότητά του.

Τα όρια της διαπραγμάτευσης και της αντίστασης

Του δρα Κώστα Μαυρίδη*

Μερικές προϋποθέσεις για λύση στο Κυπριακό είναι τόσο αυτονόητες που δεν αναφέρονται στις κόκκινες γραμμές. Για παράδειγμα, ότι το πολίτευμα πρέπει να είναι δημοκρατικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα γίνονται σεβαστά. Η Δημοκρατία ως πολίτευμα λειτουργεί εφόσον οι εκλογές διασφαλίζουν την εναλλαγή στην εξουσία με βάση τη λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή του λαού για τον επικεφαλής του κράτους. Στη δικτατορία, τα πρόσωπα που εξουσιάζουν δεν επιλέγονται από το λαό, αλλά επιβάλλονται.

Ανεξάρτητα από το είδος του, ένα δημοκρατικό πολίτευμα (ομοσπονδιακό, ενιαίο ή άλλως πώς, με άμεση ή έμμεση εκλογή), η εκλογή του επικεφαλής της Κυβέρνησης γίνεται πάντοτε μέσω ελεύθερης επιλογής. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εκ των προτέρων επιβολή υποψηφιοτήτων, με βάση την εθνική τους καταγωγή, χρώμα ή θρησκεία. Άλλωστε, αυτό που χωρίζει τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι ότι στο πρώτο επικρατεί η ελευθερία μέσω εκλογών και στο άλλο η δουλεία μέσω της επιβολής. Η εκ περιτροπής προεδρία σημαίνει υποχρεωτικά Ε/κ Πρόεδρο για μια περίοδο και Τ/κ Πρόεδρο για άλλη περίοδο. Αυτό θα επιβάλλεται από το πολιτειακό σύστημα, ανεξάρτητα από τη λαϊκή επιθυμία. Αν εγώ, που πιθανώς να θέλω να ψηφίσω έναν Τ/κ για Πρόεδρο (π.χ. τον Σ. Λεβέντ), παρά το Ν. Αναστασιάδη ή τον Τάκη Χατζηγεωργίου, γιατί πρέπει να δεσμεύομαι εκ των προτέρων;

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

«Φουστανελάς» και «υπονομευτής» ο Πρόεδρος της Ελλάδας

Του Κωστάκη Αντωνίου

Όταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας αγκαλιάζει και ασπάζεται τον Πρόεδρο Παπούλια, γνωρίζει άραγε ότι θωπεύει έναν "φουστανελά", έναν "εθνικιστή", έναν "αμετανόητο απορριπτικό", έναν "αρνητή" του διαλόγου και, κυρίως, έναν "υπονομευτή" της πολιτικής του;

Διότι όσα λέγει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι θέσεις που συνήθως εκφράζουν εδώ πολιτικά κόμματα, παράγοντες και Μέσα Ενημέρωσης, που οι θιασώτες της γνωστής φιλοσοφίας χαρακτηρίζουν εθνικιστικές και απορριπτικές της λύσης.

Τι μας είπε σε συνέντευξή του σε τσεχική εφημερίδα ο Κάρολος Παπούλιας;

Παραχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα

Του Κώστα Μαυρίδη*

Οι τρεις από τις τέσσερις «γενναίες προσφορές» του Προέδρου προς τον Ταλάτ, φέρουν τη σφραγίδα του πρωτοσύμβουλού του στο κυπριακό Τ. Τσιελεπή: «ο συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων States», η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος. Μέχρι το 2004, ο έμμισθος του ΑΚΕΛ ήταν άγνωστος στο κοινό και τον γνωρίσαμε από την υποστήριξή του στο Σχέδιο Ανάν το 2004. Απέναντι στα μεγαθήρια εγνωσμένης συνταγματικής εμπειρογνωμοσύνης διεθνούς εμβέλειας, που χαρακτήριζαν το σχέδιο «συνταγματικό τερατούργημα», «δημιούργημα άρρωστης φαντασίας» και «νομικό έκτρωμα», ο Τ. Τσιελεπής ήταν ο προβεβλημένος ειδικός -ίσως μοναδικός- που το υποστήριζε.

Στην παρούσα φάση, ο Τ. Τσιελεπής πρωτοστατεί εκτός και εντός διαπραγματεύσεων. Με βάση τα απόρρητα έγγραφα του ΟΗΕ (αναφερθήκαμε το περασμένο Σάββατο) αλλά και με βάση την παρουσία του στα ΜΜΕ, είναι ο κύριος υποστηρικτής των «προσφορών». Ο ΜΟΝΟΣ σύμβουλος που βγήκε δημόσια να «πουλήσει» τις παραχωρήσεις στους Ε/κ και ταυτοχρόνως, ο ίδιος που στα απόρρητα έγγραφα (πριν ένα χρόνο!) εξηγεί τις «προσφορές» εντός των διαπραγματεύσεων.

Η τραγωδία του ΔΗΚΟ και το «Κελλάκι Καμπ»

Του Γιώργου Αγαπίου

ΜΟΝΟ σε κόμματα σοβιετικής δομής, που εκπέμπουν «πεπερασμένο λόγο», επικρατεί η αντίληψη περί «πειθαρχίας», όπως την όρισε χθες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ, Φώτης Φωτίου. «Όλα τα στελέχη οφείλουν να πειθαρχούν στον ενιαίο πολιτικό λόγο του κόμματος και να στηρίζουν τη στρατηγική και την τακτική του», δήλωσε ο κ. Φωτίου. Τέτοιες απόψεις είναι που οδηγούν το ΔΗΚΟ στην εσωστρέφεια, ακρωτηριάζοντας τον λόγο και την κριτική, σε περιόδους δύσκολες (αν όχι κρίσιμες) για τον τόπο. Είναι κανόνας ότι μια κριτική που μπορεί να υπερβεί τα εσκαμμένα είναι χίλιες φορές προτιμότερη από μια «σιωπηρή» επανάληψη αόριστων τοποθετήσεων, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλα κόμματα εξουσίας. Η δημόσια αντιπαράθεση σε ένα κόμμα που (μας λένε ότι) κινείται κάπου μεταξύ σοσιαλιστικού και φιλελεύθερου χώρου, δεν είναι σύμπτωμα καχεξίας. Είναι σύμπτωμα υγείας και δημοκρατίας.

Οι δημόσιες απειλές δε προς τα διαφωνούντα στελέχη για «τελευταία ευκαιρία», μπορεί να ανεβάζουν τις μετοχές του προέδρου Καρογιάν και του αγγελιαφόρου του στο κομματικό χρηματιστήριο, αλλά δεν οδηγούν πουθενά αλλού από την περαιτέρω συρρίκνωση του ΔΗΚΟ στον εκλογικό στίβο. Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα-ρυθμιστής, με αυτή την ηγεσία που έχει σήμερα, κατρακύλησε σε ποσοστά… ΕΔΕΚ πριν έξι μήνες, λαμβάνοντας το πενιχρό 12,28%.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Τι θα γίνει με ΕΕ – Τουρκία;

Του Γιώργου Δελαστίκ

Τελειωμένο πρέπει να θεωρείται γι αυτή τη φάση το θέμα των σχέσεων ΕΕ - ΠΓΔΜ. Μετά τη σαφή θέση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ότι αποκλείεται να επιτρέψει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Σκοπίων αν προηγουμένως δεν επιλυθεί το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται ούτε καν να συζητηθεί το ζήτημα της έναρξης συνομιλιών στη σύνοδο κορυφής των «27» την ερχόμενη εβδομάδα.

Προκειμένου να μην εξαναγκάσουν την Ελλάδα να προβάλει ένα ακόμη βέτο κατά της ΠΓΔΜ, πράγμα που αναπότρεπτα θα καθιστούσε απολύτως ανελαστική τη θέση της Αθήνας για αρκετά χρόνια, η σουηδική προεδρία και η Κομισιόν θα αναβάλουν επ αόριστον τη συζήτηση του θέματος. Ακόμη και η ηγεσία των Σκοπίων προωθεί πλέον αυτή την οδό διαφυγής.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει καμιά αντίρρηση για την εξέλιξη αυτή, την επ αόριστον αναβολή. Αντιθέτως, αισθάνεται ικανοποιημένη και δικαίως, αφού κατέκτησε άκοπα μια πολιτική και διπλωματική νίκη.

Το μέτωπο με την ΠΓΔΜ άλλωστε το άνοιξαν κυριολεκτικά εκ του μη όντος η Κομισιόν και ο Φινλανδός επίτροπος Ολι Ρεν που ήταν αρμόδιος για τη διεύρυνση της ΕΕ (και τώρα έγινε «νέος Αλμούνια» στην καινούργια σύνθεση της Επιτροπής), αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς αφενός ήθελαν να διαπιστώσουν αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν έτοιμος να υποχωρήσει στο ζήτημα αυτό και αφετέρου άνοιξαν ένα δεύτερο μέτωπο για την Ελλάδα για να εκφοβίσουν την ελληνική κυβέρνηση και να την ωθήσουν σε ενδοτική στάση στο κεφαλαιώδες ζήτημα της Τουρκίας.

«Δεν ανησυχώ για τις κυρώσεις»!

Ο Μπαγίς είναι σίγουρος ότι η Τουρκία θα φύγει αλώβητη από την Ε.Ε.

Επανέλαβε χθες εαυτόν μιλώντας για λύση διζωνική δικοινοτική με πολιτική ισότητα και εκτιμά ότι οι εταίροι θα δείξουν σύνεση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

ΚΟΡΕΠΕΡ
Αναβλήθηκε για σήμερα η συζήτηση για τα συμπεράσματα

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Ο Τούρκος Υπουργός Προεδρίας και επικεφαλής των ενταξιακών διαδικασιών της χώρας του με την Ε.Ε., Εγκεμέν Μπαγίς, μιλώντας χθες στις Βρυξέλλες σε εκδήλωση του European Policy Centre, δήλωσε σίγουρος ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της προσεχούς Πέμπτης δεν πρόκειται να επιβάλει κυρώσεις επί της Τουρκίας. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μπαγίς, δεν ανησυχεί ότι θα επιβληθούν κυρώσεις επί της Άγκυρας, διότι, τόνισε, έχουν επιβληθεί αρκετές, αλλά και για έναν άλλο λόγο: Επειδή, παρατήρησε, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα επιδείξουν σύνεση και δεν θα επιβάλουν επιπρόσθετες στην Τουρκία κυρώσεις, γεγονός που θα λειτουργήσει ανασταλτικά στις διαπραγματεύσεις. Ήδη, είπε, υπάρχουν 8 παγωμένα κεφάλαια, που δεν μπορούν να ανοίξουν, λόγω της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία = διχοτόμηση

Του Μητροπολίτη Κυρηνείας Παύλου

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου, με την ετυμηγορία τους κατά το Δημοψήφισμα του 2004, απέρριψαν τη λύση της διζωνικής, δίνοντας έτσι εντολή στην ηγεσία τους για απαγκίστρωση από τις δεσμεύσεις του παρελθόντος και για χάραξη νέας στρατηγικής και νέας μορφής λύσης. Αντί η ηγεσία της νήσου να αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα και να ευχαριστήσει το λαό, ο οποίος την έβγαλε από τα αδιέξοδα, στα οποία η ίδια οδήγησε τον εαυτό της, επανήλθε στη λύση της διζωνικής, στην οποία έμεινε προσκολλημένη, παρά τις τόσες ευκαιρίες που τις έδωσε η τουρκική πλευρά, με τις συνεχείς υπαναχωρήσεις και ιδιαίτερα από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και παρά το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ εδώ και πέντε χρόνια και έπρεπε από καιρό να είναι συντονισμένη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί με την κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους και την πρόσφατη ακόμη παράνομη παρουσία των Τούρκων επισήμων στο ψευδοκράτος, λόγω της επετείου της παράνομης ανακήρυξής του. Ταυτόχρονα, παραβιάζει τον εναέριο χώρο της Κύπρου και τα χωρικά της ύδατα, χωρίς, δυστυχώς, καμιά ουσιαστική καταγγελία ή έντονη διαμαρτυρία εκ μέρους των κυβερνώντων, μην τυχόν και χαλάσει το ψεύτικο, επίπλαστο και εικονικό κλίμα των συνομιλιών.

Μέσα στο γενικό κλίμα της δυσφορίας, που επικρατεί ανάμεσα στο λαό για τις συνεχιζόμενες υποχωρήσεις, προβάλλεται η δικαιολογία ότι οι υποχωρήσεις αυτές είχαν γίνει επί των προκατόχων του σημερινού προέδρου. Η δικαιολογία, όμως, αυτή, όπως και η άλλη, ότι «η διζωνική δεν είναι η καλύτερη λύση και ότι δεν είναι δική μας εφεύρεση», υποκρύπτει υπεκφυγή, φανερώμει αδυναμία διαχείρισης και αποτελεί αβάσιμο και, συνεπώς, μη πειστικό επιχείρημα. Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίζεται ότι «η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι το ανάχωμα και η ασπίδα μας ενάντια στη διχοτόμηση». Μα, η ίδια η διζωνική είναι διχοτόμηση.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

«Λαϊκή εξέγερση» κατά Ντόρας

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πρωτοφανές είναι το κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε: να εκλέγει η ΝΔ πρόεδρο και αντί να ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών μόνο τα μέλη και οι ψηφοφόροι της, εκατομμύρια Έλληνες που καμιά σχέση δεν έχουν με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αγωνιούν και να εύχονται να... μην εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ η Ντόρα Μπακογιάννη! Και το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει εσωκομματικές εκλογές προ διετίας, οι ΠΑΣΟΚτζήδες «σφάζονταν» πολιτικά, αλλά ο υπόλοιπός πληθυσμός απλώς χάζευε την αναμέτρηση. Αυτή τη φορά όμως δεν υπήρχαν αδιάφοροι θεατές, σχεδόν οι πάντες εκτός ΝΔ είχαν πάρει θέση κατά της Ντόρας!

Πρόκειται όντως για εντελώς ασυνήθιστο φαινόμενο, που φυσικά κατά κανέναν τρόπο δεν οφείλεται στα «συμφέροντα» που δήθεν... πολεμούσαν την Ντόρα. Πέρα από τη φαιδρότητα αυτού του ισχυρισμού που αυτοδιαψεύδεται από το γεγονός ότι, όποιο κανάλι κι αν άνοιγε κανείς, την Ντόρα έβλεπε να μιλάει, αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη και χρήζει ερμηνείας είναι το εντελώς αντίθετο: η απίστευτης έκτασης «εξέγερση» εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της ΝΔ που προσήλθαν στις κάλπες για να σαρώσουν την Ντόρα, τους «ανίερους» εσωκομματικούς συμβιβασμούς και τους μηχανισμούς του κομματικού κατεστημένου της ΝΔ.

Ας ζητήσουν τα ενοίκια των βάσεων, τουλάχιστον

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Ήταν λίγο το περιεχόμενο και περισσότερο το ύφος, πάντως τα εντυπωσιακά ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης για τις βάσεις, όλο το Σαββατοκυρίακο, μας έκαναν να νομίζουμε ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό. Ότι, ξαφνικά ξύπνησαν οι Βρετανοί μια καλή πρωία και επειδή δεν είχαν δουλειά να κάνουν αποφάσισαν να κλείσουν τη βάση της Δεκέλειας. Ύστερα σκέφτηκαν να μην την κλείσουν εντελώς, αλλά να τα μεταφέρουν όλα στο Ακρωτήρι και να αφήσουν στη Δεκέλεια μόνο τα ελάχιστα, για να κάμνουν χάζι με τους Κυπραίους, που θα περνούν απ΄ έξω και θα διερωτούνται τι κάνουν εκεί μέσα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι μετά από μισό αιώνα εμπειριών με τις Βάσεις και τη βρετανική πολιτική επί ανεξαρτησίας, εμείς συνεχίζουμε πάντα με την ίδια επιπολαιότητα να νομίζουμε ότι θα ξημερώσει μια ευλογημένη μέρα και οι Βρετανοί θα ξεκουμπιστούν από τον τόπο, χωρίς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας. Ήρθε βέβαια η διευκρίνιση από τις βρετανικές βάσεις για να μάθουμε την πικρή αλήθεια και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί ταγοί. «Δεν υπάρχουν σχέδια για υποβάθμιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Δεκέλεια», λέει η ανακοίνωση, αντίθετα μάλιστα επειδή γίνονται εργασίες αναβάθμισης των εγκαταστάσεων στη Δεκέλεια, κάποιοι στρατιώτες μεταφέρθηκαν στο Ακρωτήρι και «μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες, οι στρατιώτες θα επιστρέψουν στις Βάσεις Δεκέλειας».

Γιατί «το ΔΗΚΟ καθημερινά διασύρεται-εξευτελίζεται»;

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η αξιοπιστία στην πολιτική, όπως και στην προσωπική μας ζωή, είναι η ταυτότητα της ποιότητας, της σοβαρότητας, της πειστικότητας και της υπευθυνότητας ενός πολιτικού, ενός κόμματος και, φυσικά, μιας Κυβέρνησης. Η αξιοπιστία είναι πρώτα πράξη, διαφορετικά καταντά καραγκιοζιλίκι, εξευτελισμός και διασυρμός. Στην Κύπρο, η κομματική αξιοπιστία διασύρεται στη λάσπη των προσωπικών φιλοδοξιών και κατευξετελίζεται από τακτικισμούς, προσωπικές ατζέντες και λασπολογία. Γι’ αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αποστρέφεται με οργή κόμματα και πολιτική. Το ΔΗΚΟ, ένα κόμμα με ιστορία έγινε κατάντημα με ιστορίες, εξουσιομανίες, νεποτισμούς και ρουσφετοπρακτικές νοοτροπίες. Σε σημείο που, μετά από εκείνη την κωμική και γελοία σύγκρουση για τους ημικρατικούς, το περ. καλοκαίρι, να δηλώνεται από την ηγεσία του ότι θα μαχόταν για να αποσείσει το στίγμα της εξουσιολαγνείας και του ρουσφετιού.

Ουδέν έγινε! Όποιος διαβάσει τη συνέντευξη, που ο πρώην ΓΓ του ΔΗΚΟ, Βασίλης Πάλμας, έδωσε την Κυριακή, στη συνάδελφο Σκεύη Σταύρου, θα καταλάβει γιατί το ΔΗΚΟ καθημερινά διασύρεται και εξευτελίζεται. Η συνεδρία του Ιούνη δεν κατάφερε να επαναφέρει την πραγματική ενότητα στο κόμμα. Στη συνείδηση πολλών πολιτών, λέγει ο Β. Πάλμας, το ΔΗΚΟ θεωρείται το πλέον αναξιόπιστο πολιτικό κόμμα. Γιατί; Ιδού η ερμηνεία του: «Είναι ή δεν είναι λογικό να τίθεται θέμα επανεξέτασης της παραμονής του κόμματος στην Κυβέρνηση, όταν καθημερινά προκύπτουν διαφορές μείζονος πολιτικής σημασίας, και όταν λέω μείζονος πολιτικής σημασίας, εννοώ στο Κυπριακό. Όταν για παράδειγμα ο Πρόεδρος του κόμματος και ο Εκπρόσωπος Τύπου διαφωνούν δημοσίως και κάθετα με την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, το μηχανισμό επίλυσης αδιεξόδου και τους εποίκους, και όταν την ίδια διαφωνία εκφράζει και η υπόλοιπη η ηγεσία, πού είναι το πρόβλημα; Τα πράγματα είναι απλά. Κάποιοι θέλουν να διαφωνούν επί της ουσίας και να συμμετέχουμε στην Κυβέρνηση, και κάποιοι διαφωνούν και θεωρούν πιο έντιμο και πιο αξιόπιστο ν’ αποχωρήσουμε».

Επαιτούμε ή απαιτούμε;

Της Κλαίρης Αγγελίδου*

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στους διάφορους σταθμούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, βουλευτών, αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων, μου δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά.

Αισθάνομαι ότι όλοι έχουμε παγιδευτεί σε μια χοάνη από απειλές, τόσον από την Τουρκική Κυβέρνηση, όσο κι από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπρεπε να είναι ο βασικός υποστηρικτής μας, αφού είμαστε κομμάτι από την ίδια. Όμως, αντί να υποστηρίζουν εμάς, κρατούν μια χλιαρή στάση και σε κάποια σημεία υποστηρίζουν την Τουρκία.

Ένα κράτος που δεν είναι μέλος και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε., τις οποίες ανέλαβε. Αντίθετα, θέλει να υποτάξει την Ε.Ε. στις δικές της αυταρχικές απαιτήσεις. Διακρίνω ένα είδος φοβίας στις δηλώσεις αξιωματούχων, μερικά δε κράτη υποστηρίζουν εμφανώς την Τουρκία.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Το ΔΗΚΟ ως προτεκτοράτο του ΑΚΕΛ

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Ο Δ. Χριστόφιας θύμωσε από την ορθή κριτική που του ασκείται από κάποια στελέχη του ΔΗΚΟ - όπως ξέρουμε δεν ανέχεται την κριτική - και ζήτησε από το ΔΗΚΟ να τους φιμώσει. Ο Μ. Καρογιάν εκτελώντας με υπερβάλλοντα ζήλο την εντολή, αποφάσισε να φιμώσει τους πραγματικούς εκφραστές της διαχρονικής πολιτικής του κόμματος. Χοντρό λάθος Μάριε.

Στο τελευταίο μου άρθρο είχα αναφερθεί στον ενθουσιασμό του Δ. Χριστόφια για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας χαιρέτισε τους χειρισμούς του. Το ίδιο συνέβη μεταξύ ΔΗΚΟ - ΑΚΕΛ. Αμέσως μετά τη θλιβερή απόφαση του ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ τη χαιρέτισε και δήλωσε ικανοποιημένο. Ο Α. Κυπριανού, όμως, προχώρησε και πάρα πέρα ώστε ο εξευτελισμός του ΔΗΚΟ να είναι τέλειος: «θα αναμένουμε να δούμε στην πράξη πώς θα υλοποιηθούν οι αποφάσεις», είπε. Δηλαδή το ΔΗΚΟ είναι επισήμως υπό επιτήρηση, ένα είδος αποικίας. Ο επιλοχίας ΑΚΕΛ θα παρακολουθεί αν εκτελούνται όπως πρέπει οι εντολές που έδωσε (να φιμωθούν ή να εκδιωχθούν όσοι επικρίνουν τον Δ. Χριστόφια). 

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

H ιστορία τριών βέτο

Η Τσεχία επέμεινε μέχρι τέλους και έλυσε το πρόβλημα των Σουδητών

Η Σλοβενία υπέκυψε στις πιέσεις και τα έχασε όλα

Η Ελλάδα ας παίρνει διδάγματα τι πρέπει να κάνει για να λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας με τα Σκόπια

Του Γιώργου Δελαστίκ

Tρία βέτο αναστάτωσαν την EE κατά τη διάρκεια του 2009. Tο ένα από αυτά, το οποίο ίσως διαρκέσει πολύ, είναι το κυοφορούμενο και προαναγγελθέν ελληνικό βέτο κατά της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της EE με την ΠΓΔM, το οποίο θα ασκηθεί έμμεσα ή άμεσα έπειτα από ένα δεκαήμερο στη σύνοδο κορυφής των «27» στις Bρυξέλλες στις 10 και 11 Δεκεμβρίου. Tα άλλα δύο ανήκουν ήδη στην Iστορία, καθώς ολοκλήρωσαν με ριζικά διαφορετική έκβαση τον κύκλο τους. Tα είχαν ασκήσει ο πρόεδρος της Tσεχίας Bάτσλαβ Kλάους και ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Mπόρουτ Πάχορ - και στις δύο περιπτώσεις για να υπερασπιστούν ζωτικά συμφέροντα των χωρών τους.

H Tσεχία νίκησε. «Mοναχικός λύκος» ο ιδιόρρυθμος δεξιός πρόεδρος της χώρας επέμεινε στο βέτο του μέχρι τέλους. Aντιμετώπισε και νίκησε ολομόναχος όχι απλώς τους υπόλοιπους 26 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της EE, αλλά και τους... 27, καθώς τόσο η κυβέρνηση όσο και το Kοινοβούλιο της Tσεχίας ήταν εναντίον του! Xωρίς να έχει καν δικαίωμα βέτο, ο Bάτσλαβ Kλάους εκβίασε ολόκληρη την EE και υποχρέωσε τους 27 ηγέτες να υποκύψουν στις απαιτήσεις του.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Θέατρο πίσω από την πλάτη της κοινωνίας

Του Κώστα Μαυρίδη*

Το όλο ζήτημα με την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο προέκυψε τις τελευταίες βδομάδες (εντός Σεπτεμβρίου 2009) όταν δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση του προέδρου να καταθέσει πρόταση (τονίζω το μελλοντικό «να»). Εκτός ΑΚΕΛ, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί εξέφρασαν κάποιου είδους δυσφορία διότι δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα αλλά λίγο πριν την κατάθεση της πρότασης.

Ακόμη και ο Ν. Αναστασιάδης που προσωπικά δεν πρόβαλε ενστάσεις επί της ουσίας των προτάσεων -σε αντίθεση με πολλά στελέχη του ΔΗΣΥ-, εξέφρασε και αυτός δημόσια τη δυσφορία του διότι ενημερώθηκε ένα - δυο μέρες πριν την υποτιθέμενη κατάθεση των προτάσεων. Το Προεδρικό επέμενε ότι ενήργησε στο πλαίσιο του εφικτού χρονικού πλαισίου ενημερώνοντας τους αρχηγούς, εκτός των Οικολόγων λόγω έλλειψης χρόνου, και τις προάλλες αναφέρθηκε σε καθυστερημένη αντίδραση των κομμάτων. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Οι πολίτες λένε από τώρα ένα ηχηρό "όχι"

Του Κωστάκη Αντωνίου

Κάποιοι ζουν στον κόσμο τους. Ή μάλλον είναι καθηλωμένοι στην ψευδαίσθηση του 2004 ότι ο λαός θα υπερψήφιζε το σχέδιο Ανάν. Σήμερα οραματίζονται "απορριπτικές κινήσεις" με επικεφαλής τον Βάσο Λυσσαρίδη, οι οποίες θα συνασπισθούν κατά της λύσης που θα εξευρεθεί. Ορθά ο Βάσος Λυσσαρίδης απάντησε ότι υπάρχει τέτοιο πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στο λαό, ώστε, εάν προταθούν νεοανανικά σχέδια, θα απορριφθούν με μεγαλύτερα ποσοστά από εκείνα που απερρίφθη το σχέδιο Ανάν.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η τιμή και η υπόληψη του Μάριου και του Φώτη

Του Άριστου Μιχαηλίδη

«ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να αποκατασταθεί ο αμοιβαίος αλληλοσεβασμός και η αξιοπιστία στις σχέσεις τους με το ΔΗΚΟ», ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Τουμάζος Τσιελεπής οφείλουν «να αποκαταστήσουν την πραγματικότητα», για τη στάση του Μάριου Καρογιάν όταν ο Πρόεδρος τον ενημέρωσε για την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο. Τον όρο του ΔΗΚΟ για αποκατάσταση του αλληλοσεβασμού, τον ανακοίνωσε χτες ο κ. Φωτίου, θέτοντας έτσι νέες βάσεις στην κλονισμένη συνεργασία. Ο κ. Τσιελεπής είχε πει σε τηλεοπτικό πρόγραμμα ότι ο κ. Καρογιάν, δεν αντέδρασε όταν του ανακοίνωσε ο κ. Χριστόφιας τις προτάσεις του και ο κ. Φωτίου παρενέβη και στο τηλεοπτικό πρόγραμμα αλλά και με διάσκεψη Τύπου, απαιτώντας να αποκατασταθεί το όνομα του κ. Καρογιάν.

Μια δημοσκόπηση που πρέπει ο Μάρκος να διαβάσει ολόκληρη

Του Γιώργου Καλλινίκου

Ο ΜΑΡΚΟΣ Κυπριανού επικαλέστηκε δημοσκόπηση της «Σημερινής» σύμφωνα με την οποία η θέση των οπαδών του ΔΗΚΟ ταυτίζεται με τη θέση του ΕΓ σ’ ό,τι αφορά τη συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση. Φαίνεται ο κ. Κυπριανού είτε δεν διάβασε ολόκληρη τη δημοσκόπηση είτε διάβασε μόνο το συγκεκριμένο απόσπασμα.

Μία απλή ανάγνωση μερικών σημείων της δημοσκόπησης είναι αρκετή για να αντιληφθεί ο καθένας κατά πόσο το επιχείρημα του Μάρκου Κυπριανού είναι το κατάλληλο. Σε ερώτηση πόσο ικανοποιημένοι είναι οι πολίτες από τη λειτουργία των κομμάτων στο Κυπριακό το 80% απάντησε ότι δεν είναι. Σε ερώτηση κατά πόσο τα κόμματα θέτουν το κομματικό υπεράνω του εθνικού συμφέροντος στο Κυπριακό, το 83% απάντησε καταφατικά. Σε ερώτηση ποιον θεωρούν τον πιο σοβαρό πολιτικό ηγέτη, στην πρώτη θέση βρίσκεται ο Αναστασιάδης με 25%, ενώ ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ τον οποίο στηρίζει ο κ. Κυπριανού βρίσκεται σχεδόν στον πάτο με μόλις 7%. Τέλος, σε ερώτηση προς τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ αν πρέπει τα στελέχη του κόμματος που διαφωνούν με την ηγεσία να αποχωρήσουν από το κόμμα, το 67% απάντησε αρνητικά.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Διαπιστευτήρια σε Χριστόφια-ΑΚΕΛ, η φίμωση διαφωνούντων;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ και λέχθηκαν κατά τη συνεδρία του Εκτελεστικού Γραφείου του ΔΗΚΟ, είναι πρωτοφανή. Ο Πρόεδρος του κόμματος επιχείρησε να επιβάλει πειθαρχία σε αξιωματούχους του. «Από σήμερα», είπε ο Μάριος Καρογιάν, «ξεκινά η πειθαρχημένη επικοινωνία. Δεν θα επιτρέψω να συνεχιστεί η καταρράκωση της εικόνας του κόμματος. Όποιος παραβιάσει αυτόν τον κανόνα, θέτει εαυτόν εκτός κόμματος». Ποιοι πρώτοι χάρηκαν χαράν μεγάλην; Μα, πρώτα η «Χαραυγή», που τιτλοφόρησε πρωτοσέλιδα, σε θέση κύριας είδησης: «Τους έδειξε την πόρτα». Και στη συνέχεια αξιωματούχοι του ΑΚΕΛ, που επισήμαναν ότι περίπου αναμένουν όπως ο Μ. Καρογιάν, «μαντρίσει» τους διαφωνούντες και φέρει το κόμμα στην ορθή πορεία. Τον τελευταίο καιρό ανώτατοι αξιωματούχοι του κόμματος διατύπωσαν σκληρές θέσεις και επικρίσεις κατά του προέδρου Χριστόφια. Σε σημείο που κάποιες από αυτές εκλήφθηκαν ως κατ’ ισχυρισμόν ύβρεις.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Οι Σλοβένοι «μάστορες του βέτο»

Του Γιώργου Δελαστίκ

Στη βορειοδυτική άκρη των Βαλκανίων, στη μικρή Σλοβενία με τα δύο εκατομμύρια κατοίκους και έκταση μικρότερη από το ένα έκτο της Ελλάδας, οι κάτοικοι μπορεί να πρωτοστάτησαν πριν από σχεδόν έναν αιώνα στη συγκρότηση του «Βασιλείου των Σέρβων, των Σλοβένων και των Κροατών» (δηλαδή της Γιουγκοσλαβίας), αλλά σήμερα ούτε που θέλουν να ακούσουν κάποιον να τους αποκαλεί Βαλκάνιους. Προτιμούν να αναπολούν τα χρόνια που η χώρα τους ήταν ένα ασήμαντο κομμάτι της Αυστροουγγαρίας και θεωρούν τους εαυτούς τους Κεντροευρωπαίους. Στη χώρα αυτή αρχίζει από σήμερα τριήμερη επίσημη επίσκεψη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Μια χώρα με την οποία οι πολιτικές σχέσεις δεν είναι καλές, καθώς η τότε δεξιά κυβέρνηση της Λουμπλιάνας είχε εκνευρίσει την Αθήνα, όταν η Σλοβενία είχε την εξάμηνη προεδρία της ΕΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2008.

«Θαρραλέος» ο Πρόεδρος κατά τον Γκόρντον Μπράουν

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Ήταν ικανοποιημένος ο Δ. Χριστόφιας μετά τη συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας - και αντίστροφα. Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας θεωρεί θαρραλέα την πολιτική του Δ. Χριστόφια όπως πολλοί άλλοι ξένοι πολιτικοί. Ο Δ. Χριστόφιας δήλωσε με τη σειρά ότι ο Γκόρντον Μπράουν «χαιρετίζει τις προσπάθειες μου και είναι έτοιμος να βοηθήσει προς κάθε κατεύθυνση». Η δήλωση αυτή ταιριάζει περισσότερο σε κάποιον που πάει να ζητήσει έγκριση για την πολιτική του. Δεν μου αρέσει. Κατ’ αρχήν θεωρεί καλό ο Πρόεδρος που η Αγγλία στηρίζει τις προσπάθειες του; Γιατί τις στηρίζει η πιο φιλοτουρκική χώρα του πλανήτη; Αυτονόητη απάντηση: Τις στηρίζει επειδή πάνε προς την κατεύθυνση που θέλει η Αγγλία.

Γιατί οι «γενναίες προσφορές» πρέπει ν' αποσυρθούν

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΤΑΝ ο Δ. Χριστόφιας εξελέγη Πρόεδρος, έτρεφε σοβαρές ψευδαισθήσεις και ευσεβείς πόθους. Πίστευε ότι εκεί που απέτυχαν όλοι οι προκάτοχοί του, αυτός θα κατάφερνε να γωνιάσει την Τουρκία και να κάμψει την αδιαλλαξία της. Είναι γνωστή η δήλωσή του ότι ήρθε για να διορθώσει τα λάθη και τις αποτυχίες των προκατόχων του. Πίστευε ότι η προσωπική χημεία που, όπως νόμιζε, διατηρούσε με τον κατοχικό Ταλάτ, θα ήταν το μέσο, που θα οδηγούσε σε λύση. Ο Δ. Χριστόφιας νόμιζε ότι αν έκανε και αυτός το «καλό παιδί», θα επέσυρε τον οίκτο και το έλεος των Μεγάλων για να πείσουν ή και να πιέσουν την Τουρκία. Δύο ήταν οι πιο ολέθριες ψευδαισθήσεις του. Πρώτον, υιοθέτησε την αγγλικής υποβολής θέση για λύση για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους. Και, δεύτερον, προέβη σε μονομερείς «γενναίες προσφορές» προς τους Τούρκους, με τον ευσεβή πόθο ότι αυτές θα μαλάκωναν τις επεκτατικές αξιώσεις τους.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας το ανάγνωσμα

Του Γεώργιου Κολοκασίδη*

Αναζωπυρώθηκε τελευταία η συζήτηση για τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ). Αφορμή η εν εξελίξει διαπραγμάτευση. Τίθεται επίσης η άποψη ότι οι πολίτες δεν είναι έτοιμοι να τιμήσουν τη συνυπογραφή αυτής της λύσης από τους πολιτικούς. Άλλη παραλλαγή της θέσης είναι ότι δεν ενημερώθηκαν επαρκώς για το περιεχόμενο της ΔΔΟ ώστε να την αποδεχθούν. Σφάλλουν όλες οι ανωτέρω προσεγγίσεις.

Κατ’ αρχάς ας μην ιεροποιούμε την έσχατη οδυνηρή μας παραχώρηση. Η κοινοτική ομοσπονδία έγινε αποδεκτή από τον Μακάριο το 1977 έναντι εφαρμογής των τριών ελευθεριών και της εξασφάλισης της συνοχής του κράτους. Αν δεν υπάρξουν αυτά η ομοσπονδία καθίσταται προκάλυμμα συνομοσπονδίας και διχοτόμησης. Διότι η μη διασφάλιση ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης ή και επανεγκατάστασης Ελλήνων στα νυν κατεχόμενα συνιστά, εκτός από ύψιστη αδικία, και οριστικό κοινωνικοφυλετικό διαχωρισμό. Αν δε αυτό συνοδευτεί και από μια χαλαρή ομοσπονδιακή δομή, τότε σφραγίζεται και θεσμικά η διχοτόμηση. Και μάλιστα η χειρότερη μορφή διχοτόμησης, καθώς θα διατηρούμε κάποιες επισφαλείς ομοσπονδιακές ρυθμίσεις χωρίς τα αγαθά μιας ουσιαστικής ενότητας.

Οι αγωγοί «τούρκεψαν»

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πυκνώνουν οι ανησυχίες που υπήρχαν ήδη πριν από τις εκλογές, αναφορικά με το αν η κυβέρνηση Παπανδρέου προτίθεται να συνεχίσει την ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία σε στρατηγικό επίπεδο ή όχι. Το ενδιαφέρον και οι φόβοι για το ζήτημα αυτό πηγάζουν από το γεγονός ότι ενδεχόμενη στροφή προς τον σχεδιασμό των ΗΠΑ καθιστά την Ελλάδα αυτομάτως «ενεργειακή όμηρο» της Τουρκίας, αφού μέσω αυτής περνούν όλοι οι αγωγοί που προωθούν οι Αμερικανοί. Την Πέμπτη ο πρωθυπουργός συνάντησε τον Ρώσο υφυπουργό Εξωτερικών Βλαντίμιρ Τιτόφ και κατά το ρεπορτάζ που δόθηκε, Αθήνα και Μόσχα παραμένουν προσηλωμένες στην κατασκευή των αγωγών πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και φυσικού αερίου Σάουθ Στριμ.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τα δύο βαρίδια της Κύπρου

Του Κώστα Βενιζέλου

ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ μια λογική, η οποία τείνει να καταστεί κυρίαρχη μεταξύ πολιτικών αλλά και κάποιων ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία επειδή το 1974 ηττηθήκαμε στρατιωτικά, θα πρέπει προσαρμοσθούμε σε δεδομένα που είναι παράγωγα αυτού του αποτελέσματος. Παράλληλα αναδεικνύεται το μικρό μέγεθος της χώρας μας, οι περιορισμένες δυνατότητες και ο ισχυρός αντίπαλος. Αυτά συνιστούν δεδομένα και πραγματικότητες, τα οποία και δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει. Το ζητούμενο, όμως, είναι τι επιδιώξεις έχουμε και στόχους: Να ζήσουμε με τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής στα οποία να δοθεί μια νομιμοποιημένη κάλυψη μέσα από μια ρύθμιση/συμφωνία ή θα δώσουμε μια προοπτική και μέλλον στην Κύπρο απαλλάσσοντας την από τα βαρίδια της κατοχής και της μεταποικιακής εξάρτησης;

Αρνητική ψήφος σε σχέδιο Ανάν από 76,6%

Μόνο ένας στους δέκα θα έδινε σήμερα θετική ψήφο

ΔΙΕΥΡΥΝΘΗΚΕ η βάση όσων θα καταψήφιζαν το σχέδιο Ανάν εάν διεξαγόταν και σήμερα δημοψήφισμα.

Τρεις στους τέσσερις Ελληνοκύπριους δηλώνουν ότι θα έδιναν αρνητική ψήφο και μόλις ένας στους δέκα θα ψήφιζαν υπέρ, όπως κατέδειξε μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης, που διενήργησε η εταιρεία Εvresis για λογαριασμό του ΑΝΤ1 και παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.

Συγκεκριμένα, στο ερώτημα «εάν την ερχόμενη Κυριακή γινόταν δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν τι θα ψηφίζατε, υπέρ ή εναντίον;» ποσοστό 76,6% απάντησε ότι θα ψήφιζε εναντίον, 12,4% υπέρ, 3,3% δεν θα ψήφιζε και 7,7% δεν γνωρίζει ή δεν απάντησε.

Από όσους ψήφισαν εναντίον το 2004, 90% θα απέρριπτε και σήμερα το Σχέδιο Ανάν, ενώ 4% θα ψήφιζε υπέρ, 4% δεν γνωρίζει ή δεν απάντησε, και 2% δεν θα ψήφιζε.

Από όσους είχαν ψηφίσει υπέρ το 2004 μόνο έξι στους δέκα θα ψήφιζαν και σήμερα υπέρ (60%), ενώ 19% θα ψήφιζαν εναντίον, 18% δεν γνωρίζουν ή δεν απάντησαν και 3% δεν θα ψήφιζαν.

Προσφορά Νικόλα Τ. Παπαδόπουλου

Του Λάζαρου Μαύρου

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η προσφορά στη διαλεύκανση κρισιμότατου ζητήματος δημοκρατίας παρήγαγε ο αντιπρόεδρος του ΔηΚο, βουλευτής Νικόλας Τ. Παπαδόπουλος, επικρίνοντας την πολιτική του Π.τ.Δ. στο Κυπριακό. Εκλελεγμένος μεν δημοκρατικά, από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος της 24ης Φεβρ. 2008 ο κ. Χριστόφιας, στερούμενες όμως δημοκρατικής νομιμοποίησης οι κυριότερες από τις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους:

(α) Ο «Συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων Στέιτς» της 23ης Μαΐου 2008.

(β) Η τουρκική εκ περιτροπής προεδρία.

(γ) Η «σταθμισμένη» υποταγή του ελληνικού 82% στο τουρκικό 18%.

(δ) Η πρόθεση νομιμοποίησης 50 χιλιάδων Τούρκων εποίκων.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ο βάτραχος και το ζεματισμένο νερό

Του Νικόλα Παπαδόπουλου

Στις 15/5/02, λίγο πριν από τη κατάθεση του πρώτου σχεδίου Ανάν, οι Ραούφ Ντενκτάς και Γλαύκος Κληρίδης έδωσαν μία κοινή συνέντευξη στον Μεχμέτ Αλί Μπιράντ.

Είναι πράγματι μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη καθώς σε αυτήν διατυπώνονται με γλαφυρότητα και ευθύτητα οι πάγιες θέσεις των Τούρκων για την επίλυση του Κυπριακού, όπως αυτές ερμηνεύονται και επεξηγούνται από τον Ραούφ Ντενκτάς.

Το 2002 ο Ραούφ Ντενκτάς ζητούσε:

• Ένα Νέο Συνεταιρισμό με ισότητα

• Συνέχιση των εγγυήσεων της Τουρκίας

• Αναγνώριση του ψευδοκράτους

• Εκ Περιτροπής Προεδρία με εκτελεστική εξουσία

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Λύση δυο κρατών επιλέγει το 80% των Τουρκοκυπρίων, αλλά ποιος ακούει;

Του Κωστάκη Αντωνίου

Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, που έγινε στα κατεχόμενα, το 77,9% των Τουρκοκυπρίων τάσσονται υπέρ της λύσης των δύο χωριστών κρατών. Ουδείς, βεβαίως, από τους ηγέτες και τα πολιτικά κόμματα, που υποστηρίζουν ως λύση αυτό το έκτρωμα της ομοσπονδίας που διαπραγματευόμαστε τώρα, έχει επίγνωση για τις τάσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των Τουρκοκυπρίων. Μάλλον λανθασμένη διατύπωση χρησιμοποίησα. Οι επιθυμίες των Τουρκοκυπρίων δεν διαμορφώνονται τώρα. Από το 1955 η επιλογή τους ήταν "Διχοτόμηση ή θάνατος". Δεν διαφοροποιήθηκαν ποτέ, έκτοτε. Ακόμη και αυτές οι διαδηλώσεις που οργάνωσαν κατά του Ντενκτάς το 2004 και η δήθεν επιθυμία τους για λύση, ήταν υποκινούμενα από την Τουρκία. Άλλωστε το μεγάλο ποσοστό που ψήφισε υπέρ του σχεδίου Ανάν αποδεικνύει ότι οι Τουρκοκύπριοι ήθελαν πάντα διχοτομική λύση, συγκαλυμμένη ή μη.

Ακούνε καλά ή ακούνε ό,τι τους βολεύει;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Εκείνο που προβλήθηκε από όσα είπε ο Ταλάτ στις Βρυξέλλες τις τελευταίες μέρες ήταν οι υποκριτικές καταγγελίες του εναντίον του Προέδρου Χριστόφια, συνεχίζοντας την πάγια τακτική και του ίδιου και της Άγκυρας, να παρουσιάζουν τους Ελληνοκύπριους ως αδιάλλακτους, προσπαθώντας να κερδίσουν εντυπώσειςπρος όφελος της Τουρκίας, αντί να ασχοληθούν εποικοδομητικά με την ουσία. Ζήτησε μάλιστα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Όλι Ρεν, να ενθαρρύνει την ελληνοκυπριακή πλευρά να εργαστεί για τη λύση και να επιταχύνει τις διαδικασίες και «κατάγγειλε» ότι μετά την ένταξη στην ΕΕ «η ε/κ πλευρά δεν ανησυχεί»… Επανέλαβε επίσης τα γνωστά περί της απομόνωσης. Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε πώς βοηθά τη συμφιλίωση αυτή η συμπεριφορά, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι ο κ. Ταλάτ έχει αποκτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία από τους ίδιους τους Ελληνοκύπριους για να διακινείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να παριστάνει το θύμα της αδιαλλαξίας των Ελληνοκυπρίων.

Ο Ευρωβουλευτής που «δεν έβγαλε τσιμουδιά»

Του Κώστα Μαυρίδη*

Δεν γνωρίζω μέρος στον κόσμο που η ηγεσία στην εξουσία για τη θητεία της -νόμιμα εκλελεγμένη - αντιμετωπίζει ένα πολιτικό πρόβλημα και θεωρεί δική της δέσμευση οτιδήποτε συζητήθηκε ως παραχώρηση από προκάτοχο της στην εξουσία, που διαπραγματευόταν το πρόβλημα πριν 20, 10, ή 5 χρόνια και ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε συμφωνία. Φυσικά, η ηγεσία δεν πρέπει να παραγνωρίζει τις όποιες εξελίξεις μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Από αυτό όμως, μέχρι το να θεωρείται αυτόματα και απόλυτα δέσμευσή μας στο Κυπριακό σήμερα, μια παραχώρηση που συζητήθηκε αλλά ουδέποτε συμφωνήθηκε, είναι εξωφρενικό. Άλλωστε, τα εμπιστευτικά έγγραφα του Ντάουνερ επιβεβαιώνουν ότι οι ξένοι επιχειρούν να μας παγιδεύσουν σε αυτή τη «λογική». Το γιατί την υιοθετούν πολιτικοί μας, είναι ακατανόητο.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Τα κρίσιμα οικονομικά της επιδιωκόμενης λύσης

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ πτυχή της μελλοντικής λύσης του Κυπριακού είναι από τις κρισιμότερες, επειδή συναρτάται ευθέως προς την πολιτική και άλλη βιωσιμότητα του υπό μετεξέλιξη νέου κράτους. Η οικονομική βιωσιμότητα της νέας Κυπριακής Δημοκρατίας εξαρτάται από την ενοποίηση της οικονομίας, που θα στηριχθεί και στην αναβάθμιση της τ/κ οικονομίας ώστε να εξισωθεί και να συμβαδίζει με εκείνη των ελευθέρων περιοχών. Ρεαλιστικά ομιλούντες, η οικονομική διάσταση του Κυπριακού έπρεπε να αποτελεί μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες για την Κυβέρνηση και τα κόμματα, επειδή αν δεν λειτουργήσει η οικονομία, η οποιαδήποτε πολιτική λύση θα τιναχτεί στον αέρα. Και το νεοσύστατο κράτος θα καταρρεύσει. Είναι ορθή, συνεπώς, η θέση του μ. Τάσσου και του Προέδρου Χριστόφια ότι η αναζητούμενη λύση, βασισμένη στο διεθνές και στο κοινοτικό δίκαιο, πρέπει, εκτός πολλών άλλων, να στηρίζεται σε μία οικονομία, με ένα νόμισμα, το ευρώ, με μια Κεντρική Τράπεζα και ένα υγιές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η Κύπρος δεν πιστεύει στα δάκρυά του

Του Σενέρ Λεβέντ

Οι ειδήσεις από τα πρακτορεία μας για τις συνομιλίες Ταλάτ-Χριστόφια αρχίζουν με τη φράση «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και ο ηγέτης της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης Δημήτρης Χριστόφιας». Ο Ταλάτ αποκαλείται «πρόεδρος της Δημοκρατίας». Ο δε Χριστόφιας απλά «ηγέτης». Κάθε φορά διορθώνουμε αυτήν την είδηση που μεταδίδεται από το πρακτορείο. Σβήνουμε τον τίτλο και των δύο. Μένουν μόνο τα ονόματά τους. Αλλά αν πρέπει να γράψει κανείς το σωστό θα πει «ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και ο Εκπρόσωπος της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας Μεχμέτ Αλί Ταλάτ». Η λέξη «εκπρόσωπος» είναι πιο κατάλληλη για τον Ταλάτ παρά το «ηγέτης». Διότι ο ηγέτης δημιουργείται από μόνος του ως αποτέλεσμα κοινωνικής κινητοποίησης. Δεν μπορεί να γίνει κάποιος ηγέτης με εκλογές. Έστω και αν είναι ο ηγέτης του κόμματός του ή των οπαδών του, δεν γίνεται ηγέτης της κοινότητας. Και σε ένα τραπέζι δικοινοτικών συνομιλιών το πολύ μόνο εκπρόσωπος μπορεί να είναι.

Οι έποικοι, οι Παλαιστίνιοι κι εμείς

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν πριν από λίγες μέρες ν’ αρχίσουν συνομιλίες με το Ισραήλ, αν δεν σταματήσει τον εποικισμό των κατεχομένων εδαφών τους. Επέλεξαν να μην είναι αρεστοί στους Αμερικανούς - προτίμησαν να κρατήσουν τον αυτοσεβασμό τους. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι στην ΕΕ, δεν έχουν βήματα για να διεκδικήσουν το δίκαιό τους και όμως είπαν όχι στη Χίλαρι Κλίντον, στη «μεσολάβηση» δηλαδή των Αμερικανών που στηρίζουν τις θέσεις του θύτη, του Ισραήλ, όπως κάνουν και στο κυπριακό υποστηρίζοντας τον δικό μας σφαγέα, την Τουρκία. Οι Παλαιστίνιοι μάς διδάσκουν με αυτή τους τη στάση, την αξιοπρέπεια του αδύνατου και την ευπρέπεια του φτωχού, που εμείς δεν έχουμε.

Να που η συμφωνία Καρογιάν-ΑΚΕΛ μπορεί να είναι όπλο για κακόβουλο

Του Γιώργου Καλλινίκου

Προ διημέρου θέσαμε για πολλοστή φορά το απλοϊκό ερώτημα τι είναι αυτό που κρατά τόσο πεισματικά το ΔΗΚΟ στην Κυβέρνηση από τη στιγμή που έχει τόσο έντονες διαφωνίες με τους χειρισμούς του προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό, ενώ στην εσωτερική διακυβέρνηση δεν το υπολογίζουν οι εταίροι του και προωθούν τις προτάσεις που εκείνοι θέλουν χωρίς καν να το ενημερώνουν. Με δύο λόγια δηλαδή, η παρουσία του στην Κυβέρνηση δεν επηρεάζει ούτε κατ’ ελάχιστο την πολιτική που το ΑΚΕΛ επιλέγει.

«Λύση» Οικονομικής Υποδούλωσης

Του Λάζαρου Μαύρου

ΣΧΕΔΙΟ κυοφορούμενης «λύσης», με προδιαγραφές Σχεδίου Ανάν, σε χειρότερη έκδοση, με διαφορετικό όμως επικάλυμμα ωραιοποίησής του, που θα επιβάλλει και την Οικονομική Υποδούλωση των Ελλήνων Κυπρίων στους Τούρκους (Τ/κ, εποίκους και Άγκυρα), εντόπισε στα πεπραγμένα της Ομάδας Εργασίας για τα Οικονομικά Θέματα, των «απευθείας συνομιλιών» Χριστόφια - Ταλάτ, ο πρώην Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Χριστόδουλος Χριστοδούλου. Τα εξήγησε αναλυτικά στη διάλεξή του, τη Δευτέρα, στο Ίδρυμα Αρχ. Μακαρίου Γ΄, τα αναλύει διεξοδικά και στο βιβλίο του «Τα Οικονομικά της Ομοσπονδίας του Σχεδίου Ανάν και του Κυοφορούμενου Νέου Σχεδίου Λύσης» (εκδ. Επιφανίου).

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Δεν σου αρμόζει να λες και να ξελές

Του Σενέρ Λεβέντ

Αγαπητέ Χριστόφια, μία φορά στα σαράντα χρόνια είπες μια σωστή κουβέντα και ύστερα ήρθες και την αναίρεσες. Είπες και ξείπες. Μετάνιωσες αμέσως μόλις οι απέναντί σου έκαναν λίγο το μάγκα. «Δεν ήθελα να πω έτσι», είπες συμφωνώντας μαζί τους. Κατηγόρησες την αγγλική εφημερίδα στην οποία έδωσες εκείνη τη συνέντευξη. «Τα παραποίησε η Guardian», είπες. Για να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα αυτό από εσένα. Έπρεπε να υποστηρίξεις τα λόγια σου. Και έπρεπε να υποστηρίξεις μέχρι τέλους ό,τι και αν είχες πει. Άλλωστε δεν είπες κάτι λάθος. Ούτε η εφημερίδα έγραψε κάτι λάθος. Έγραψε ό,τι είπες. Δεν υπάρχουν παραποιήσεις κλπ. Γιατί αποσαφηνίζεις συνεχώς; Μήπως φοβήθηκες πολύ μόλις βρυχήθηκαν τα λιοντάρια; Κρίμα. Πολύ κρίμα.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Γενναιόδωρες προσφορές χωρίς... προσφοροδότη

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Είναι πιστεύω κάποια πράγματα που λέγονται δημοσίως από τα πιο επίσημα χείλη τα οποία σπέρνουν μια επιπλέον αμφισβήτηση και αμφιβολία για το πού πάμε στο Κυπριακό, αλλά κυρίως για το πώς πάμε εκεί… που πάμε. Βγαίνει για παράδειγμα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι υποστηρικτές του και δηλώνουν ότι η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, η παραμονή 50.000 εποίκων, το θέμα των συνθηκών εγγύησης κ.ά. είναι πράγματα που είχε αποδεχθεί ο αείμνηστος πρόεδρος Παπαδόπουλος. Και διερωτάται το… φτωχό μυαλό πολλών (του δικού μου συμπεριλαμβανομένου): αν ο τέως πρόεδρος τα έχει αποδεχθεί αυτά προς τι τότε η επίκριση σε βαθμό συκοφαντίας που ακόμα και τώρα διατυπώνεται σε βάρος του ότι δεν ήθελε λύση και ήταν αδιάλλακτος; Προς τι η ανάγκη για «πρόεδρο λύσης», αφού με όλες αυτές τις υποχωρήσεις που είχε κάνει ο μακαρίτης Τάσσος, μαζί με άλλες δυο-τρεις που είμαι βέβαιος ότι εν καιρώ θα «αποκαλυφθούν» όσο θα προχωρούν οι συνομιλίες και σε άλλα κεφάλαια, θα καταδειχθεί ότι είχαμε «πρόεδρο λύσης» αλλά τον καταψηφίσαμε!

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Ο Τσελεπής και η οργή των θιασωτών του Ανάν

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΥΚ ΕΑ τους καθεύδει το του ΟΧΙ τρόπαιον! Γι’ αυτό και τρεις εφημερίδες, χθες, εν πλήρη συγχορδία και με πανομοιότυπα σχεδόν κείμενα και θέσεις, αναφέρονται στην προχθεσινή συζήτηση στον Αντέννα, για τη διακυβέρνηση και την αναθεωρημένη πρόταση, που κατέθεσε πρόσφατα ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Στη συζήτηση συμμετείχαν οι Λουκής Λουκαΐδης, Χρ. Κληρίδης, Χρ. Τριανταφυλλίδης και Γ. Χριστοδούλου, και το μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας στις συνομιλίες και μέλος της ΚΕ του ΑΚΕΛ Τουμάζος Τσιελεπής. Σε κάποιο σημείο της συζήτησης τέθηκε θέμα επιστημονικών προσόντων του Τ. Τσιελεπή, με αποτέλεσμα αυτός να θεωρήσει ότι υφίσταται προσωπική επίθεση, αμφισβήτηση της μόρφωσής του και να αποχωρήσει διαμαρτυρόμενος για το επίπεδο «δαπέδου» της συζήτησης, όπως είπε. Χθες, η «Χαραυγή» τιτλοφόρησε την κύρια, πρωτοσέλιδη είδησή της ως εξής: «Εκστρατεία υπόσκαψης. Οι επικριτές του Προέδρου και της πολιτικής του στο Κυπριακό, ελλείψει επιχειρημάτων, το ’ριξαν στη διαβολή». Από κοντά, αλλά για… Αναν-ικούς λόγους, η «Αλήθεια» και ο «Πολίτης».

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Μια πραγματικότητα και μια ψευδαίσθηση

Του Άριστου Μιχαηλήδη

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε χτες δεκαεφτά νέες καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον της Τουρκίας. Κρίθηκε ένοχη για παραβιάσεις της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων ελευθερίας και ασφάλειας, δίκαιης και σε εύλογο χρονικό διάστημα δίκης, βασανιστηρίων και απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, ελευθερίας της έκφρασης και άλλα που αφορούν καθαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της. Δικαιώθηκαν άτομα που είχαν καταδικαστεί σε πολλά χρόνια φυλάκιση και βρίσκονται ήδη στις φυλακές όπου κακοποιήθηκαν, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του ΕΔΑΔ και προφανώς κακοποιούνται ακόμα. Ένας γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση εναντίον της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004, άλλοι (και μια γυναίκα, δωδεκάμισι χρόνια φυλάκιση) γιατί συμμετείχαν σε «παράνομες οργανώσεις». Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι ήταν αδικαιολόγητες οι διαδοχικές αποφάσεις των τουρκικών Αρχών, με τις οποίες αναστάληκε η έκδοση εφημερίδων και εκδιώχθηκαν οι εκδότες τους. Δικαιώθηκαν 26 Τούρκοι εκδότες, αρχισυντάκτες, διευθυντές ειδήσεων και δημοσιογράφοι, που είχαν προσφύγει στο Δικαστήριο και ήταν υπεύθυνοι για την έκδοση και τη σύνταξη αυτών των εφημερίδων.

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Νέο δόγμα ανέτειλε: Ο Γ. Παπανδρέου αποφασίζει…

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ γεννήθηκε χθες. Με επιστροφή στο παρελθόν. Η Αθήνα αποφάσισε και η Λευκωσία συναινεί. Ο Γ. Παπανδρέου εξάγγειλε τον περ. Σεπτέμβριο, πριν ακόμα εκλεγεί Πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια ολιγόωρης επίσκεψής του στη Λευκωσία, ένα νέο οδικό χάρτη για την Τουρκία. Ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας (πασίγνωστος προαγωγός του σχεδίου Ανάν) ανέλαβε, με τη γνωστή συνέντευξή του στο αθηναϊκό «Έθνος», να ξεκαθαρίσει προς την αιθεροβατούσα ακόμα Λευκωσία, δύο τινά: Πρώτον, ότι δεν πρέπει να κλείσει η πόρτα της ΕΕ στην Τουρκία. Δεύτερον, ότι είναι απαραίτητος ένας νέος οδικός χάρτης για την κατοχική χώρα. Χθες είχαμε την επίσημη, πια, επιβεβαίωση, με την επίνευση και τη συγκατάθεση της Λευκωσίας. Και γιατί ένας νέος οδικός χάρτης- συγχωροχάρτι στην Τουρκία; Επειδή, λέγει ο Παπανδρέου, υπάρχει ένα τέλμα στην πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ και ένα τέλμα στα ζητήματα, που ως ΕΕ έχουμε θέσει στην Τουρκία. Έτσι, για να… ξελασπώσει το τουρκικό κάρο, που από το 1999 ο Παπανδρέου, με διάφορους τρόπους, σύρει προς την ΕΕ, η Αθήνα και η Λευκωσία τείνουν ξανά χέρι βοήθειας.

Οι γεωπολιτικές επιταγές της ένταξης και το ΠΑΣΟΚ

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Έχει καταστεί μάντρα των πολιτικών και ερευνητών του Κυπριακού ότι το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ των Σημίτη-Παπανδρέου “έβαλε” την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τη μάντρα αυτή, η ένταξη της Κύπρου θα ήταν αδύνατη χωρίς τους εκσυγχρονιστές και τη στρατηγική τους. Παρουσιάζεται δηλαδή η στρατηγική αυτή ως η αναγκαία συνθήκη χωρίς την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα ήταν σήμερα μέλος της ΕΕ. Η θέση αυτή που θέλει τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ ως την αναγκαία συνθήκη ένταξης είναι εντελώς λανθασμένη. Άλλη υπήρξε η αναγκαία συνθήκη. Ήταν η γεωπολιτική. Και δεν αφορούσε στην Κύπρο (ούτε στην Ελλάδα, ούτε στα ελληνοτουρκικά του Ελσίνκι). Αφορούσε στο μείζον ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας, ιστορικά νοούμενου.

Αφορούσε στην ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στην ενωμένη Γερμανία και τη Ρωσία. Αφορούσε στην αμοιβαία τους ασφάλεια και κατ’ επέκταση στην μείζονα ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Αναλογίες και παραλογισμοί

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η ιδέα,όπως μας εξηγούσαν όλο το Σαββατοκύριακο οι ειδικοί, βασίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις του ‘89 του Εθνικού Συμβουλίου «με τη μικρή διαφορά της εκ περιτροπής προεδρίας». Πόσο μικρή είναι αυτή η διαφορά δεν μας είπε κανένας, αλλά φαίνεται ότι για την ηγεσία που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας δεν έχει καμιά σημασία. Πήρε την πρόταση του ‘89, που μιλούσε για την εκλογή Τουρκοκύπριου αντιπροέδρου με στάθμιση των ψήφων των Ελληνοκυπρίων και την προσάρμοσαν στην εκλογή προέδρου/αντιπροέδρου εκ περιτροπής. Αλλά, με τις προτάσεις του ‘89 ο Πρόεδρος ΔΕΝ θα εναλλασσόταν με τον αντιπρόεδρο, θα ήταν δηλαδή πρόεδρος για όλη τη θητεία, όπως θα ήταν και ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος. Σήμερα, αυτό που μας λένε με την εκ περιτροπής και τη στάθμιση, είναι ότι το 18% των Τουρκοκυπρίων θα εκλέγουν πρόεδρο για όση θητεία συμφωνηθεί (δύο χρόνια ή περισσότερα) ο οποίος θα κυβερνά το 80% των Ελληνοκυπρίων. Ούτε τις εξουσίες του γνωρίζουμε ακόμα, ούτε τη θητεία του, ούτε τις αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης, γι΄ αυτό συζητούμε μόνο επί της αρχής. (Αύριο, μπορεί να συζητούμε και κατά πόσον ο Τουρκοκύπριος πρόεδρος θα έχει το μονομερές συνταγματικό δικαίωμα να καλεί την εγγυήτρια Τουρκία να επέμβει διότι διαπιστώνει παραβίαση του συντάγματος σε κάποιο δημαρχείο ή σε κάποιο γήπεδο…)

Η Κύπρος χάνει το ραντεβού με Γαλλία;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Θα πάει άραγε στην Κύπρο, στις 7 Νοεμβρίου, ο Νικολά Σαρκοζί όπως είχε ο ίδιος προσωπικά διαβεβαιώσει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια κατά τη διάρκεια ολιγόλεπτης άτυπης συνάντησής τους στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου; Η πραγματοποίηση μιας τέτοιας συνάντησης θα αποτελούσε εξαιρετικά πολύτιμη βοήθεια για την ανύψωση του διεθνούς κύρους της σκληρά δοκιμαζόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα ήταν η πρώτη επίσκεψη στο νησί ενός προέδρου της Γαλλίας και γενικότερα του ανώτατου ηγέτη μιας τόσο μεγάλης χώρας, ηγεμονικής στην ΕΕ.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Κλοιός πιέσεων με ΟΥΝΦΙΚΥΠ

Ετοιμάζουν μείωση Δύναμης με στόχο την αλλαγή των όρων εντολής
 
Παίζουν με τη φωτιά τα Ηνωμένα Έθνη και φαίνεται ότι αυτή που θα καεί είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά. Στα Ηνωμένα Έθνη μελετούν ενδελεχώς το ενδεχόμενο μείωσης της Δύναμης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με τρόπο που να συνεπάγεται και αλλαγή των όρων εντολής και της αποστολής της. Μια τέτοια εξέλιξη εκ των πραγμάτων θα αγγίξει και το ψήφισμα 186 του 1964, με το οποίο διασφαλίσθηκε η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την τουρκανταρσία. Στους σχεδιασμούς της Γραμματείας του ΟΗΕ για ανατροπή των σημερινών όρων εντολής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ επικαλούνται την οικονομική κρίση και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για περισυλλογή, ώστε να μειωθούν οι δαπάνες που γίνονται από το Διεθνή Οργανισμό. Οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από την πέμπτη επιτροπή προϋπολογισμού καταρρίπτονται από τη Λευκωσία, η οποία σημειώνει πως η ΟΥΝΦΙΚΥΠ αριθμεί 859 στρατιώτες (σε σύνολο 22.000) και καταβάλλει μαζί με την Ελλάδα το 50% του προϋπολογισμού. Είναι σαφές πως διαδραματίζονται πολιτικά παιχνίδια γύρω από το θέμα αυτό, που αφορούν την εν εξελίξει διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων. Και τούτο επιβεβαιώνεται και από συζητήσεις που είχαν τους προηγούμενους μήνες ο Βοηθός Γ.Γ. του ΟΗΕ, Λυν Πάσκο, με τον ειδικό σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα στο Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ. Αμφότεροι θεωρούν πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το χαρτί της Ειρηνευτικής Δύναμης «για να προχωρήσει η διαδικασία των συνομιλιών». Βασική επιδίωξη είναι να αξιοποιηθεί ο μπαμπούλας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ως μοχλός πίεσης κατά της Λευκωσίας, ώστε να προσαρμοσθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Εκτιμούν ότι μπροστά στο φόβο της μείωσης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, που ειρήσθω εν παρόδω θα δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα, όπως ανασφάλεια, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα «συνεργασθεί» και θα προσαρμοσθεί. Είτε για την επίτευξη συνολικής συμφωνίας είτε ενδιάμεσης μέχρι τις αρχές του 2010. Συναφείς πληροφορίες αναφέρουν ότι σε σχέση με το σκηνικό που στήνεται, δεν μπορεί να θεωρείται άσχετο το γεγονός ότι πρόσφατα η Ειρηνευτική Δύναμη αποποιείται ευθύνης για αντιμετώπιση ζητημάτων που διαχειριζόταν στο παρελθόν. Παραπέμπει δε στη διαδικασία των απευθείας συνομιλιών για επίλυσή τους. Για παράδειγμα τα θέματα που αφορούν εγκλήματα και πολιτιστική κληρονομιά.


Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Φιλελεύθερος", 18/10/2009

Αλωνίζουν οι Τούρκοι στο FIR Λευκωσίας

Μέσα σε δύο μήνες 95 παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Κύπρου

Της Μικαέλλας Λοΐζου

Σύμφωνα με επίσημο έγγραφο που κατέθεσε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, στις εννέα Οκτωβρίου, η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας παραβίασε τον κυπριακό εναέριο χώρο 95 φορές και τους διεθνείς κανονισμούς εναέριας κυκλοφορίας 114 φορές μέσα σε ένα δίμηνο!

Οι απανωτές και συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Λευκωσίας θέτουν σοβαρά ζητήματα ασφαλείας. Σύμφωνα με τον πρέσβη Μηνά Χατζημιχαήλ, ο οποίος υπογράφει το έγγραφο, «η τουρκική πολιτική μη συμμόρφωσης με τους κανόνες και τους διεθνείς κανονισμούς, που διέπουν τη διεθνή αεροπλοΐα, συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο την πτητική ασφάλεια και να διαιωνίζει την έλλειψη ασφάλειας και την ένταση στο νησί».

Ο κ. Χατζημιχαήλ ερμηνεύει τις παραβιάσεις από τουρκικής πλευράς ως πράξεις που αποσκοπούν στην παγίωση της ντε φάκτο διαίρεσης της Κύπρου και της περαιτέρω ενίσχυσης της παράνομης, αποσχιστικής οντότητας στα κατεχόμενα. Επιπλέον, «υποσκάπτουν σοβαρά όλες τις προσπάθειες για επανένωση και συμφιλίωση». Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στην έδρα του ΟΗΕ χαρακτηρίζει την πολιτική της Άγκυρας «ανεύθυνη», ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπηρετεί ως μη-μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας.


Πρωτοσέλιστο της εφημερίδας "Σημερινή", 18/10/2009

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Ο δρόμος των δύο βέτο

Γερμανία και Γαλλία περιμένουν ένα νεύμα από Αθήνα και Λευκωσία για να παγώσουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ιερή αγανάκτηση κατέλαβε τους Φαρισαίους της Κομισιόν. «Η διαδικασία ένταξης δεν πρέπει να ανασταλεί λόγω διμερών διαφορών» γράφουν στην έκθεσή τους, προκειμένου να δικαιολογήσουν γιατί εισηγούνται την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την ΠΓΔΜ. Αδιαφορούν, και μας το λένε ευθέως, για το ότι τα Σκόπια αρνούνται την εξεύρεση ονομασίας αμοιβαία αποδεκτής με την Ελλάδα. Σαφής η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης: αν δεν πληροί τα «απαραίτητα κριτήρια» καμιά χώρα δεν εντάσσεται στην ΕΕ. «Συγκεκριμένα για την ΠΓΔΜ, αυτό σημαίνει την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Αυτό είναι προϋπόθεση». Τελεία και παύλα.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Μη γίνει η Κύπρος νέα ... Αρμενία!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ρίγη πολιτικής φρίκης προκαλεί ο τρόπος με τον οποίον σύρθηκαν οι Αρμένιοι το βράδυ του Σαββάτου στη Ζυρίχη από τους Αμερικανούς να υπογράψουν συμφωνία αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων της χώρας τους με την Τουρκία, απεμπολώντας άνευ ανταλλάγματος την εθνική υπόθεσή τους - την απλή αναγνώριση της γενοκτονίας που διέπραξε σε βάρος του αρμενικού έθνους η Οθωμανική Τουρκία το 1915.

Έχοντας υποχωρήσει κατά κράτος στο πολιτικό επίπεδο εκ των προτέρων η αρμενική κυβέρνηση, διεσύρθη πλήρως στα μάτια των ομοεθνών της και του κόσμου ολόκληρου, καθώς οι Αμερικανοί δεν επέτρεψαν στον Αρμένιο υπουργό Εξωτερικών Εντουάρ Ναλμπαντιάν ούτε καν να κάνει μια μονομερή δήλωση που να αναφέρει τη γενοκτονία έστω και μόνο φραστικά, «για την τιμή των όπλων»!

Η συμφωνία Τουρκίας - Αρμενίας και το Κυπριακό

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η φωτογραφία απεικονίζει την τελευταία πράξη ειρήνης του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου: Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας και της Αρμενίας υπογράφουν δύο πρωτόκολλα, που ελπίζεται να οδηγήσουν στην ομαλοποίηση και στη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Η υπογραφή έγινε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, υπό την υψηλή επιστασία και συνεχή πίεση των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά πόσον αυτή η «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, συμφωνία, θα λειτουργήσει στην πράξη, είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, που συναρτάται προς πολλές παραμέτρους. Η σημαντικότερη εξ αυτών είναι η υποχώρηση της Αρμενίας και η αποδοχή όπως κοινή επιτροπή ιστορικών μελετήσει τα γεγονότα, που οδήγησαν σε ό,τι η Αρμενία και ο κόσμος ολόκληρος αποκαλούν γενοκτονία 1,5 εκ. Αρμενίων από τους Τούρκους. Ήδη η διασπορά των οκτώ εκατομμυρίων Αρμενίων και η πλειοψηφία των Αρμενίων στη χώρα αντιδρούν έντονα και χαρακτηρίζουν τον Πρόεδρο Σαρκισιάν ως προδότη.

Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει με τον παλιό κακό εαυτό του

Του Κωστάκη Αντωνίου

O νέος Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δημήτρης Δρούτσας διέπραξε σφάλμα ολκής, απαράδεκτο για έναν έμπειρο διπλωμάτη.
Πρώτο: Ενώ επίκειται η άφιξη στην Κύπρο του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, για να συναποφασίσουν οι δύο κυβερνήσεις επί της ακολουθητέας γραμμής, ενόψει αξιολόγησης της Τουρκίας, ο κ. Δρούτσας ήλθε να προκαταλάβει τις αποφάσεις, υποβάλλοντας τη γραμμή της άφεσης αμαρτιών και του «νέου οδικού χάρτη» για την Τουρκία. Και το ερώτημα είναι: Δικής του εμπνεύσεως είναι η γραμμή, ή ενήργησε εκ μέρους του πρωθυπουργού για να βολιδοσκοπήσει τις αντιδράσεις στην Κύπρο;

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ: Τουρκία, Ευρώπη και Ελλάδα

Kράτος-ζουρλομανδύας στην Κύπρο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ξανά στο επίκεντρο ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής, οι σχέσεις ΕΕ και Τουρκίας συνιστούν ταυτόχρονα μεγάλη ευκαιρία και μεγάλο κίνδυνο για Ελλάδα-Κύπρο, με αφορμή και την αξιολόγηση του Δεκεμβρίου, όταν λήγει η τριετής παράταση που είχε δοθεί στην Άγκυρα για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά σκάφη.

Μεγάλη ευκαιρία είτε για μια πραγματική λύση των σοβαρότατων προβλημάτων που Ελλάδα/Κύπρος έχουν με την γείτονα, είτε για σύμπηξη στρατηγικών συμμαχιών με την καρδιά της μητροπολιτικής Ευρώπης. Ισχυρές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, επιδιώκουν να αναστείλουν, επιβραδύνουν ή και ματαιώσουν οριστικά την τουρκική ένταξη. Πολύ εχθρική είναι και η στάση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών. Ο λόγος αυτός οδηγεί αυτές τις δυνάμεις στο να συμπαρασταθούν ενεργά, για πρώτη φορά, σε ελληνικά-κυπριακά αιτήματα, εάν και εφόσον διατυπωθούν τέτοια αιτήματα και συνδεθούν με την ενταξιακή πορεία (πόσο μάλλον που μπορούν να είναι αιτήματα αυτονόητα, από την άποψη διεθνούς δικαίου, ευρωπαϊκής τάξης και κοινής λογικής). Η ελληνική στάση τώρα μπορεί να καθορίσει αποφασιστικά τη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και την πιθανότητα να δούμε μελλοντικά μια ευρωπαϊκή στρατηγική επέκταση στην Αν. Μεσόγειο. Που παραμένει, παρά την ένταξη Ελλάδας-Κύπρου στην ΕΕ, υπό ασφυκτική αγγλοαμερικανική «στρατηγική επίβλεψη».

Στην Πόλη με τον Ερντογάν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Μηνύματα προς το εξωτερικό ήθελε να στείλε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με την αιφνιδιαστική μετάβασή του στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Με τη συμβολική επίσκεψή του, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε πρωτίστως στους Αμερικανούς, στους Άγγλους και σε εκείνους τους Ευρωπαίους που τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ στέλνοντας μήνυμα ότι και η νέα ελληνική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου θα συνεχίσει τη γραμμή των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη στο θέμα αυτό, ανάγοντας πλέον την υποστήριξη της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ σε θεμελειώδες δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το μήνυμα αυτό προκάλεσε δυσφορία στο Παρίσι και στο Βερολίνο, όπου η θέση της γαλλικής κυρίως αλλά και της γερμανικής κυβέρνησης υπό τον Νικολά Σαρκοζί και την Άνγκελα Μέρκελ είναι σαφώς κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ως πλήρους μέλους.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Ο Γ. Παπανδρέου θα χορέψει δεύτερο ζεϊμπέκικο;

Του Σάββα Ιακωβίδη

Οι Έλληνες της Κύπρου πάντα ενδιαφέρονται ζωηρά για τα συμβαίνοντα εν Ελλάδι για τόσους πολλούς λόγους, που δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε ξανά. Απλώς να σημειώσουμε με έμφαση και ένταση πως τα προβλήματα της Ελλάδας, στις σχέσεις της με την κατοχική Τουρκία, εξακτινώνονται και στην Κύπρο και αντίστροφα. Είναι φυσιολογικό, συνεπώς, οι εξελίξεις στην Ελλάδα να απασχολούν έντονα κι εμάς, αφού ορθή εκτίμηση όλων είναι ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό στήριγμά μας στον αγώνα εθνικής επιβίωσης που διεξάγουμε. Γι’ αυτό και μας ενδιαφέρει, π.χ., ακόμα και η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της χώρας και ποιος κατέχει και γιατί, ποιο υπουργείο ή θέση. Αρκετοί εκ των νέων υπουργών ενεπλάκησαν σε διάφορες εποχές, κρίσιμες για την Κύπρο, είτε στο Κυπριακό είτε τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του τερατουργήματος Ανάν. Εμείς θυμόμαστε…

Αν περάσουν όλοι οι Τ/κ στις ελεύθερες περιοχές…

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Είναι πολύ ανησυχητικό ένα σύνθημα, που αναπαράγουν τελευταία ως επιχείρημα αυτοί που ο Αλεξάντερ Ντάουνερ κατατάσσει στους ενδοτικούς (για να μπορεί να τους κάνει παρέα) και το ακούμε όλο και πιο συχνά: Ότι σε περίπτωση που οι συνομιλίες καταλήξουν σε αδιέξοδο θα οδηγηθούμε σε διχοτόμηση και οι Τουρκοκύπριοι θα έρθουν όλοι στις ελεύθερες περιοχές και θα πάρουν τις περιουσίες τους, ενώ η Τουρκία θα κουβαλήσει στα κατεχόμενα δύο εκατομμύρια έποικους. Το ακούσαμε προχτές και στην εκπομπή του ΡΙΚ όπου οι πολιτικοί μας ταγοί ανέπτυσσαν τους προβληματισμούς τους μαζί με την κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου, το είπε και ο διαπραγματευτής Τουμάζος Τσιελεπής σε ομιλία του τη Δευτέρα, χωρίς να βάζει το στοιχείο του εποικισμού. Είπε μόνο για τους 70.000 Τουρκοκύπριους που έχουν ταυτότητα και διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα περάσουν στις ελεύθερες περιοχές και αφού κατοικήσουν για λίγο θα μπορούν να πάρουν και τις περιουσίες τους.

Οι ακριβοπληρωμένοι του Κράτους

Τον μεγαλύτερο μισθό από το Κράτος λαμβάνουν οι Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Γενικός και ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, ενώ με μόλις €300 περίπου λιγότερα, ακολουθεί ο Πρόεδρος της Βουλής, όπως προκύπτει μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010 που κατατέθηκε χθες στη Βουλή για ψήφιση.

Αναλυτικότερα: Ο βασικός ετήσιος μισθός των Δικαστών του Ανωτάτου, του Π. Κληρίδη και του Ά. Παπασάββα ανέρχεται στα €92.475. Σ΄ αυτά προστίθενται άλλα €18.000 τον χρόνο ως επίδομα παραστάσεως. Ο βασικός ετήσιος μισθός του Μάριου Καρογιάν ανέρχεται στα €81.500 συν το ετήσιο επίδομα παραστάσεως, ύψους €28.660. Ο βασικός ετήσιος μισθός του Προέδρου της Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010 θα είναι €100.793, αυξάνεται δηλαδή κατά €12.800.

Περιμένουν την Άγκυρα για να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά τους

Του Σενέρ Λεβέντ

Οι περίεργοι ρωτούν από τώρα ο ένας τον άλλο το εξής: "Ποιον υποστηρίζεις στις προσεχείς εκλογές; Τον Ταλάτ ή τον Έρογλου;". Ποιον να υποστηρίξει ο άνθρωπος; Ακόμη ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν είναι εκεί. Κανένας τους δεν είπε "θα είμαι υποψήφιος". Όποτε άνοιξε τέτοιο θέμα, μίλησαν με διστακτικότητα. Απλώς υπαινίχθηκαν κάτι. Αλλά δεν είπαν τίποτα το βέβαιο. Γιατί; Διότι και οι δύο περιμένουν τη σφραγίδα της Άγκυρας. Πρώτα θα αποφασίσει η Άγκυρα και μετά αυτοί. Μετά την απόφαση της Άγκυρας, ο ένας από τους δύο θα αποσυρθεί από την κούρσα. Αν η Άγκυρα αποφασίσει υπέρ του Ταλάτ, θα αποσυρθεί ο Έρογλου. Αν αποφασίσει υπέρ του Έρογλου, θα αποσυρθεί ο Ταλάτ. Κανένας από τους δύο δεν θα τολμήσει να ηττηθεί απέναντι στον άλλο. Είναι δυνατόν να μην ανακατευτεί καθόλου η Άγκυρα και να αφήσει ελεύθερη αυτή την κούρσα; Σύμφωνα με ό,τι συνέβαινε μέχρι σήμερα, δεν είναι. Ακόμη και αν αφήσει ελεύθερο τον πρώτο γύρο, δεν πρόκειται να αφήσει τον δεύτερο. Αν νιώσει κίνδυνο, θα αναγκάσει τον άλλο να αποσυρθεί τουλάχιστον. Ακριβώς όπως είχε συμβεί και στις εκλογές του 2000. Είχαν μείνει στον δεύτερο γύρο οι Ντενκτάς και Έρογλου. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει ο Έρογλου. Όμως, απέσυρε την υποψηφιότητά του και εγκατέλειψε την κούρσα κατόπιν πιέσεων από την Άγκυρα.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Τα διλήμματα της Αθήνας και τα παιχνίδια της Άγκυρας με την Ε.Ε.

Κρίσιμο τεστ για την ελληνική εξωτερική πολιτική το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου όπου θα κριθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας

Του Σταύρου Λυγερού

Μπορεί η εξωτερική πολιτική να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα, λόγω της οξύτητας που έχει η οικονομική κρίση, αλλά οι προκλήσεις σε αυτό το μέτωπο είναι πολλές και κρίσιμες. Η πρώτη δοκιμασία για την αυριανή κυβέρνηση θα είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, το οποίο θα κρίνει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, όμως, στο τραπέζι βρίσκεται αυτή καθ’ αυτή η υποψηφιότητά της. Η Γαλλία και η Γερμανία ηγούνται ενός μπλοκ χωρών-μελών, που αντιτίθενται στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας. Επικαλούνται τη γεωπολιτισμική ασυμβατότητά της με την Ευρώπη κι όχι απλώς το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η Άγκυρα δεν έχει κάνει τα αναγκαία βήματα προσαρμογής στο κοινοτικό κεκτημένο. Την περασμένη άνοιξη, ο Νικολά Σαρκοζί είχε δηλώσει ότι «πρέπει να πάψουμε να δίνουμε μάταιες υποσχέσεις στην Τουρκία». Την ίδια εποχή, η Άγκελα Μέρκελ δήλωνε ότι «κοινή μας θέση είναι προνομιακή συνεργασία με την Τουρκία αλλά όχι να γίνει πλήρες μέλος».

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Γην και ύδωρ στην Άγκυρα

Ο Νταβούτογλου εξασφάλισε τα δώρα που επιδίωκε από τις Βρυξέλλες

Ραμμένη στα μέτρα της Άγκυρας θα είναι τόσο η Έκθεση Προόδου όσο και το Έγγραφο Στρατηγικής που θα εκδώσει επισήμως η Κομισιόν στις 14 Οκτωβρίου και θα αποτελέσουν πυξίδα για την αξιολόγηση της Τουρκίας τον προσεχή Δεκέμβριο.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος χθες πραγματοποίησε επαφές στην έδρα της Ε.Ε. φαίνεται να έχει εξασφαλίσει από τον Πρόεδρο Μπαρόσο και τον Επίτροπο Ρεν δυο βασικές δεσμεύσεις:
Πρώτο, η Κομισιόν -σε αντίθεση με το 2006- δεν πρόκειται να εισηγηθεί την επιβολή νέων κυρώσεων για τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεύτερο, σε μια προσπάθεια αποενοχοποίησης, θα καταγράφεται η δέσμευση της Άγκυρας για λύση του Κυπριακού και η «στήριξη» που παρέχει στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Την ίδια ώρα θα την καλεί απλώς να προβεί σε αόριστες κινήσεις για τη δημιουργία καλού κλίματος.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, τόσο κατά τη διάρκεια των συναντήσεων όσο και δημόσια έχει κατηγορήσει τον Πρόεδρο Χριστόφια για προσπάθεια αλλαγής της βάσης των συνομιλιών. Παράλληλα φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να υπέδειξε προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι εάν η ε/κ πλευρά δεν συμβάλλει με εποικοδομητικό τρόπο για μια «ταχεία» λύση του Κυπριακού, τότε η τουρκική πλευρά θα αναγκασθεί να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια προκειμένου να τερματίσει την «απομόνωση» των Τ/κ, φωτογραφίζοντας δύο κράτη.


Πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 3/10/2009

Ποιος «στρώνει το χαλί στην Τουρκία» σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.

Οι μύθοι, οι εγγυήσεις και η πεπατημένη…

Του Κώστα Βενιζέλου

Η μυθολογία της «τελευταίας ευκαιρίας» και το κεφάλαιο των εγγυήσεων βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες στο προσκήνιο. Όχι γιατί έχει διαφοροποιηθεί οτιδήποτε σε σχέση με αυτά, αλλά επειδή ως φαίνεται θα χρησιμοποιηθούν -και πάλι- υπό τη μορφή του μπαμπούλα.

Έστω, ότι είναι μόνο ζήτημα αξιοπρέπειας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Πάλι φόρεσε το ύφος του αδικημένου ρεαλιστή ο Νίκος Αναστασιάδης και «αγανακτούσε» χτες το πρωί στην εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου: Ναι, εσείς είστε πατριώτες κι εγώ δεν είμαι, έλεγε στον Γιώργο Κολοκασίδη. Εύκολη διέξοδος κι αυτή, να παριστάνεις τον παρεξηγημένο και να αντιστρέφεις τις κατηγορίες για να καταγγείλεις τους υπόλοιπους σαν υπερπατριώτες, φουστανελάδες, που τολμούν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό σου. Όμως, δεν αμφισβήτησε κανένας τον πατριωτισμό του κ. Αναστασιάδη, αμφισβήτησαν πολλοί την ορθότητα της τακτικής του να καταρρίπτει κάθε λογική απαίτηση της ελληνοκυπριακής πλευράς, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη τον τρόμο και τον πανικό για τα μελλούμενα. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν δεν το λύσουμε ΤΩΡΑ! Λες και συμφωνήθηκαν όλα και απομένει η υπογραφή μας για να γλυτώσουμε την κόλαση…

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Η ομάδα Ντάουνερ αναλύει το Εκτελεστικό του ΔΗΚΟ!

Αποκαλύπτονται τα πρακτικά συνάντησης του Μάριου Καρογιάν με τον Αλεξάντερ Ντάουνερ

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ένα έγγραφο της ομάδας Ντάουνερ, το οποίο αναλύει το Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ και όχι μόνο!

Το έγγραφο, το οποίο είναι ενδοϋπηρεσιακό, με ημερομηνία 22 Ιουνίου 2009, χαρακτηρίζει ως ουδέτερους, τον Άκη Κλεάνθους, τον Φώτη Φωτίου, την Έλενα Παπαδοπούλου, τον Νέστορα Νέστορος και τον Στέλιο Ιερωνυμίδη, ως τασσικούς τον Ζαχαρία Κουλία, τον Χρήστο Ροδιά, τον Πανίκο Χαραλάμπους, την Χριστίνα Ερωτοκρίτου και τον Κίκη Θεοδότου και ως προεδρικούς υποστηρικτές τον Αλέκο Τρυφωνίδη, την Τασούλα Αλευρά, τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, τον Κώστα Κόρτα και το  Σάββα Βέργα.